Manevi hizmetlerde de bu böyledir. Manevi fabrika çarklarını oluşturan fertler birbirini ortak hedefe yöneltmek için uğraşırlar. Farklı kabiliyette olanların herkesin kendi kabiliyetteki vazifelerle ilgilenmesi ve uğraşması için fertlerin birbirini çok yakından tanımaları önem arz etmektedir.

Risale-i Nur hizmetinde de hizmetin omuzlanması ve yerine getirilmesi için birbirini tanımak (müarefe) çok önemlidir. Şahs-ı manevîyi oluşturan fertlerin birbirinin gönlüne girmeye çalışmaları hizmetin selameti için önemlidir. Birbirini tanıma ve birbirinin gönlüne girme, samimiyet olarak da ifade edilebilir. 

Derslere gelmek, sadece bir yerde oturup ders okuyanı dinleyip eve dönmek değildir. Ayrıca sadece meslektaşlarını ya da hemşerilerine selam verip sohbet etmek de değildir. Ortamın ve sayının durumuna göre cemaatin tümünü görecek şekilde selam verilmesi önemli, bunun yanında en azından elle musafaha edilmesi samimi bir ortam için güzel bir altyapı olur. Özellikle ders için sohbete yeni gelenlerle yakından ilgilenmek, onları hizmete bağlanmalarını kolaylaştırır.

Gençlere de ayrı bir paragraf açmak istiyorum. Derse gelen gençlerle tanışmak, hal hatırlarını sormak çok daha önemlidir. Bazen olur ki beraber iman Kur’an hizmeti yaptığımız abimizin çocuğunu tanımıyoruz olabiliriz. Gençleri hizmete kazandırmanın yolu onları tanımakta ve onları kabiliyetlerine göre istihdamdan geçer. 

Gelin bundan böyle derste tanımadığımızı tanımaya zaman ayıralım.