Kapalı kapılar ardında gerçekleşen ziyaretle ilgili olarak görüşme içeriği ve neticeleri hakkında fazlaca bilgimiz yok. 

(Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığından yapılan “Cumhurbaşkanı Erdoğan görüşmede, Türkiye’nin Avrupa Konseyi ile yapıcı diyalog ve etkileşime önem verdiğini, Konsey ve diğer uluslararası insan hakları mekanizmalarıyla iş birliğini sürdürdüğünü ifade etti” şeklinde soğuk ve donuk açıklamaya dayalı haberler haber sayılmaz!).

İşte bu sebeple yukarıdaki başlığı attık.

Aslında cevaplar belli:

Bencil ve kıskanç Avrupa, “Türkiye büyümesin, komşularıyla, ırkdaşlarıyla ve dindaşlarıyla iyi geçinemesin, içeride de kavgalar sürüp gitsin” ister. 

İslâm ve din düşmanı Avrupa, “Türkiye bir İslâm ülkesi ve İslâmî hassasiyet her şeye rağmen yükselişte. Muhalefet bile dindarlaşıyor. İslâm tehlikeli bir din. Bu gidişle Türkiye AB’ye üye olamaz, olmamalı” der.

Ama Avrupa sadece bunlar değil. Başka Avrupa’lar da var. 

Bunlardan biri de dinlere ve İslâm’a dost insaniyetkâr Avrupa. İşte o Avrupa, “Türkiye bir an önce tam demokrasiye geçsin, insan haklarını yerleştirsin, hukukun üstünlüğünü tesis etsin. Bize de destek ve hatta örnek olsun ve küresel şer şebekelerini birlikte bertaraf edebilelim” diye düşünür, bunu ister, buna gayret eder. 

Alain Berset’nin şahsen, kalben ve fikren hangi Avrupa’ya daha yakın olduğunu bilemeyiz. Ama temsil ettiği kurumsal yapı Türkiye ile tam bütünleşmeden yanadır. Ziyaretin resmî içeriği de elbette bu amaca uygundur.

Zira İkinci Dünya Savaşı sonrasında 1949 yılında kurulmuş olan Avrupa Konseyi; Avrupa’da insan hakları, demokrasi ve hukukun üstünlüğünü desteklemeyi amaçlayan uluslararası bir kuruluş. Avrupa’nın en eski hükûmetler arası örgütü. Yaklaşık 675 milyon nüfusa sahip 46 devlet üye. Yıllık yaklaşık 500 milyon Avro gibi minik bir bütçeyle faaliyet gösteriyor. Türkiye de bir nevi kurucu üye.

Bir tavsiye Kurumu olan Avrupa Konseyi, Türkiye’den, Türkiye’nin de Avrupa’nın da hayrına olacak şeyleri istemek için var. Bir müzakere kurumu. Bir pazarlık tarafı değil. Dolayısıyla “onlar versin ki biz de verelim” diyecek bir durumda değiliz. 

Nitekim Alain Berset sosyal medya hesabından yaptığı açıklamada “Avrupa Konseyi’nin mevcut jeopolitik bağlamdaki rolünü ve kıtamız genelinde demokratik güvenliğin sağlanması için demokrasi, insan hakları ve hukukun üstünlüğünün desteklenmesinin önemini ele aldık” demiş.

Berset ayrıca Adalet Bakanı Yılmaz Tunç ile görüşmesinde de “Türkiye ile iş birliği, yargı reformları, hukukun üstünlüğü ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına uyulması” konularını ele aldıklarını belirtmiş.

O halde sadece Ekrem İmamoğlu, Ümit Özdağ gibi siyasetçiler hakkında değil, AİHM kararlarına rağmen içeride tutulan Osman Kavala, Selahattin Demirtaş ve binlerce masumla ilgili olarak da çok şey konuşulmuş olmalı. 

Ama Türkiye tarafından konuyla ilgili verilen bir “haber” yok. 

Meselâ 23 Nisan günü Ömer Faruk Gergerlioğlu’nun yaptığı açıklama ile yeniden gündeme gelen KHK’lı zulmü bunlardan biri. Eski kamu görevlisi KHK’lı bir vatandaş servis şoförü olarak iş buluyor ama Manavgat Kaymakamlığı yetkisini aşıp Taşıma Kooperatifi Başkanlığına bir yazı yazıyor ve ne demekse “bu şahıs hakkında ‘kamu hizmetlerinden men şeklinde KİHBİ kaydı’ var, servis şoförü olarak çalıştıramazsın” diyor. Neden? Ne hakla?

Bu sebeple olsa gerek BBC Türkçe Haberler servisi, konuyu “Avrupa Konseyi Genel Sekreteri’nin Ankara ziyaretinde İmamoğlu gündeme geldi mi?” sorulu başlığıyla veriyor. 

Elbette gelmiştir, ama utananlar söyleyemez. 

Bizce Avrupa Türkiye’yi sıkıştırmaya devam etmeli.