Bu başlık altında daha önce iki yazı yazmıştık. Geçtiğimiz 9 Mayıs’ta çıkan ikinci yazıdan sonra Diyanet, tavzih babında, Başkan Bardakoğlu’nun NTV’deki bir konuşmasının dökümünü göndermiş ve biz de ertesi gün bunu okurlarımıza yansıtmıştık.
Başkan o beyanlarında şöyle diyordu:
“Din hizmetlerinde üç temel ayağa dayanıyoruz. Birincisi, İslâm dininin açık ve doğru bilgisi. İslâmın kaynakları Kur’ân ve Sünnettir. Biz bu zeminde bunlara dayanarak bilgi sunarız. İkincisi, Cumhuriyetimizin temel ilkeleri ve laikliktir. Üçüncüsü modern dünyanın geldiği nokta, birikimleri, ihtiyaçları ve beklentileridir.” (Yeni Asya, 10.5.06)
Bizim bu beyanlar için düştüğümüz kayıt ise şu olmuştu “Bu ifadelere kimsenin bir itirazı olamaz. Ama Atatürkçülükle ilgili itirazımız baki...”
Zira Başkan Bar-dakoğlu, eleştirdiğimiz sözlerinde Cumhuriyetçiliğin temel ilkeleri ve laikliğin yanına Atatürkçülüğü de ilâve ediyordu.
Din hizmetlerinde Atatürkçülüğü belirleyici bir kriter ve dayanak olarak nitelemenin mantığını hâlâ kavrayabilmiş değiliz.
Ama son günlerde Bardakoğlu, aynı çerçevede yeni beyanlarda bulundu. “Camide Atatürk, okulda din vurgusuna daha fazla ağırlık verilmeli. Camide Gazi M. Kemal Atatürk’ten söz etmek bizim din ve dindarlık anlayışımıza aykırı değildir” gibi sözler söyledi.
Peki, camide daha fazla Atatürk vurgusu yapmanın izahı, mantığı ve gerekçesi ne?
Eğer Cuma hutbelerinde Osmanlı sultanlarının isimleri anılıp onlara dua edilmesi örnek alınıyor ve Atatürk’ün de devlet kurucusu olarak onlar gibi görülmesi isteniyorsa...
Arada çok önemli ve ciddî farklar var.
Bir defa, Osmanlı sultanları dinle devletin iç içe olduğu bir sistemin hükümdarlarıydı ve Yavuz’dan itibaren de halife ünvanını taşımışlardı. Ama Atatürk bu sistemi ilga etti ve laiklik adına dinin devletle alâkasını kesti.
İkincisi, Osmanlı sultanlarının dinle olan sıcak ve yakın ilgisinin müşahhas tezahürlerinden biri, adlarına inşa edilen selâtin camileri. Süleymaniye, Fatih, Selimiye, Sultanahmet, Yavuz Selim, Beyazıt en bilinen örnekler.
Peki, Atatürk adını taşıyan bir cami var mı? Anıtkabir’in karşı tepesine inşa edilen camiye dahi niye Atatürk’ün adı verilemedi?
Zira bu, Atatürk ve onun adına uygulanan jakoben laiklik anlayışı ile bağdaştırılamadı.
Ayrıca Atatürk’ün devrimler sonrasında camiye adım attığına dair bir kayıt da yok.
Atatürk’ün hayat tarzının dinî ölçülere uygun olduğunu söylemek de mümkün değil.
Hal böyle iken, “İlle de camilerde Atatürk vurgusu yapılsın” diye üstelemenin izahı ne?
Bu çerçevede, millî günlere rastlayan Cuma hutbelerinde ve hattâ kandil gecelerinde dayatılan Atatürk’e de dua ettirme uygulaması ise tam bir garabet. Oysa dua, içten gelerek yapılan bir yakarış. Dayatma ile dua olmaz. Hani Allah’la kul arasına kimse giremezdi? Dualara devlet zoruyla Atatürk’ü sokarak kendinizle çelişmiş olmuyor musunuz?
İşin hazin ve düşündürücü bir tarafı ise, bu dayatmada Diyanet’in kullanılıyor olması...
18.08.2006
E-Posta:
[email protected]
|
