Dallar... İnce ince... Kıvrım kıvrım dallar... Sonra meyveler... Meyvesiz ağaç olur mu? Olmaz. Olmaz ise kurur. Daldan maksat meyveler.
İnsan da öyle...
İnsandır; meyveli ağaç gibidir, pozitiftir, kendine açık, insanlara gönlü ve kafası açıktır.
Her insan bir ağaçtır. Meyveler verir. Tatlıdır, güzeldir, alımlıdır.
İnsandır; meyveler verir, içi kurtludur. Çürüktür, pörsüktür.
İnsandır; çeşit çeşit karakteristik yapısı vardır. Her insanın başına belâdır. Tırtıllıdır, böceklidir, cimridir, nankördür, kindardır.
İnsandır; dallarında güller açar adeta. Ağzından bal damlar sanki. İnsan sever. İnsana saygı duyar, tabiatı sever, çalışır, didinir, hep meyve verir.
Su imandır, Kur’ân’dır. Peygamber sevgisi ve bağlılığıdır.
İnsandır; tarihe altın sayfalar ile satırlar yazdırmıştır. Merttir, adam gibi adamdır. Hayır ile yâdedilir. Kimsenin övgüsüne ve sövgüsüne aldırmaz.
İnsandır; dalları, budakları, yaprakları, boyu posu ve herşeyi ile meyve verir çevresine. Onun tek bir arzusu vardır: O da rızadır. Sahibinin gönlünü hoşnut eder. Ne suyu inkâr eder, ne havayı, ne de güneşi. Vefalıdır, çünkü o insandır. Çünkü o, kısır bir ağaç değildir.
15.06.2006
E-Posta:
[email protected]
|
