İnsanın arzu ettiği bir şeyde beklemesi ve sabretmesi, Allah’ın kendisine hayırlı olanı nasib etmesi için bir vesiledir. Bu vesile de insanın, arzusuna vâsıl olması için lâtif bir teşviktir.

İnsan fıtrâten, bir şeye erişmek için sabırsızlık gösterebilir hatta o emeli için gerekirse elindeki tüm kaynakları bilinçsizce tek seferde sarfedecek bir tutum sergileyebilir. Sonunda da o emeline de vâsıl olmayabilir ve hüsrana uğrayabilir. O yüzden her zaman temkinli hareket etmek gerekir.

Diğer yandan şuurlu bir mü’min, her zaman ihtiyatlı davranır. Kalbine yerleştirdiği bir gâye için teenni-i hareketi esas alarak istikâmet ve istikrar üzere adımlarını atar. Neticede de hayırlı bir bekleyişin (sabrın) meyvesi olan afiyet ve selâmete vâsıl olur.

İşte bizler hayatımızın kritik zamanlarında aldığımız kararlarda acele etmeyip bize düşen vazifeyi yaparak gerisini Allah’a bırakıp tevekkül ederek teslim olmalıyız.

Evet, şuurlu bir mümin; ergenlik/gençlik, eğitim/kültür, askerlik, iş/kariyer, evlilik vb. hayat-ı içtimaiyenin en kritik safhalarında ailesiyle yaptığı o ender istişare neticesinde kendi üzerine düşen fiilî ve fıtrî vazifeyi yerine getirdikten sonra nihaî kararı kendisinin vermesi ardından Allah’a tevekkül ederek teslim olarak hayırlı bir bekleyiş (sabır) yoluna gitmesi sağlıklı olacaktır. Bu mefhumların gerek süreçlerinde gerekse neticelerinde Cenab-ı Hak’tan hayırlı olanı için dua etmek daha evlâ olacaktır.

Cenab-ı Hâk, bizleri hayatımızın en önemli zamanlarında verdiğimiz kararlarda ihlâs, hikme, istikâmet ve istikrâr esaslarını dikkate alan hayırlı bir bekleyiş (sabır) yoluna girenlerden eylesin inşaallah. Amin.