Ondandır ki bu dünyayı sabit görmüş ve ona aldanmıştır. Bu dünyayı sabit zanneden insan o zan sebebiyle de Risale-i Nur’da anlatıldığı üzere dünyasını bütün bütün zayi etmiştir. O zan sebebiyledir ki cam parçası kıymetindeki dünyasını elmas değerindeki ahiretine severek ve kabul ederek tercih edegelmiştir.

Acaba, öldükten sonra dirilişi hazmetseydik, okuduklarımızı sindirip içselleştirip, yani dünyadaki güzellikleri ahiretteki güzelliklere numune olarak görseydik belkide farklı bir yaşantımız olurdu?

Uğruna ahiretimizi heba ettiğimiz dünyayı gözümüzde o kadar büyütmezdik.

Eğitimsizlik ve bilinçsizce dünyayı elde etmek isterken, dünyamızı da feda ettik, ahiretimizi de.

Refleks haline gelmeli. Evet tekrardan dirilme, hesap, kitap, mizan daima aklımızın köşesinde olmalı.

Öyle olmalı ki, dünyayı kesben değil kalben terk etmeli. Yani dünyaya çalışacak, fakat gönlüne ve kalbine yerleştirmemeliydik.

Yani, ne dünyadan çok kazandığına mesrur, şımarmalı. Ne de kaybettiğimize üzülmeliydik.

Peki ahiret inancımızın sağlam olması için yeteri kadar delil var mı etrafımızda?

Hem de nasıl!

Biraz dikkat ve ibretle bakarsak etrafımızda binlerce deliller var. Meselâ, gökyüzünde toplanan bulutlara bir bakalım.

Yağmurlu günlerde toplanıp dağılmaları haşir ispatı için bir delil değil mi? Hele bir de aylardan Mart ve Nisan ise bir başka oluyor haşrin ve yeniden dirilişin ispatı.

Ağaçların tomurcuk açması, çiçek açması, bir iki günde bir anda milyarlarca yaprak olması. Otların canlanıp boy atması.

Toprağın altındaki birbirine benzer çekirdeklerin ve tohumların toprağın dışına çıkarak sümbül vermesi.

Lâleler, sümbüller, menekşeler, zambaklar daha nelerin çiçeklerle gülümsemeleri.

Bu işlerde bir iş var. Ahiretin nazirelerini, örneklerini görürüz buralarda.

Bütün bu olan işlerden ülfet olmasındandırki Kur’ân olaylara bakarken ibret almamızı tavsiye eder.

Sen de, ben de yeter ki ibretle bakalım.

Çünkü her yaratılışta bir mu’cize var. Etrafımızda olan biten olaylara ibret gözüyle bakanlardan olalım inşaallah.