Türkiye’yi ‘idare’ eden bazı yöneticiler, hızlı nüfus artışına çare ararken, Avrupa tam aksine ‘hızlı nüfus düşüşü’ne çare arar duruma gelmiş. Uzun yıllar, ‘nüfus planlaması’ yapan Avrupa, maksadının tam aksiyle ‘tokat’ yemiş durumda. ‘Çocuk ayak bağı olur’ diyerek rahat yaşamayı teşvik eden ‘mim’siz medeniyet, ‘duvar’a dayanmış görünüyor.
“Refah devleti çocuğu öldürdü” başlıklı araştırmaya yer veren Yeni Aktüel, Avrupa’nın doğum oranındaki düşüşe çare olarak ‘Ataerkil aileye dönüş ve dinin yeniden hâkim olduğu toplum yapısı’nı çare olarak gördüğünü belirtmiş. (Yeni Aktüel, 13-19 Temmuz 2006)
Almanya örneğinde olduğu gibi Avrupa, yanlışın farkına varınca ‘doğru’yu tercih etme konusunda inad etmiyor. Dün ‘az çocuk yap’ diyen sistem, bugün aile olarak yaşamayı ve çocuk doğurmayı maddî anlamda da ciddî olarak destekliyor. Daha önce de bir vesile ile hatırlatmıştık: Zaman zaman Almanya şehirlerini “Aile kurun, aile olarak yaşayın. Bunun size en az yüz farklı faydası var” diye ‘reklam panoları’ süslüyor. (Bu panolardan birkaçını bizzat gördüğümü ifade etmek isterim.)
İlgili yazıda şu noktalara dikkat çekilmiş: “Asıl ilginç olan, Avrupa’da bugün geleneksel toplumların sosyal modellerinin tartışılıyor olması. Örneğin son zamanlarda Alman basınında ‘aile’ kurumunun erdemlerini öven yazılar ön planda. Sunulan kurtarıcı modelse, ‘Ataerkil aile yapısı!’ Amaç, doğum oranının arttırılması. Bu konuda Amerikalı demograf ve yazar Philip Longman’ın görüşleri hayli ilginç. Longman, doğum oranlarındaki düşüş nedeniyle ‘Bugün refah devletinin olanaklarından yararlanan en verimli ve laik toplumların, gelecekte dinin hâkim olduğu bir yaşantı ve ataerkil ailelerin geri döndüğü bir yapıya en güçlü adaylar’ olduğunu söylüyor.” (agd.)
Avrupa’da ‘aile’ ve ‘din’in geri döneceği tesbiti, bir bakıma ‘Avrupa İslâma hamiledir, günü gelince onu doğuracaktır’ tesbitiyle de örtüşmez mi?
*
“Kimliğiniz lütfen!”
“Türkleşmiş Amerikalı” Mark Petrovich, Amerika’dan yazdığı notlarda ülkesindeki ‘sigara yasağı’nı şöyle anlatmış:
“Amerikalılar kurallara bayılır. Burada alkol 21, sigara 18 yaşına kadar kimseye verilmiyor. Çocuk, babası için bile bakkala gidip sigara alamıyor. Ve bu kurallar çok sert bir şekilde uygulanıyor. Sigara ve alkol almak isteyen herkese kimlik soruluyor. Hatta bu işi öyle abartmışlar ki; ablama sigara almaya gittim, kasiyer bana bile kimlik sordu. ‘Ben 36 yaşındayım... 18 gösteriyor muyum, teşekkür ederim’ diye bir laf çıktı ağzımdan bir anda. ‘Kusura bakmayın, kimlik göstermezseniz sigara vermiyoruz’ dedi kasiyer. Kızsam mı, sevinsem mi bilemedim.” (Yeni Aktüel, sayı: 53, 13-19 Temmuz 2006)
Amerika’da ‘Filmlerde sigara sahnesi olmasın” diye yürüyüşler bile yapılıyor. (Yeni Asya, 15 Temmuz 2006) Türkiye’deki sigaraya teşviğini gördükten sonra, bu hassasiyete gıpta etmemek mümkün mü?
Bu ‘küçük âdet’ bütün dünyaya büyük zararlar veriyor...
10.08.2006
E-Posta:
[email protected]
|
