Burada, 15 Temmuz darbe teşebbüsü sürecine fiilî olarak katılmamış, fakat suça bulaşmış o yapıyla, bir şekilde gazetesiyle, bankasıyla, dernekleriyle irtibatlı hale gelmiş, olayın farkında olmayan veya mahiyetini bilmeyen bu insanların af ile topluma kazandırılması düşünülmelidir. Bunların arasında, küçük çocuklarıyla birlikte hapiste olan kadınlar, yaşlılar, hastalar da var. Ayrıca bu insanlar arasında yetişmiş, memlekete faydası olacak çok sayıda kimse de var.

Bunların birçoğuna, suçlarına mukabil orantısız cezalar verilmiş. Birçoğunun aileleri dağılmış, birçokları işlerinden olmuş, birçokları dışarıya kaçmak zorunda kalmışlardır. Bunlardan, şimdiye kadar yaşadıklarından yeterince ders alanlar var. En azından bundan sonrasında, bunlar için bir af çıkarılarak, kalan hayatlarını, topluma faydalı olacak şekilde geçirmeleri sağlanabilir. Böylece bu kişilerin yurt içi ve yurt dışındaki şer odakları tarafından daha fazla kullanılmalarının önü alınabilir.

Bu süreçte, kendileri mazlum dahi olsa, böyle menfî hareketler ile irtibatlı olanlar daha dikkat etmeliler. Kendileri iyi kimseler olsalar bile, bu yapıdaki bazılarının geçmişte yaptığı yalan söyleme, takiye yapma, taviz verme, insanların hakkını hukukunu zayi etme, gücü ve devleti ele geçirme gibi menfî metotlarından dolayı kendilerine güven duyulması öyle kolay olmayacaktır. Bu yüzden bu kişiler, toplumda, cemaatlerde, devlette istenmeyen veya kendisine sürekli şüphe ile bakılan durumdan kurtulamayacaktır. Çünkü, hiçbir siyasetçi, idareci, devlet, cemaat, sivil toplum kuruluşları, başka bir yerden gelen emirler ile kendilerine operasyon yapabilecek, işlerinden edebilecek, zarar verebilecek birilerini istemez. Hiçbir cemaat kendi işleyişini bozan, kendilerini kullananları istemeyecektir. Bilhassa, bunu hiçbir Nur cemaati, kendi Üstadlarının hizmetleri dışında, yanlış metotları kullananları, kendi yakınında istemeyecektir.

Bugün milletin çoğunun, bunlara olan tepkisinin altında yatan sebeplerden biri de budur. Bütün bunlardan dolayı bu menfî yapı ile irtibatlı olanlar hem kendileri, hem de başkaları daha fazla zarar görmemeleri için bazı gerçekleri kabul etmelidir. Sorgulamadan yapılan bir itaat, bir cihetten felâketin sebebi olmuştur.

Üstadımız, bu yolların yanlış olduğunu gördüğü için, en başta İslâmî gayeler için de olsa, hedef kadar, hedefe götüren yolların da meşru olması gerektiğine dikkat çekmiştir. Hatta, bazı meşru gayeler için olsa bile, imanın ve Kur’ân’ın kudsî hakikatlerinin ona alet edilmemesi gerektiğini vurgulamıştır.

Kendisi, içtimaî ve siyasî ölçüler de vermiştir, ama bunu Risale-i Nur’un siyaset ve dünyevî şeylere alet edilemeyeceği hakikatine dikkat çekerek yapmıştır. Bu siyaset, doğru bir siyaset dahi olsa, hatta İttihad-ı İslâm gibi bir hedef bile olsa, yine alet edilmemesi gerektiğini söylemiştir.

Tekrar af meselesine dönersek; Abdullah Öcalan için konuşulan affı, yüz binlerce insan, daha fazla hak ediyor olmalı. İşin başında “altı ibadet, üstü ihanet” diye tanımlanıp, fakat sonrasında buna çokta dikkat edilmeyip, nicelerinin zarar görmesine sebep olundu. Geç de olsa bunun telâfisine çalışılmalı ve sosyal bir travmanın izleri ve zararları en aza indirilmelidir.