muharebe gösteriyor. Demek, iki velî, iki ehl-i hakikat
birbirini inkâr etmekle makamlar›ndan sukut etmezler.
Me¤er, bütün bütün zahir-i fieriata muhalif ve hatas› zâ-
hir bir içtihat ile hareket edilmifl ola.
Bu s›rra binaen
1
¢p
SÉs
ædG p
øn
Y n
Ú/
aÉn
©r
dGn
h n
ßr
«n
¨r
dG n
Ú/
ªp
XÉn
µ`r
dGn
h
’deki ulüvv-i cenap düsturuna ittibaen ve avam-› mü’mi-
ninin fleyhlerine karfl› hüsnüzanlar›n› k›rmamakla, iman-
lar›n› sars›lmadan muhafaza etmek ve Risale-i Nur’un er-
kânlar›n› haks›z itirazlara karfl› hakl›, fakat zararl› hiddet-
lerden kurtarmak lüzumuna binaen ve ehl-i ilhad›n iki ta-
ife-i ehl-i hakk›n mabeynindeki husumetten istifade ede-
rek, birinin silâh›yla, itiraz›yla ötekini cerh edip ve öteki-
nin delilleriyle berikini çürütüp, ikisini yere vurmak ve
çürütmekten içtinaben, Risale-i Nur fiakirtleri bu mezkûr
dört esasa binaen, muar›zlara hiddet ve tehevvürle ve
mukabele-i bilmisille karfl›lamamal›. Yaln›z kendilerini
müdafaa için musalâhakârâne, medar-› itiraz noktalar›
izah etmek ve cevap vermek gerektir.
Çünkü bu zamanda enaniyet çok ileri gitmifl. Herkes,
kameti miktar›nda bir buz parças› olan enaniyetini erit-
meyip bozmuyor, kendini mazur biliyor; ondan niza ç›k›-
yor. Ehl-i hak zarar eder; ehl-i dalâlet istifade ediyor.
Malûm itiraz hâdisesi ima ediyor ki,
ileride, meflrebini
çok be¤enen baz› zatlar ve hodgâm baz› sofimeflrepler
ve nefs-i emmaresini tam öldürmeyen ve hubb-i cah var-
tas›ndan kurtulmayan baz› ehl-i irflat ve ehl-i hak,
TAR‹HÇE-‹ HAYATI
| 479
K
ASTAMONU
H
AYATI
sünnete uygun flekilde bir konu-
da fikir ortaya koymalar›, hüküm
vermeleri.
içtinap:
çekinme, sak›nma, uzak
durma.
inkâr:
reddetme, inanmama, ka-
bul ve tasdik etmeme.
istifade:
faydalanma, yararlan-
ma.
itiraz:
kabul etmedi¤ini belirtip
karfl› ç›kma.
ittibaen:
ittiba ederek, tabi ola-
rak, uyarak.
kamet:
farz namaza durmadan
önce okunan ezan.
mabeyn:
ara.
Malûm:
bilinen, bilinir olan.
mazur:
özürlü, özrü olan.
medar-› itiraz:
itiraz sebebi, ka-
bul etmeme sebebi.
meflrep:
gidifl, hareket tarz›, tav›r,
tutum, meslek.
mezkûr:
zikredilen, ad› geçen,
an›lan.
muar›z:
muhalefet eden, karfl› ç›-
kan, muhalif.
muhalif:
muhalefet eden, bir fiil
ve düflünceye karfl› z›t düflünce-
de bulunan.
muharebe:
savaflma, savafl.
mukabele-i bilmisil:
ayn› flekilde
karfl›l›k verme.
musalâhakârane:
karfl›l›kl› ola-
rak anlafl›rcas›na.
nefs-i emmare:
insana kötü ve
günah ifllerin yap›lmas›n› emre-
den nefis.
niza:
anlaflmazl›k, ihtilâf.
sofîmeflrep:
tasavvuf ehli, riyazet
ve nefisle mücahede ile hakikate
ermeye çal›flan.
sukut:
düflme.
flakirt:
talebe, ö¤renci.
fleyh:
tarikat kurucusu, bir tari-
katta en üst mertebeye ulaflm›fl
kimse; bir tekke veya zaviyede
ders veren ve müritleri bulunan
kimse.
taife-i ehl-i hak:
do¤ru yolda
olanlar toplulu¤u, milleti
tehevvür:
öfkelenme, köpürme,
k›zma, afl›r› hiddet.
ulüvv-i cenap:
alicenapl›k, cö-
mertlik, büyüklük.
varta:
tehlike, büyük tehlike.
velî:
Allah’›n sevgisine, himayesi-
ne kavuflmufl, ermifl kimseler, Al-
lah dostu, evliya.
zâhir:
aç›k, âflikar.
zahir-i fleriat:
fleriat›n görünen,
duygular›m›zla görüp anlad›¤›m›z
yönü.
zat:
kifli, flah›s.
avam-› mü’minîn:
mü’minle-
rin genifl halk tabakas›, avam
olanlar›.
cerh:
yaralama, bir iddiay›,
fikri çürütme, reddetme.
düstur:
kaide, esas, prensip.
ehl-i dalâlet:
dalâlet ehli; yol-
dan ç›kanlar, azg›n ve sapk›n
kimseler.
ehl-i hak:
hak ehli, iman, ‹slâ-
miyet ve hak yolunda olan,
hak mezhepte olan.
ehl-i hakikat:
hakikati arzu-
layanlar, gerçe¤i bulup onun
peflinden gidenler; Allah ada-
m›.
ehl-i ilhad:
mülhidler, dinsiz-
ler.
ehl-i irflat:
do¤ru yolu göste-
renler, gafletten uyand›ranlar.
enaniyet:
kendini be¤enme,
bencillik, egoistlik.
erkân:
rükünler, esaslar.
hareket:
k›m›ldama.
hiddet:
öfke, k›zg›nl›k.
hodgâm:
kendi keyfini düflü-
nen, bencil.
hubb-i cah:
makam sevgisi,
rütbe ve mevki sevgisi ve
bunlara karfl› gösterilen afl›r›
h›rs.
husumet:
düflmanl›k.
hüsnüzan:
iyi fikirde bulu-
nup, iyi olaca¤›n› düflünmek.
içtihat:
din âlimlerinin fler’î
esaslar dahilinde Kur’ân ve
1.
Öfkelerini yutarlar ve insanlar› affederler. (Al-i ‹mran Suresi: 134.)
