Kızım derse girerken çoğu derse ben de katıldım. Dersler, konular, işleyiş şeklini daha yakından görmüş oldum ve kızıma yapacağım yardım arttı. Ders tekrarı ve ödev yapımında elde ettiğimiz bu tecrübelerin çok yararı oldu elbette. Ve pekçok soruya da muhatap oldum. 

Matematiği anlamıyorum deyip girmek istemeyen kızıma dedim ki:

 - Anneciğim derse gir, dersi dinle, hocayı dinleme!

Kızım şaşırdı ve dedi ki, ikisi de aynı şey değil mi?

Hayır anneciğim dedim, aynı şey değil.

Aslında amacım Matematiğe ilgisini arttırmak ve severek derse katılmasını sağlamaktı. Böyle ters köşe yapınca da maksadıma ulaşırım diye düşünüyordum. Öyle de oldu.

Üstadın, bize Hâlıkımızı tanıttır, muallimlerimiz Allah’tan bahsetmiyor diyen Kastamonu’daki lise talebelerine verdiği cevap nevinden bir cevap verdim. Muallimleri değil onları dinleyin dediği türden..

Matematik, sonsuz sayılarıyla bize Yaratıcının sonsuzluğunu haykırır. Yine sonsuz problemleriyle bize sonsuz çözüm yolları olabileceğini sunarken, biz de buradan Allah’a ulaşacak sonsuz yolları okuyabiliriz. Halbuki sadece öğretmeni dinlesek, bir problem gördüğünde onu çözen ve sonuca ulaşan öğretmen için, problemin işi bitmiştir. Başka probleme geçer ve üzerinde düşünmez bile. Sonuç odaklı düşünen insan beyni, ilimlerin geniş boyutuyla Allah’ı anlatışına değil, dar akıllarıyla kendi problemlerine odaklanmıştır. Biz de ilim üzerine tefekkür etmeden sadece problemlerden oluşan ve çözmek zorunda olduğumuz sıkıcı bir faaliyet olarak görürüz ki, bu da kendi varlığıyla ve birikimiyle bile Allah’ın varlığını haykıran ilmin genişliğine saygısızlık olur. 

Bu minvalde pekçok şey konuştuğumuz kızımla, Meyve Risalesi’ndeki o bahsi tekrar okuma ve gözden geçirme imkânı bulmuş olduk. Matematiği dinlemek ile hocayı dinlemek arasındaki ayrıma vardığını görmek de benim için mutluluk sebebi oldu.

Evet, ilimler Allah’ı anlatır. Kulak verebilirsek, can kulağıyla dinleyebilirsek...