Mevsimlere göre yazılar değişir mi?
Evet, her mevsimin karakteristik özelliklerini yansıtan yazıları yok değildir. Hatta mevsim normalleri yazılarda kendini gösterir. Mevsim sakinse, yazılar esintisiz. Mevsim normallerin üstünde sıcaksa, yazılar ter basmış halde boğucu. Mevsim soğuksa, bu durumun yazıların dışında kalması düşünülesi değildir.
Her yazının bir mevsimi mutlaka vardır. Onun için her yazı kendi mevsim şartları içerisinde değerlendirilmelidir.
Yazıda kasırgavari bir gürleme varsa, bu yazıyı ilk baharda mı yazdınız diyemeyiz yazarına. Çiçeklerden, böceklerden, kelebeklerden bahsediyorsa yazı, bunun bir kış yazısı olmadığı anlaşılacaktır.
Bu biraz da şuna benziyor. Televizyon haberleri görüntülerle desteklenir. Her habere uygun bir görüntü girer ekrana. Haber metni ile uygun olmayan bir görüntü karesi hemen izleyicinin dikkatini çeker. Yani yaz sıcağı haberi verilirken, kar görüntüleri olmaz.
Kardan bahsederken de yaz görüntüleri uygun olmaz.
Değil mi?
Köşe yazılarının ‘yaz yazıları’ biraz farklıdır. Her yazar ayrı bir esinti taşır köşesine. Yaz sıcağının derecesini köşelerde hissetmek mümkündür.
Tabiî her yazar neler görüp, neler yaşıyorsa onları köşelerine taşıyacaktır.
Bu gözle gazetemizin yazarlarına bakıldığında, diğer yazarlardan çok daha farklı bir bakış açısı kendini göstermektedir. Bu da normal zaten. Yaz tatiline bizim yüklediğimiz anlam ile bir başkasının yüklediği anlam aynı değil.
Tefekkür okumaları, sıla-i rahim anlamında ziyaretleşmeler ve nefis tamir çalışmaları genel anlamda bizim yazarlarımızın pencerelerine yansıyanlardır.
Her yazar içinde bulunduklarının fotoğraflarını paylaşır okurlarıyla. Tabiî bizi bizim gazete yazarlarımız ilgilendiriyor. Aksi halde başka hangi yazarın nerede, neler yaptığını merak etmeye kalksak, baş ağrıtmak için başka bir işe ihtiyaç kalmaz.
Biz biziz, onlar onlar.
Yaz yazıları sinyalleri gelmeye başladı
Önümüzdeki günlerde yazarlarımızın yaz dönemi boyunca yaşadıklarını izleyeceğiz. Latif beyler, Sefer beyler... neler neler yapmışlar bakalım. İzleyip göreceğiz. Tabiî ‘yaz yazılarıyla’ apayrı bir renk olan Hülya Kartal Hanımefendi epeydir görünmüyor. Yazar-okuyucu hukuku düşünüldüğünde, sessiz sedasız gidişler pek de uygun değil. Bir yazar yazılarıyla sadece kendisiyle konuşuyor değildir. Karşısında muhatap/muhataplar vardır.
Yazar tercihlerinde o muhatabın hukukunu dikkate almak durumundadır.
Belki bu sadece yazardan da kaynaklanmıyordur.
Bizim ekran; bir başka açıdan
Yaz tatilinin bizim pencereden görüntülerini ekranlara biz de yansıtmaya çalışacağız. Gerçi geçen yıl ki film kayıtlarımız halen yönetmen kayıtlarında bekliyor ama... Her filmin bir zamanı var anlaşılan. Bazı kayıtlar gösterime girmeden bekliyor. Vardır bir hikmeti... Nurculuk akrabalığı bambaşka Sıla-i rahimin sadece anne- baba ve yakın akrabaları ziyaret etmek olmadığını anlıyorum. Artık bütün dünyaya yayılmış ve her ülkenin farklı illerinde, bilhassa ülkemizin her ilinde, hemen hemen her ilçesinde ehl-i iman kardeşlerin varlığı, hele hele ehl-i iman nur kardeşlerin varlığı, ulaşılan mekânları daha bir anlamlı kılıyor.
Artık biz bir yerlere gittiğimizde yıldızlı oteller veya daha değişik imkânlardan önce, nur kardeşlerimizle görüşmeyi ve nur medreselerimize uğramayı ve nur kardeşlerle mütevazi bir sohbet etmeyi tercih ediyoruz.
Otellerde, öğretmen evlerinde, polis evlerinde beklediğimiz anlamda sıcak davranışlar bulmak mümkün değildir. Bu mekânlarda, resmî mekânların soğuk esintisi, tanımadık yüzler, resmî bakışlar, istenmedik davranışlar, görüntüler ve daha bir sürü yabani durumlarla karşılaşmak mümkün.
Oysaki bizim medreselerimizdeki nur kardeşlerimizin sevgisi, ilgisi, sohbeti, dertleşmeleri yüz resmi ortamlara tercih edilir. O soğuk, resmî ortamlara aktaracağımız harcamaları kendi mekânlarımızın güzelliği, ihtiyacı için kullansak çok daha muhteşem olacak.
Nitekim birimiz Şark’ta, birimiz Garp’ta olsak da, bu mesafe bizim kardeşlerimizle görüşmemize, muhabbetimize mani teşkil etmemelidir. İlk kez görüştüğümüz nur kardeş, sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi yakınlık, samimiyet ve sıcaklık gösteriyor. Doğduğumdan beridir dayımın oğlu olan, teyzemin kızı olan beyefendi veya hanımefendilerle biraraya geldiğimizde, bütün sohbetlerimizin yekûnü on dakikayı geçmiyor. Çünkü dünyalar farklı farklı.
Kan akrabalığı, iman akrabalığı ile aynı değil.
Şöyle düşünüyorum, ehl-i iman bir kardeşimin bana olan yaklaşımı, iman zaafı içerisinde bulunan, aramızda kan bağımız olan bir akrabamızdan çok daha yakın, çok daha ince, çok daha sıcak olabilmektedir.
Yani Allah’tan korkan bir yabancı, Allah’tan korkmayan bir akrabadan daha yakındır diyebiliriz.
O zaman gittiğimiz yerlerdeki nurlarla yaşayan akrabalarımızı ziyaret edelim. Ama diğerlerini de ihmal edelim demiyoruz.
02.09.2006
E-Posta:
[email protected]
|
