Lügat anlamı, bir şey üzerinde eli yürütmek, sıvazlamak ve var olan bir eser ve hastalığı gidermek demektir.
Hazret-i İsa’nın (a.s.) bir unvanı ve sıfatıdır. Elini sürdüğü hastaları Allah’ın izniyle iyileştirmesi ona verilen mûcizelerdendir. Âyetlerin verdiği haberlere göre, Hz. İsa (a.s.) anadan doğma körleri, ebras denilen alaca tenlilik hastalığını tedavi ediyor, hattâ Allah’ın izniyle ölmüş insanları bile diriltiyordu. Eliyle temas ettiği her hasta şifâ buluyordu. Zamanında tıp ilmi ilerde olduğu için mûcizelerinin çoğu o neviden verilmişti. Alaca tenlilik hastalığı karşısında bugün bile tıp ilmi çâresiz kaldığı halde, Hazret-i İsa (a.s.) asırlarca önce onu tedavi ediyordu.
Hazret-i İsa (a.s.), kendisine kitap verilen büyük peygamberlerden biridir. Ona indirilen kitap İncil’dir. Hazret-i Musa’ya (a.s.) indirilen kitap ise, Tevrat’tır. Farklı zamanlarda gelen değişik peygamberlere indirilen semâvî kitaplardaki kanunların, emir ve yasakların tek sahibi de Allah’tır. Allah’ın emir ve yasakları insanları tecrübe ve imtihana sebeptir. İnanıp itaat eden kurtulur, aksini yapanlar azâba muhatap olur Allah bir şeyi emrederse iyi ve güzel, yasaklarsa şer ve çirkin hükmünü alır. Yani, emir ile güzellik, yasak ile de çirkinlik gerçekleşir. Eşyanın güzel ve çirkin olması Allah’ın emrine tâbidir. Yoksa, eşya zâtında iyi olduğu için emredilmemiş ve çirkin olduğu için de yasak edilmemiştir. İşte, Hazret-i İsa (a.s.) Allah’ın emri ile, Hazret-i Musa’nın (a.s.) şeriatındaki bazı ağır hükümleri kaldırıp şarap gibi bazı keyif verici şeyleri helâl kılmış. ona, İsa Mesih denmesinin diğer bir sebebi de budur.
Âhirzamanda, hadis-i şeriflerle geleceği haber verilen Hz. İsa (a.s.), peygamber kimliği ile gelmeyecek, Hazret-i Muhammed’in (a.s.m.) ümmetinden bir fert olacaktır. Gelme sebebi ise, tahrif edilerek teslis denilen üçlü tanrı inancına inkilâp eden Hıristiyanlık dinini, aslı olan tevhit inancına döndürmek ve bütün dinlere savaş açan deccalın temsil ettiği inkâr-ı Ulûhiyet fikrini öldürmektir. Bu vazifeyi, Müslüman İsevileri ünvanına lâyık ve tevhit inancına sahip samîmi dindarların cemiyetini temsil ederek gerçekleştirir. Bu hususta, Süfyan komitesinin tahribini tamirle meşgul olan Hazret-i Mehdinin desteğini de alır.“Hazret-i İsa (as) gelir, namazda Hazret-i Mehdi’ye tâbi olur.” hadis-i şerifi bu mânâya işâret eder. Bu hakikate binâen, Hıristiyanlık tâbi, Müslümanlık tâbi olunan makamında olur. Hem, imtihan sırrının gereği olarak Hazret-i İsa’yı (as) gerçek kimliği ile herkes tanıyamaz. Ancak, en yakınındaki çok az bir grup onu iman nûruyla tanır. Yoksa, radyo ve televizyonlarla bütün dünyanın duyup tanıması söz konusu değildir.
Hazret-i İsa’ya (as) Mesih denildiği gibi, âhirzamanın her iki deccalına da Mesih lâkabı verilmiş. Hazret-i Peygamber (asm) tarafından onların şerlerinden Allah’a sığınılması istenmiş. Bunun sır ve hikmetini izah eden Bediüzzaman şu ilginç yorumu yapar: “Büyük deccal, şeytanın iğvası ve hükmüyle şeriat-ı İseviyenin ahkâmını kaldırıp Hıristiyanların hayat-ı içtimaiyelerini idâre eden râbıtalarını bozarak anarşistliğe ve “Ye’cüc ve Me’cüc’e zemin hazır eder. Ve İslâm deccalı olan dahi, şeriat-ı Muhammediye’nin (asm) ebedî ve bir kısım ahkâmını nefis ve şeytanın desiseleriyle kaldırmaya çalışarak hayat-ı beşeriyenin maddî ve mânevî râbıtalarını bozarak serkeş ve serhoş ve sersem nefisleri başıboş bırakarak hürmet ve merhamet gibi nûrâni zincirleri çözer, hevesat-ı müteaffine bataklığında birbirine saldırmak için cebrî bir serbestiyet ve ayn-ı istibdat bir hürriyet vermek ile dehşetli bir anarşistliğe meydan açar ki, o vakit o insanlar gayet şiddetli bir istibdattan başka zabt altına alınamaz.” (5. Şuâ)
Bu ifadeler, 20. yüzyılda yaşanan olayları bir sinema gibi gözler önüne seriyor. Ve âhirzamanda meydana geleceği haber verilen dehşetli olayların gerçekleştiğini belgeliyor. “Deccalın bir gözü kördür.”hadis-i şerifi, büyük deccalın bir gözü kör ve diğerinin bir gözü öteki göze nispeten kör hükmünde olduğunu belirterek, onların yalnız münhasıran bu dünyayı görecek bir tek gözü olduğunu ve âkibeti ve âhireti görebilecek gözleri olmadığını beliğâne bir teşbihle ifâde eder. Bu inkâr-ı mutlaktan gelen bir cüretle bütün semâvi dinlere saldırır ve büyük tahribat yaparlar.
Ancak, her geceden sonra sabahı ve her kıştan sonra baharı yaratan Cenâb-ı Hak, onların tahribâtını tâmir ettiriyor. İnsanlığın gecesini gündüze, kışın bahara döndürüyor. Evet, 21. yüzyıl, 20. yüzyılda başlatılan hizmet ve tâmir asrının şahs-ı mâneviler tarafından sürdürülen devamıdır.
12.07.2006
E-Posta:
[email protected]
|
