imanın ve kötü ile iyinin temyiz ve tefriki için öyle bir
cevher miheng ki, memduhu gibi gözler hakikatini gör-
mekde ve akıl hakikatine ermekte hayran ve âcizdirler.
Zaten şu zamanın pek şiddetli zulümatını yırtacak, zıddı-
nın pek fevkinde bir nur-i lâyezalî, Cenab-ı Hakkın rah-
metinden ümit edilirdi.
(1)
»
u
Hn
Q p
?°r
†n
a r
øp
e Gn
ò'
g ! o
ór
ªn
ër
dn
G.
O
nur, bilfiil Nurdan nebean ettiği, her aklı başında olanlar-
ca görülüyor. Değil böyle en büyük bir hakikati izah ve
tefsir eden bir risale, Hatta bir ferdi ikaz için yazılan bir
mektubun bile, her meşrebe bakar bir gözü, herkese ya-
rar bir sözü bulunuyor.
Ey Aziz Üstad!
Bizler nasıl şükretmeyelim, nasıl
minnettar olmayalım ki, Cenab-ı Hak, şiddetli muhtaç
olduğumuz dünyanın o koca güneşi gibi, Kur’ân güneşi-
nin hakikî bir müfessirine bizleri kavuşturdu. Nasıl sa-
lâtüselâm olmasın ki, ol Hazret-i Sipehsalâr-ı Enbiya olan,
Şah-ı Levlâke ki, bizlerin görmez gözlerimizi nuruyla
şu’ledar edip, tarik-ı müstakime sevk eyledi. Nasıl duagû
olmayalım, ol hazret-i dellâl-ı Kur’ân’a ki, isyanımıza ba-
kıp, bizleri, halka-i irşadından hariç ve hâl-i aslimizde bı-
rakmadı ve inşaallah iki cihanda da bırakmayacakdır.
Sevgili Üstad!
Her iki parçayı istinsah ederken, kal-
bime geldi ki, asıllarını taklit etmeyeyim. Zira, üzerlerin-
de zahir olan ezhar-ı tevafuku, cilve-i bedayi başka tarz-
da kendini nasıl gösterecek dedim. Ve takdim-i âcizâ-
nem olan iki nüshadaki sanat-ı bedia, akıl ve istidad-ı be-
şerden pek uzak bir tarzda güya tezgâhında ölçülerek,
BARLA LÂHİKASI | 389 |
isyan:
başkaldırma, itaatsizlik,
emre karşı gelme.
izah:
açıklama, ayrıntıları ile an-
latma.
memduh:
beğenilmiş, metholun-
muş, övülmüş.
meşrep:
gidiş, hareket tarzı, tavır,
tutum, meslek.
mihenk:
altının ayarını ölçmekte
kullanılan taş, denek taşı.
minnettar:
bir iyiliğe karşı teşek-
kür duygusu içinde olan.
muhtâç:
gerek duyan.
müfessir:
Kur’ân-ı Kerîm’in met-
nini tefsir, şerh ve izah eden İs-
lâm âlimi.
nebean:
yerden çıkma, kaynama,
fışkırma.
nur:
Risale-i Nur eserleri.
nur-i lâyezâlî:
bitmeyen nur.
nüsha:
suret.
rahmet:
şefkat, merhamet,
bağışlama ve esirgeyicilik.
risale:
Risâle-i Nur Külliyatını
meydana getiren kitaplardaki her
bir bağımsız bölüm.
salât:
Hz. Peygambere dua; Hz.
Muhammed’e Ashabına, ailesine
Allah’ın rahmet ve mağfiretini,
meleklerin istiğfarını ve mü’min-
lerin dualarını dileme.
sanat-ı bedî:
güzel ve hârika sa-
nat.
selâm:
barış, rahatlık, selamet ve
esenlik dileme.
sevk:
yöneltme, gönderme.
Şah-ı Levlâk:
yaratılanların şahı,
kâinatın efendisi Hz. Muhammed
(
ASM
).
şule:
parıltı, ışıltı; alev, ateş.
takdim-i âcizâne:
gücü yetmez
şekilde sunma.
taklit:
benzemeye veya benzet-
meye çalışma.
tarik-i müstakim:
sağlam yol.
tarz:
biçim, şekil.
tefrik:
birbirinden ayırma, ayrı
tutma.
tefsîr:
Yorum, şerh.
temyiz:
inceleyip seçme, ayırdet-
me.
tezgâh:
üzerinde iş yapılan masa,
düzen, tertibat.
Üstad:
Bediüzzaman Said Nursî
Hazretlerinin, özel isim yerine ge-
çen bir sıfatı; öğretici, öğretmen.
zahir:
açık, âşikar.
zulümat:
karanlıklar.
aziz:
izzetli, muhterem, say-
gın.
bilfiil:
bizzat kendi çalışması
ile, kendi yaparak.
Cenab-ı Hak:
Allah (c.c).
cevher:
değerli taş.
cilve-i bedayi:
güzelliğin gö-
rünmesi.
duagû:
dua okuyan, dua
eden, duacı.
fevkinde:
üstünde.
gûya:
sanki, sözde.
hakikat:
gerçek, doğru.
hakikî:
gerçek.
hâl-i tevafuk:
fikirbirliği.
halka-i irşat:
doğru yola ulaş-
tırma alanı.
hariç:
dışında.
hazret-i dellâl-ı Kur’ân:
sev-
gili Kur’ân ilan edicisi.
Hazret-i Sipehsalâr-ı Enbiya:
Peygamberler
ordusunun
başkumandanı olan hazret.
iman:
inanç, itikat.
inşaallah:
Allah izin verirse.
istidad-ı beşer:
insanın kabi-
liyeti, insandaki potansiyel
kabiliyet, insanın yaratılışında
var olan, geliştirilmeye müsa-
it kuvve, yapabilme gücü.
istinsah:
nüshasını yazma,
örneğini çıkarma, kopya et-
me.
1.
Rabbimin bu fazlından dolayı ezelden ebede kadar Allah’a hamd olsun. (metnin “Elham-
dülillah kısmı bir çok ayette geçmektedir. Sonraki kısmı ise Neml Suresi: 40.
