Bilgenin biri çarşıda herkesin görebileceği bir yerde otururken yanına genç bir delikanlı gelmiş ve yaşlı bilgeye açmış ağzını yummuş gözünü. Hakaretlerin bini bir para ortalıkta yankılanırken yaşlı bilge hiçbir tepki vermemiş. Aradan kısa bir süre geçmiş. Farklı bir delikanlı gelerek oturan bilgeye övgü dolu cümleler sarf etmiş ama bizim bilge ona da tepki vermemiş. 

Tüm bu olayları uzaktan hayretle seyreden biri bilgenin yanına edeple yaklaşarak bilgeye: “Efendim bir delikanlı geldi size küfür etti ve siz hiçbir şey demediniz.  Bir başkası geldi sizi iltifatları ile göklere çıkarttı siz ona da karşılık vermediniz. Bunun sebebi nedir?” diye sormuş. 

Bilge: “Ben bir aynayım evlat. Birinci delikanlı kendisi kötüydü ve bende kendisini gördü. İkinci delikanlı ise kendisi iyiydi ve o da bende kendisini gördü…” diye yanıtlamış. 

Aslında her birimiz bir diğerimizin aynasıyız ve ben nasılsam sizi öyle algılama eğiliminde olurum. Hatta sadece sizi değil kâinatı ve müşahede ettiğim her olayı da öyle algılarım. Karamsar ve pesimist olan biri gökyüzünden yer yüzüne inen yağmura baktığında ona göre gökyüzü ağlıyordur, isyandadır, hüzünlüdür...

İyimser ve optimist olan birine göre ise Allah’ın rahmeti dünyayı canlandırıyor, rahmete gark ediyor, bereketlendiriyordur…

Psikosomatik dediğimiz hastalıkların hemen hepsinin alt zemininde bu bakış açısı vardır.

İşte tüm bu sebeplerden dolayı siz benim aynamsınız bende sizin aynanızım. Bende ne görüyorsanız aslında görmüş olduğunuz şeyin tamamı kendi yansımanız. Bunun farkına vardığınız andan itibaren çevrenizdeki insanlara ve konuştuğunuz konulara göre kendinizi kontrol etme imkânı bulacaksınız.

Bu arada aklıma gelmişken, benim hemen her gün üzüntülü, sıkıntılı, kederli ve bazen isyankâr insanlarla birlikte olmam, onları dinlemem, onlarla görüşmem benim karamsar olmamdan değil, mesleğimden kaynaklanıyor ilgililere duyurulur.

Tabi bu benim görüşüm. Umarım yanılmıyorumdur…