İnsan organizmasının son derece karışık mucizevî bir duyu organı olan göz, anatomik yapısı ve fizyolojik fonksiyonlarıyla ilâhî bir sanat harikası ve optik olarak son derece gelişmiş fotoğraf makinasına benzetilebilir. Kompleks bir mercek sistemi ve görme sinirleri aracılığıyla, ışık ve cisim görüntülerinin beyindeki görüntü merkezine ulaştırılmasıyla, görme mucizesi gerçekleşmektedir. Görme fonksiyonunun gerçekleşmesi öyle muhteşem bir mucizedir ki, yaradılışın harika eserlerine evrimleşme diyebilenleri aciz bırakmaktadır.
Bugüne kadar 150 yıl geçmesine rağmen ispatlanamayan ve ispatlanamayacak olan evrim hayalî teorisinin kuramcısı olan Charles DARWİN, gözün ihtişamı karşısında aciz ve çaresiz kalmıştır. Bu acizliğini “Gözün yapısını düşündükçe uykularım kaçıyor, evrimi bir türlü oturtamıyorum, yani göz beni evrimden soğutuyor.” diyerek itiraf etmiştir. En gelişmiş fotoğraf makinalarında görülen uyum sorunu, gözde görülmez. Aynı zamanda uzak ve yakın nesneleri aynı netlikte görürüz. Gözün iki tane olmasının en belli başlı hikmeti ise, nesneleri iki boyutlu ve dolayısıyla uzaklık-yakınlık algısını kavrayabilmesidir. Önceleri göz organının gördüğü düşünülürdü. Bugünkü gelişmeler ise, gözün sadece fotoğraf çektiği üzerinde yoğunlaşmıştır. Çünkü gören bölge, beynin arkasında yer alan “GÖRME ALANI”dır. Buna rağmen, burası karanlık bir bölge olmasından dolayı, görmenin nasıl gerçekleştiği hâlen tam olarak izah edilememektedir.
Gözün sadece kendisi değil, bütün aksesuarları da muhteşemdir. Mesela göz kapağı, gözün üzerinde daima gidip gelmesine rağmen, hiç tahriş etmemektedir ve gözümüzün önünde hemen hemen her saniye kapanıp açılmaktadır. Bu o kadar hızlı olmaktadır ki, görmemize engel olmadığı gibi, farkına da varmamaktayız.
Gözün bir başka yönü ise; gözün içimizdeki gerçek ben (gönül veya ruh)’un, dış aleme açılan penceresi olmasıdır. İnsanlar-arası ilişkilerde çok önemli organlardan birisidir ve şahsiyetimizin sırlarını dışa yansıtır.” (1) BASÎR (cc) ismine ayinedarlık eden gözler yalnız ruhun aynası değil, aynı zamanda vücut sağlığını, manevî huzurun ve hayat enerjisinin seviyesini yansıtır. Bu pencereden bakıldığında, insan gözü, anatomik açıdan olduğu kadar, ilâhî sanatın bir şaheseridir.
ON BEŞİNCİ PENCERE
İnsan organizmasında SEMİ’ (cc) ismine ayinedarlık eden muhteşem bir cihaz olarak hayata anlam katan işitme organı kulakların, anatomik ve fonksiyonel yapıları dikkatle incelendiğinde, aşikâr bir yaradılış mucizesidir.
Çevrede meydana gelen ses dalgalarını, kulak yoluna alarak dolambaçlı borulardan geçirdikten sonra, ses dalgalarının frekansını analiz ederek ayırmak, bu yoğun faaliyeti iki kulak kepçesinde açılan yolla, kesintisiz tanzim etmek, mucizekâr sanatkârını gösteren açık bir sanat harikasıdır.
Çevreden gelen yoğun seslerin iletilmesi sonucunda “Duysal bilgileri, anlamlarının çözüleceği merkezî sinir sistemine aktarmak için kullandığı mekanizmalardan, kulak zarının hareketlenmesiyle gelen sesi, orta kulak içinden geçirerek iç kulağa aktaran, birbirine tutturulmuş çekiç, örs ve özengi kemikçik sisteminin taban bölümü, oval pencerenin girişindeki iç kulağın zarsı labirenti üzerine oturmuştur. Çekiç kolunun serbest ucu, kulak zarının merkezine bağlanmıştır, bu bağlantı noktası kulak zarını sürekli gergin halde tutmak üzere, zarın kası tarafından devamlı çekilmektedir. Bu, kulak zarının herhangi bir bölümündeki titreşimin kemikçiklere aktarılmasını sağlar, zar gergin olmasaydı bu gerçekleşmeyecekti.” (2) Görülüyor ki, burada yüksek bir matematik, mekanik ve fizik kurallarıyla dengelenmiş bir program işletilmekte ve kendi kendine olabilmesine, tesadüf ve evrime kesinlikle bir ihtimal imkânı bırakılmamıştır.
SAĞLICAKLA KALIN.
Dipnotlar:
1) Tekden, Age. s.51
2) Guyton-Hall, Age. s.651