Yine öğrencinin eğitim ve öğretimdeki başarısına en çok katkısı  olan annesi ve babasıdır.

Ebeveynin, öğrencinin  eğitim ve öğretimdeki başarısına katkısı yüzde 63’tür. Öğretmenlerin yüzde 28’dir. Okulun katkısı ise yüzde 9’dur.

Peygamberler dâhil çocuk ilk bilgilerini, konuşmayı, dinlemeyi, görgü kurallarını, şefkat, merhamet, sevgi, saygı, hürmet, helâl ve haramı ebeveyninden öğrenir.

İşte bu yüzden, “Şüphesiz ben bir öğretmen olarak gönderildim”  buyuran sevgili Nebîmiz (asm), kendisine hizmet etmek üzere verilen 10 yaşındaki Enes’e şu 8 şeyi öğretmiştir.

1. Sır saklamayı. [Yani, yalan, gıybet, iftirâ, dedi kodu, yalancı şahitlik, laf taşıma vs. gibi dilin âfetlerinden korunmayı öğretmiştir.]

2. Abdest almayı.

3. Namaz kılmayı.

4. Gusül abdesti almayı.

5. Kalb temizliğini. [Yani hüsn-ü zannı ve sû-i zannı]

6. Selâm almayı ve selâm vermeyi.

7. Büyüklere karşı saygılı ve hürmetkâr olmayı, küçükleri de sevmeyi ve onlara karşı merhametli olmayı.

8. Peygamber sevgisini ve Sünneti yaşamayı öğretmiş ve bu konuda direktifler vermiştir.

Hz. Enes’in, eğitimde anne baba ve öğretmenlere yol gösterecek şu ifadeleri de son derece önemlidir:

“Çocuk iken Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’e 10 yıl hizmet ettim. 10 yıl içinde; beni ne dövdü, ne tahkir etti, ne küçük düşürdü, ne de bir defacık surat astı. Bana hitâben: ‘Oğulcuğum! Emin ve güvenilir ol. Sırrını kimseye fâş etme [yayma]. Abdestini tam al, tâ ki hafaza melekleri seni sevsin ve ömrün uzun olsun.’ derdi.”

Evet hedefimiz; her zaman, her yerde herkese ve ölene kadar eğitim olmalıdır. Çünkü eğitim ve öğretim ciddî ve devamlı bir iştir. Pazara kadar değil mezara kadardır.

Cenab-ı Hak Kur’ân’da, “bilmenin ve öğrenmenin önemi”ne pek çok ayette dikkat çekiyor.

Dünyada maddî ve manevî en güzel nimetlerle donatılan varlık insandır. En sorumlu ve en çok hesaba çekilecek varlık da insandır.

İman, ihlâs, istikâmet, okuma, dinleme, öğrenme, tebliğ, tebşir, Kur’ân ve Sünnet üzere kalınız.