Bu mübarek günlere eriştiren Rabbimize sonsuz şükürler olsun.   

Bu sene, Şuhur-u Selâse’nin, diğer bir ifadeyle Üç Aylar’ın ikinci günü, Receb ayının ilk Cuma gecesi olması sebebiyle, bu gece, “bol sevap ve mükâfat, faziletli amel ve rağbet edilen” manalarına gelen Regaib Gecesi’dir.

Ramazan’ın müjdecisi; nesimin kokusudur, bu gece.

Şöyle diyorlar ya:

İçlerde –bütün onunla dolmak hevesi;

Duymak, duyabilmek ne saadet bu sesi!

Ey haberli akşam, yine senden önce,

“Müjden” gelecek, diyor Regaib Gecesi!1

Fazileti çok yüksek olan üç müstesna zaman diliminin birlikte ihya edilmesi, geceye ayrı bir mana kazandırmakta ve ehemmiyetini kat kat arttırmaktadır.

Bediüzzaman, Risale-i Nur’da bununla ilgili olarak; “Her hasenenin sevabı başka vakitte on ise, Receb-i Şerifte yüzden geçer”2 diyor.

Bu geceyi ihya etmiş, sabahında, gaflet gubarını silkmiş, yeni bir güne “merhaba” demiş olanlar için ne gam.  

Peygamberimiz (asm), bir hadis-i şeriflerinde; “Bütün Âdemoğulları günahkârdır, günahkârların en hayırlıları ise tövbe edenlerdir”3 buyuruyor.

Allah’ın rahmetinin, lütfunun, ihsanın âlemde tezahür ettiği, mahlûkatı kuşattığı bu gece, ibadetlerle, dualarla mağfiret kazanma gecesidir.

Bizler alîliz, zeliliz, hatâkârız, günahkarız; ama dal değiliz.

Cenab-ı Hakk’ın, “Ey (günah ve isyanla) kendilerine yazık eden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Doğrusu Allah günahların hepsini bağışlar. Çünkü O, bağışlayandır, merhametlidir”4 müjdesi, gönlümüze inşirah...

Bizden istemek; O’ndan ise, isteyene lütfetmek.

Ümit ediyoruz ki bu gece de Rabbimiz, bütün kullarına rahmetiyle, merhametiyle ve mağfiretiyle muamele eder; bizleri ona “kul” olma şerefiyle, şerefyab eylesin.

Allah’ım!

“Kalpleri manevî kirlerden temizleyip şifaya kavuşturan yalnız Sensin. Üzerimize af örtüsünü ger ve kalplerimize şifa ver.”

“Ey Allah’ım! Nurlardan üzerimize bir feyiz akıt ve İsm-i Hakîm’in ile kalbimizin cansızlığını ihya eyle!”

Ya Rabbi! Rağbet ettiğin bu gece hürmetine, tövbelerimizi makbul; dualarımızı müstecâb eyle. Âmin. 

Dipnotlar:

1- Arif Nihat Asya, Fatihler ölmez, 117.

2 -Şualar, s. 424.

3- İbni Mâce, Zühd, 30.

4- Zümer Suresi: 53.