Yirmili yaşlarda iken amcamın tavsiyesi üzerine Risale-i Nur sohbetlerine iştirak etmiştim. Oradaki muhabbet atmosferi beni mıknatıs gibi kendine çekmişti. O fıtrî olan, başka yerde göremediğim, uhrevî amaçlı tesanüt, o kadar hoşuma giderdi ki Cumartesi günlerini iple çekerdim. Okunan dersleri pek anlamasam da ortamın atmosferi, ruh ve kalp dünyamı tatmin ediyordu.

Arada bir derslere gidip- gelmelerle 2003 senesine gelmiştik. Yazın uzun aradan sonra ailemle Türkiye’ye gitmiştik. Orada Urfa’da bir takım Külliyat alma fırsatım olmuştu. Aldım almasına da rahmetli dayım ve teyzelerim, o zamanlarda 28 Şubat baskısı olduğu için, aldığım kitaplardan sorun yaşayacağımı söylemişlerdi. Rabbim’e şükür ki bu güne kadar, Risale-i Nur ile meşgul olmaktan zerre miktar zarar görmedim. Tam aksine şükrünü eda edemeyeceğim faydalarını gördüm. O sıralarda çevremde rol model almak istediğim birilerini arıyordum, fakat “İşte aradığım kişi bu’ diyeceğim birisini bulamıyordum.

Derken bir arkadaşım vesilesiyle Zübeyir Gündüzalp’in, Nefis Muhasebesi, Altın Prensipler ve Halit Ertuğrul’un, Kendini Arayan Adam ve Düzceli Mehmet kitaplarını okuma fırsatı buldum. Rabbim isterse nasıl da hidayet veriyordu? Ben de okulda yaramaz ve zekiler arasına girerdim. Ders çalışmak içimden gelmediği gibi, öğretmenlerimiz de bizi motive edeceğine tam tersine “Sizden bir şey çıkmaz, vs.” ümitsizlik pompalıyorlardı.

Neyse ki kitaplar vardı.

Düzceli Mehmet’in yerine kendimi koydum ve hayatıma müsbet yön veren eserlere sarıldım, sarıldım. Bana müsbet tesir eden Halit Ertuğrul’un eserlerinin çoğunu okumuş ve çok tesirini görmüştüm. Kitabı çevreme verdiğim kişilerden de çok olumlu geri bildirimler alıyordum. Derslere yeni gelenlere bu kitaplardan veriyordum. Bu eserler, anlaşılır diliyle Nurlar’a köprü vazifesini görüyordu, pek çok insan da bu şekilde faydası olduğunu söylüyorlardı.

Aynı eserlerden eşim de çevresine veriyordu. Canan, Selim ve Hande, Kendini Arayan Kadın gibi kitaplardan olumlu yorumlar aldığını söylüyordu. Ben de iç âlemimde, “Rabbim, İnşallah bir gün bu yazar abimizle yüz yüze tanışma imkânı verir” diye duâ ederdim. Şimdi, onunla iki gün sonra buluşma heyecanındayım.

Aradan yıllar geçti. Arkadaşlarla yaptığımız meşveret neticesinde Halit Ertuğrul’u dâvet edip, ondan istifade etmek istiyorduk. O gelmeden kitapları geldi. Kendisiyle konuşmamda bana ‘Kutlu Bir Aşk’ kitabının yeni ve faydalı olduğunu söyledi.

Ben de kitaplar gelir gelmez aldım ve o kitabı okumaya başladım. Bu eser, yıllar önce kendime rol model aldığım Zübeyir Gündüzalp’i anlatıyordu. Artık bu kitap okunmaz mı idi? Akşam yatağıma geçerek başladım okumaya.

Yazımın son cümlesini burada paylaşmak gerekirse, Zübeyir’i herkes tanımalı.

Neden mi?

Çünkü o, vatanına sadık biri.

Çünkü o, sevdiğine vefalı biri.

Çünkü o, ana babasının gönlünü ve duâsını alan biri.

Çünkü o, kardeşlerine şefkatli biri.

Çünkü o, Rabbine tam bir kul.

Çünkü o, Üstad’ına tam sadâkatli biri.

Çünkü o, dâvâ arkadaşlarında, kardeşlerinde fani olmuş biri.

Onun nişanlısından nazikane ayrılışı, dâvâsına girerken anne babasını razı edişi, onların duâlarını alma tarzı ne de muhteşem.

Hizmetteki disiplini, istikameti, Üstad’ına bağlılığı ve satırlardan beslenmesi günümüzde hizmet edeceklere birer rehber niteliğinde.

Hizmet edecek dâvâ adamlarının, onun her olayın hikmetini okumasını, ciddiyetini, dâvâsına sadâkatini göz önünde bulundurması şarttır. Onun hayatını okuyunca, kendi hayatımızdaki aksaklıkları, anne babalarımıza karşı saygıdaki kusurlarımızı çok daha iyi görüyordum. Farkına varınca hemen o gün babama gidip, ellerinden öptüm, onu razı edecek adımlar attım. Babam bendeki bu değişimden çok razı olmuştu.

Sizlere, Nur’un kumandanı Zübeyir Gündüzalp’i anlatacak yeterliliği kendimde göremiyorum. Fakat hiç değilse, okuduğum kitaptaki kahramandan bahsederek, onu hatıra getirmenin faydalı olacağını düşündüm ve şimdi okuduğunuz işte bu satırlar dünyaya geldi. Tabi eğitimci Sebahattin Yaşar Abinin, ‘Okuduğun kitaptan anladıklarını yaz’ teşvikini de ifade etmem lâzım.

Kanaatim şu ki, Nur’un kumandanını herkes tanımalı. Onun hayatından her okuyana ibretlik sahneler var. Hele o Afyon Mahkemesi’ndeki hâkime karşı yüksek şecaatle, hakikatleri haykırışı; tam da bir kumandana yaraşır vaziyetteydi.

Benim size tavsiyem, bu kahraman kumandanın hayatı herkeste farklı duygular uyandırıyor. Siz en iyisi kahramanın hayatını bizzat okuyarak yakından tanışın. Emin olun, size satırlarda farklı şeyler söyleyecektir, deneyin, görün.