Sade, birbiriyle uyumlu giyim kuşamlarıyla, taranmış saçlarıyla, traşlı, tebessümlü nuranî simalarıyla, samimi ve sıcak hal ve tavırlarıyla daha ilk bakışta insanları celbeden, sonradan Nurcu olduklarını öğrendiğim bu sempatik, sevimli insanlarla tanışmak, altmışlı yılların sonlarında nasip olmuştu.
İtiraf etmeliyim ki hemen her yönü ile numune-i imtisal olan bu güzide insanlarla tanışıp, bir araya gelip sohbetlerine katıldıktan sonra, o zamana kadar; taklidî bir inanç ve itikatla, klasik manada bir anlayışla hayatıma devam etmiş olduğumu fark ettim.
Bu örnek insanlarla tanışıncaya kadar, aldığım ideolojik eğitimin tesiriyle veya haşır neşir olduğum ahbaplarımın/ arkadaşlarımın zararlı telkinleriyle, farkında olmadan Nurcular’a hep şüpheli bakıyordum ve onları tehlikeli insanlar olarak görüyordum.
Ne zaman ki bu güzide insanları yakından tanıyıp onlarla haşır neşir oldum. İşte o zaman, dine muhalif olan bazı mahfillerin ve şer odaklarının bu tertemiz insanlar aleyhindeki iddialarının, aslı astarı olmayan yalan yanlış iftiralardan başka bir kıymet-i harbiyeleri olmadığını anladım.
Efendilikleriyle, mahviyet ve tevazularıyla, nezaket ve kibarlıklarıyla takdir ettiğim bu insanlar; nasıl, nereden, ne şekilde bu hasletleri elde etmişler diye merak ediyordum.
Belirtmekte fayda var ki; onların, çevrelerindeki her yaştan, her meslekten insanlarla böyle sıcak, candan, samimi diyaloglarda bulunmalarının, kısa zamanda samimi dostluklara bir yol olup o muhabbet kurulan kişilerin Nurlar ile tanışmalarına vesile olduğuna hep şahit oldum.
Sonra, gece-gündüz demeden, hepsinin, ellerindeki ‘kırmızı kaplı kitapları’ düşürmeden saatlerce okuduklarını görünce merakım bir derece izale oldu. Herkesin gıpta ile hayranlık ile bakarak takdir ettikleri bu insanların bu kitapları okuyarak bu güzel huylara sahip oldukları kanaatine vardım.
Bu insanların bu kitapları okumak suretiyle örnek insanlar haline geldikleri kanaatine varınca, geç de olsa ben de bu kitapları temin ederek okumaya başladım ve o zamana kadar taklidî bir şekilde yerine getirdiğim dinî mükellefiyetlerimi daha samimi, içten bir şekilde yerine getirmeye başladım.
Nurlar ve Nurcular ile tanışmamın üzerinden, su gibi geçen yaklaşık elli beş yıllık süre zarfında, hayatımın baharında iken tanıştığım o nuranî simalar vasıtasıyla Nurlar’ı okumak suretiyle aldığım manevî lezzetin hâlen hasretini çekiyorum, desem mübalağa olmaz.
İlk günden bugüne kadar geçen uzun bir süre zarfında anladım ki, tefekkürle Nurlar’ı okumak elbette önemli. Daha da önemlisi; okuyup öğrendiklerimizle amel etmek, oradaki hak ve hakikatleri, ölçü ve prensipleri hayatımızda tatbik etmek ve bu ölçü ve prensipleri hâl ve davranışlarımızla çevremizdeki insanlara yansıtmak her Nur talebesi için önemli bir mükellefiyet olsa gerek.