Hâlbuki, Allah’a ve ahirete iman bir güneş gibidir,
o karanlığı izale etmesi lâzımdır. Hem neden bir rü-
kün ve hakikat-i imaniyeyi inkâr eden mürtet olur,
küfr-i mutlaka düşer ve kabul etmeyen İslâmiyet’ten
çıkar? Hâlbuki, sair erkân-ı imaniyeye imanı varsa
onu küfr-i mutlaktan kurtarmak lâzım geliyor” sual-
lerine cevaplarını üstadımız
(1)
n
¿ƒo
æp
er
D
ƒo
Ÿr
Gn
h p
¬ u
Hn
Q r
øp
e p
¬r
«n
dp
G n
?p
õr
fo
G Én
ªp
H o
?ƒ o
°S s
ôdG n
øn
e'
G
(ilâahir)
ayetine müracaatla, gayet muhtasar, fakat şümullü
bir şekilde “üç nokta”da beyan etmiştir.
oNuNCu MESElE
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
381
tekrarat-ı kur’âniyenin bir hikmetini beyanla
ehl-i dalâletin gafletini ve zehirli evhamlarını izale
eden bu küçücük, nurlu çiçeği, üstadımız gayet has-
ta ve perişan ve gıdasız bir hâlde iken, iki gün için-
de ramazan’da, mecburiyetle gayet mücmel ve kı-
sa bir cümlede, pek çok hakikatler ve müteaddit
hüccetleri derç etmişlerdir. Şöyle ki:
kur’ân-ı Azîmüşşan’ın her asra, her tabakaya hi-
tap ederek taze nazil olmuş gibi bir hususiyeti oldu-
ğunu ve bilhassa çok tekrar ile
(2)
n
Ú/
ªp
dÉs
¶dn
G @ n
Ú/
ªp
dÉs
¶dn
G
deyip zalimleri tehditleri ve o zalimlerin zulümlerini
cezası olan musibet-i semaviye ve arziyeyi şiddetle
beyanı ile, bu asrın emsalsiz zulümlerine kavm-i Âd
ve nemrut ve Firavun’un başlarına gelen azaplar ile
baktırıyor. Ve mazlum ehl-i imana, İbrahim ve
Şualar | 1213 |
f
ihriST
hakikat-i imaniye:
imana ait olan
gerçek.
hitap:
birine söz söyleme.
hüccet:
delil, ispat, burhan; bir id-
dianın doğruluğunu ispat için gös-
terilen vesika, senet.
ilâahir:
sona kadar, sonuna ka-
dar.
iman:
inanma, inanç, itikat, tas-
dik.
inkâr:
reddetme, tanımama, ka-
bul ve tasdik etmeme, inanma-
ma.
izale:
ortadan kaldırma.
izale:
ortadan kaldırma.
Kur’ân-ı azîmüşşan:
şan ve şerefi
yüce olan Kur’ân.
küfr-i mutlak:
kayıtsız şartsız kü-
für, mutlak küfür, hiç bir imanî
hükmü, delili, hakikati kabul et-
meme, kesin ve tam bir inkâr.
mazlum:
zulüm görmüş, zulme
uğramış.
mecburiyet:
mecbur olma, mec-
burluk, zarurîlik durumu, zora tu-
tulma, zorunluluk.
muhtasar:
ihtisar edilmiş, hülâsa
edilmiş, kısaltılmış, kısa, özet.
musibet-i semaviye ve arziye:
gökten ve yerden gelen belâlar,
musibetler.
musibet-i semaviye:
semavî mu-
sibet, gökten gelen belâlar, musi-
betler.
mücmel:
öz olarak anlatılmış, kı-
sa ve az sözle ifade edilmiş, öz,
özet.
mürtet:
irtidat eden, İslâm dinini
bırakarak eski dinine veya başka
bir dine geçmiş olan, din değişti-
ren.
müteaddit:
çoğalan, çok, birçok,
türlü türlü, çeşitli, birden fazla.
nazil:
nüzul eden, yukarıdan aşa-
ğıya inen, inici.
rükün:
şartlar.
sair:
diğer, başka, gayri, öteki.
sual:
soru.
şümul:
içine alma, kaplama, ihata
etme, havi olma.
tehdit:
gözdağı verme, birisini kor-
kutma, birinin gözünü korkutma,
korku verme, gözdağı.
tekrarat-ı Kur’âniye:
Kur’ân’ın
tekrarlamaları, Kur’ân’da tekrarla-
nan ibâre, mevzu ve ayetler.
üstat:
bir ilim veya sanatta üstün
olan kimse.
zalim:
zulmeden, haksızlık eden,
acımasız ve haksız davranan.
zulüm:
haksızlık, eziyet, cefa, iş-
kence.
ahiret:
dünya hayatından son-
ra başlayıp ebediyen devam
edecek olan ikinci hayat.
asır:
yüzyıl.
ayet:
Kur’ân’ın her bir cümle-
si, Kur’ân’ın surelerini oluştu-
ran İlâhî söz.
azap:
ceza.
beyan:
anlatma, açık söyle-
me, bildirme, izah.
bilhassa:
her şeyden önce,
başta, hele, en çok, hususen,
hususî olarak, özellikle, mah-
sus.
derç:
toplama, biriktirme.
ehl-i dalâlet:
dalâlet ehli; yol-
dan çıkanlar, azgın ve sapkın
kimseler.
ehl-i iman:
inananlar, iman
sahipleri, İslâm dinini kabul
edenler.
emsal:
eş, benzer.
erkân-ı imaniye:
imana ait
esaslar.
evham:
vehimler, zanlar, kuş-
kular, esassız şeyler, kuruntu-
lar.
gaflet:
gafillik, boş bulunma,
ihtiyatsızlık, dikkatsizlik.
hakikat:
gerçek.
1.
Peygamber, kendisine Rabbinden indirilen Kur’ân’ı tasdik edip ona iman etti. Mü’minler de
onunla beraber iman ettiler. (Bakara Suresi: 285.)
2.
Zalimler! • Zalimler!..
