Dün bir gazete, “Suça battık” manşetiyle yayınlandı. Haberde, Yargıtay Başkanı Hasan Gerçeker’in “ekonomik suçlarda patlama yaşandığı”na dair açıklaması yer aldı.
Aynı habere göre, Yargıtay tarihinde suç dosyası sayısı ilk kez 1.5 milyona ulaşmış. Bakılamayan binlerce dâvâ ‘zamanaşımına’ uğrama tehlikesiyle karşı karşıya.
Tabii, haberde pek çok ayrıntı var. Ekonomik suçların rekor seviyeye ulaştığı, Yargıtay’a temyiz için gelen elektrik, su hırsızlığı gibi dosyaların sayısının 100 bine dayandığı ifade ediliyor. Ki bu dosyalar, geçen yıllarda 15 ya da 20 bin civarında oluyormuş. (Akşam, 27 Eylül 2008)
Ticarî hayatta güvenin sarsıldığı, değil senetlerin, ‘çek’lerin bile bir mânâ ifade etmediği günlerdeyiz. Bir noktada başlayan kriz, başka noktaları da etkisi altına alıyor. Ticaret ve sanayi erbabı, bu noktalarda geçmiş yıllara hasret. Bir zamanlar ‘söz’ün ‘senet’ten daha değerli olduğu malüm. Toplumu etkisi altına alan ahlâkî çöküntü, ‘çek’leri de anlamsız hale getirdi.
Karşılıksız çek sebebiyle açılan ceza dâvâlarının sayıları da 45-50 bini bulmuş. Bu sayı da önceki yıllarda 25-30 bin kadarmış. Yargıtay’a giden hırsızlık ve gasp dosyaları 60 bini, sahtecilik ve dolandırıcılık dosyaları ise 20 bini aşmış.
Bütün bunlar ‘tesbit’ olarak doğru. Peki bu ‘bataklık’tan nasıl kurtulabiliriz? İşin özü, esası burada. Bunun için de, suça batmanın sebebi olarak sadece ekonomik krizi görmemek lâzım. Mutlaka ekonomik krizlerin de büyük payı vardır, ancak ahlâkî çöküntüyü de görmek lâzım.
Sıralanan suçlar arasında ‘kaçak elektrik kullanımı’ gibi suçlar da var ki bu, ‘tüyü bitmedik yetimlerin hakkına tecavüz’ anlamına gelir. Bir kişi değil, binlerce kişinin hakkını gasbetmek anlamına gelen bu ‘suç’u işleyenler ‘insaf ehli’ olabilir mi? İnancımıza göre, ‘affedilmeyen’ suçlardan olan ‘kul hakkı’nı bu kadar kolay ihlâl etmek nasıl mümkün olabilir? (Kul hakkını sadece hakkı gasbedilen ‘kul’ affedebilir.)
Bunca büyük kabahatler kolaylıkla işlenebiliyorsa, insanların mânevî değerleri tahrip olmuş demektir. O halde, gerçekten bu ‘dosya’ların azalması isteniyorsa, ‘tedavi’ye doğru yerden başlamak lâzım. İnsanlar ikna edilerek, ‘kul hakkı’nın en büyük kabahatlerden olduğu iyice anlatılmalı. Yarın bir gün, attığı her adımın hesabını vereceğini bilen bir ‘insan’ kolayca kul hakkına tecavüz edebilir mi? ‘Suç’larla mücadele etmenin en kolay ve netice alınabilecek yolu budur.
Ne yazık ki Türkiye’yi idare edenler bu noktadaki gerçekleri görmeye yanaşmıyor. Bir yandan ‘suç’lar artarken, öte yandan uygulanan ‘yeni’ politikalarla adeta suçluların artması teşvik ediliyor. Bu tavrın, iyi niyetle izah edilmesi mümkün değildir.
Yıllardan beri birbirinin kopyası politikalar uygulandığına göre, bu politikaların çare olmadığı ve bundan sonra da olamayacağı artık kabul edilsin. Gelin, hep beraber; güzel bir lisan ile insanları ikna ederek kalplerine ‘yasakçı’ koyalım. Başka türlü suç bataklığından kurtulamayız!
28.09.2008
E-Posta:
[email protected]
|
