Cevaben diyordum: “
Hulefa-i Raşidîn hem halife, hem
reisicumhur idiler. Sıddık-ı Ekber (
rA
) Aşere-i Mübeşşere-
ye ve Sahabe-i Kirama elbette reisicumhur hükmünde idi.
Fakat, manasız isim ve resim değil, belki hakikat-i adale-
ti ve hürriyet-i şer’iyeyi taşıyan mana-i dindar cumhuriye-
tin reisleri idiler
.”
İşte ey müddeiumumî ve mahkeme azaları! elli sene-
den beri, bende olan bir fikrin aksiyle beni ittiham edi-
yorsunuz.
Eğer lâik cumhuriyet soruyorsanız, ben biliyo-
rum ki, lâik manası bîtaraf kalmak, yani hürriyet-i vicdan
düsturuyla dinsizlere ve sefahatçilere ilişmediği gibi, din-
darlara ve takvacılara da ilişmez bir hükûmet telâkki ede-
rim.
Yirmi beş senedir hayat-ı siyasiye ve içtimaiyeden çe-
kilmişim. Hükûmet-i cumhuriye ne hâl kesbettiğini bilmi-
yorum. eliyazübillâh, eğer dinsizlik hesabına imanına ve
ahiretine çalışanları mes’ul edecek kanunları yapan ve ka-
bul eden bir dehşetli şekle girmiş ise, bunu size bilâperva
ilân ve ihtar ederim ki:
Bin canım olsa, imana ve ahireti-
me feda etmeye hazırım!
ne yaparsanız yapınız, benim
son sözüm
(1)
o
?«/
c
n
ƒ r
dG n
ºr
©p
fn
h *G Én
æo
Ñ° r
ùn
M
olarak, sizin beni
idam ve ağır ceza ile zulmen mahkûm etmenize mukabil
derim:
"Ben, Risale-i Nur’un keşf-i kat’îsiyle, idam olmuyo-
rum, belki terhis edilip, nur ve saadet âlemine gidiyorum.
Ve sizi, ey gizli düşmanlarımız ve dalâlet hesabına bizi
Şualar | 581 |
o
n
d
ördÜncÜ
Ş
ua
Allah korusun.
fedâ:
gözden çıkarma, uğruna ver-
me.
hakikat-i adalet:
adaletin esası,
aslı.
halife:
Hz. Muhammed’in vekili
olarak Müslümanların yöneticisi
olan kimse.
hayat-ı içtimaiye:
sosyal hayat,
toplum hayatı.
hayat-ı siyasiye:
siyasî hayat, po-
litik hayat.
hükmünde:
değerinde, yerinde.
hükûmet:
bir memleketi idare
edenler, vekiller heyeti.
hükûmet-i cumhuriye:
cumhuri-
yet hükümeti. cumhuriyet idare-
si.
Hulefa-i raşidin:
doğru yolda olan
dört büyük halife. Hz. Ebu Bekir,
Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali.
hürriyet-i şer’iye:
şeriatın tarif et-
tiği hürriyet.
hürriyet-i vicdan:
vicdan hürri-
yeti:.
ihtar:
hatırlatma, uyarı.
ilân:
yayma, duyurma, bildirme.
iman:
inanma, itikat.
ittiham:
suç altında bulunma, töh-
metli olma, töhmet altında olma.
kanun:
yasa.
kesb:
kazanma.
keşf-i kat’î:
kesin keşif.
lâik:
dünya işlerini din işlerinden
ayıran, din işlerini devlet işlerine
karıştırmayan, lâdinî, seküler.
mahkeme:
hâkimler heyeti.
mahkûm:
bir mahkemece hüküm
giymiş, hükümlü.
mana-i dindar:
dindar mana (da),
dindar anlam (da).
mes’ul:
sorumlu, yükümlü.
müddeiumumî:
savcı.
mukabil:
karşılık.
nur:
aydınlık, parıltı, ışık.
reis:
başkan.
reisicumhur:
halkın reisi, cumhur-
başkanı.
saadet:
mutluluk.
Sahabe-i Kiram:
cömert, şeref sa-
hibi, soyu temiz Sahabeler.
sefahat:
zevk, eğlence ve yasak
şeylere düşkünlük, sefihlik.
Sıddık-ı Ekber:
en büyük doğru-
layıcı; Hz. Ebu Bekir (r.a.).
takva:
Allah korkusuyla dinin ya-
sak ettiği şeylerden kaçınma, Al-
lah’ın emirlerini tutup azabından
korunma.
telâkki:
anlama, kabul etme.
terhis:
izin verme, serbest bırak-
ma.
zulmen:
zulümle, haksızlıkla, zul-
mederek.
ahiret:
dünya hayatından son-
ra başlayıp ebediyen devam
edecek olan ikinci hayat.
aksi:
ters, zıt.
âlem:
dünya, cihan.
aşere-i Mübeşşere:
Cennetle
müjdelenen on Sahabî. (Hz.
Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman,
Hz. Ali, Hz. Abdurrahman bin
Avf, Hz. Ubeyde bin Cerrah,
Hz. Said Bin Zeyd, Hz. Saad bin
Ebî Vakkas, Hz. Ubeydullah bin
Talha, Hz. Zübeyr İbnü’l-
Avvam.).
aza:
üye.
bilâperva:
korkusuzca, çekin-
meden.
bîtaraf:
tarafsız.
cevaben:
cevap olarak, karşılık
şeklinde.
cumhuriyet:
siyasî mekaniz-
ması seçimle kurulan, adalet
ve hukukun üstünlüğüyle te-
mel hak ve hürriyetleri sağla-
mayı amaçlayan idare şekli.
dalâlet:
iman ve İslâmiyetten
ayrılmak, azmak, doğru yoldan
ayrılma, azma, batıla yönel-
me.
dehşetli:
ürkütücü, korkunç.
dindar:
dinî kaidelere hakkıyla
riayet eden, dininin emirlerini
yerine getiren, mütedeyyin.
düstur:
kanun, kural, esas,
prensip.
eliyazübillâh :
Allah esirgesin,
1.
Allah bize yeter; O ne güzel vekildir. (Al-i İmran Suresi: 173.)
