Barla mektupları “Barla Lâhikası” olarak, Kastamonu mektupları “Kastamonu Lâhikası” ismi ile ve Emirdağ Mektupları da “Emirdağ Lâhikası” olarak isimlendirilmiş ve kitap olarak neşredilmiştir.

Emirdağ Lâhikası iki kısımdır. Emirdağ Lâhikasını neşreden Bediüzzaman’ın hizmetkârları “Takdim” yazısında şöyle demektedirler: 

“Emirdağ Lâhika mektuplarının birinci kısmı 15 Haziran 1944 Denizli hapsinden beraatle tahliyesinden sonra 1947 yılındaki Afyon hapsine kadar geçen sürede yazılan mektuplardır. İkinci kısım ise 1948-1949 Afyon Cezaevinde mevkufen kalıp tahliyesinden sonra Emirdağında ve Isparta’da son ikametlerinde yazdığı mektuplardır. (Emirdağ Lâhikası, 201, s. 30-36)

Bu sebeple “Emirdağ Lâhikası-I” ve “Emirdağ Lâhikası-II” isimleri ile yayınlanmıştır.

- Takdimi yazan Bediüzzaman’ın hizmetkârları kimlerdir?

- Tahirî, Zübeyir, Hüsnü Bayram, Mustafa Sungur ve Bayram.

**

“Emirdağ Lâhikası-I” Bediüzzaman’ın hayatında neşredilmiştir. Ancak “Emirdağ Lâhikası–II”nin neşir serüveni biraz farklıdır. 

1969 yılında din adına siyasî partilerin kurulma aşamasında Zübeyir Gündüzalp Ağabey Bediüzzaman’ın önemle dikkat çektiği, “Dinin siyasete alet edilmemesi” ve hak ve hürriyetleri savunan Demokratların aleyhinde dindarları siyasete çekerek din adına parti kurdurup Demokratları bölmek ve yok etmek isteyen “Gizli mason ve ifsat komitelerinin” bu oyunlarına “Nur Talebelerinin” alet olmaması için Emirdağ Lâhikası-II’nin neşredilmesi gerektiğini dile getirdi. 

Öncelikli olarak Üstadın siyasî ve içtimaî konulardaki önemli mektuplarını “Beyanat ve Tenvirler” ismi altında “Tanzim” ederek bastırdı. 

Ancak Bediüzzaman’ın Emirdağ ve Isparta’daki son ikametlerinde yazılan mektupların tamamı Ankara’da Said Özdemir’in elinde bulunuyordu. Zübeyir Gündüzalp basılması için Said Özdemir’e defalarca haber gönderdiği ve Av. Bekir Berk vasıtası ile de istettiği halde, Özdemir çeşitli bahanelerle bunu ertelemiştir. 

Sonunda Kastamonulu Ümit Ağabey Said Özdemir ile arası iyi olduğu için özel gayreti ile “Emirdağ Lâhikası-II”yi alır ve daktilo ile ikinci bir nüshasını çıkararak Zübeyir Abi’ye gönderir. O da bastırır ve neşreder.

**

Emirdağ Lâhikası-II” de hangi mektuplar vardır? 

Emirdağ Lâhikası-II, Demokratlara Bediüzzaman’ın tavsiyeleri ve “Nur Talebelerine” verilen “siyasî ve içtimaî” hayata ait dersleri ihtiva etmektedir. 

Lozan’ın iç yüzünü anlatan vesika s. 537; Demokrat dindar milletvekillerine yazdığı mektuplar, s. 605-621; Konuşan yalnız hakikattir s. 616; Kalbe ihtar edilen içtimaî hayatımıza ait bir hakikat, s. 746; Siyasî partileri tahlil, 746, Nur Talebeleri ile İhvan-ı Müslimin arasındaki farklar, s. 754; Adnan Menderes’e yazılan mektuplar, s. 759-812; Doğu Üniversitesine karşı çıkan Ulus Gazetesine cevap, s. 778; Menderes’in Konya Nutkuna dair açıklaması, s. 805; Demokratlara Büyük bir Hakikati İhtar, s. 815:

Bediüzzaman’ın özellikle Demokratları tenkit edip “Siyasî yeni bir oluşum”dan bahseden, “Siyasal İslâm” fikrini aşılayan kitapları tercüme ettirerek “Hilâl Yayınları”nda bastıran Salih Özcan’ı “özellikle gelsin” diyerek İstabul’a çağırıp onun huzurunda talebelerine yazdırdığı “Vefatından önce vermiş olduğu en son ders” bu Emirdağ Lâhikası’nın sonundadır. (Emirdağ Lâhikası-II, s. 870-880.)

**

Devletin tekeline aldığı ve Diyanet’in denetimine verdiği ve Diyanet’in “Bunları bastıracaksınız!” diye yayınevlerine dayattığı “Risale-i Nur Külliyatı” içinde “Emirdağ Lâhikası-II” bulunmamaktadır. “Emirdağ Lâhikası-II” Risale-i Nur Külliyatından çıkarılmıştır.

Risale-i Nur Külliyatı Diyanet’in kontrolünde olduğu için, hiç kimse “Emirdağ Lâhikası-II” bastıramaz. 

Böylece Bediüzzaman Said Nursî’nin “Siyasî ve İçtimaî Dersleri” devlet eliyle yasaklanmış olmaktadır.