(1)
. èdG @ n
Ú/
`n
ŸÉn
©r
dG u
Ün
Q ! o
ór
ªn
ër
dn
G @ p
º«/
Ms
ôdG p
ø'
ªr
Ms
ôdG $G p
º°r
ùp
H
BİrİNCİ KElİME:
(2)
! o
ór
ªn
ër
dn
G
’tır. Bundaki hüccet-i
imaniyeye gayet kısa bir işaret:
evet, kâinatta medar-ı hamd ve şükür olan kastî in’am-
lar ve nimetler, hususan kan ve fışkı içinden safî, temiz,
gıdalı sütü âciz yavrulara göndermek ve ihtiyârî ihsanlar
ve hediyeler ve merhametli ikramlar ve ziyafetler zemin
yüzünü, belki kâinatı doldurmuş. onların fiyatı dahi, baş-
ta
bismillâh
, ahirde
elhamdülillâh
, ortada nimette in’amı
hissetmek ve rabbini onun ile tanımaktır. sen kendi nef-
sine, midene, duygularına bak; ne kadar şeylere, nimet-
lere muhtaçtırlar ve ne derece hamd ve şükür fiyatıyla rı-
zıkları, lezzetleri isterler, gör; her zîhayatı kendine kıyas
eyle! İşte bu umumî in’amlar mukabilinde hâl ve kàl dille-
riyle edilen hadsiz hamdler, pek kat’î bir surette bir
Ma’bud-i Mahmûd, bir Mün’im-i rahîm’in mevcudiyetini
ve umumî rububiyetini güneş gibi gösterir.
İKİNCİ KElİME:
(3)
n
Ú/
`n
ŸÉn
©r
dG u
Ün
Q
’dir. Bundaki hüccete
gayet kısa bir işaret:
evet, biz gözümüzle görüyoruz ki, bu kâinatta binler
değil, belki milyonlar âlemler, küçük kâinatlar, ekseri bir-
biri içinde; her birinin idaresi ve tedbirinin şeraiti ayrı ay-
rı olduğu hâlde, öyle bir mükemmel terbiye, tedvir, idare
ediliyor ki, bütün kâinat bir sahife gibi her an nazarında
ve bütün âlemler birer satır gibi kalem-i kudret ve
Şualar | 961 |
o
n
B
eŞinci
Ş
ua
liller.
idare:
bir işi yürütme, çekip çevir-
me.
ihsan:
bağışlama, ikram etme, lü-
tuf.
ihtiyarî:
irade ile, kendi isteği ile
seçerek ve hareket ederek.
in’am:
nimet verme, nimetlendir-
me, ihsan etme.
kader:
İlâhî hüküm; Cenab-ı Hak-
kın takdir ve tayin etmesi.
kàl:
söz, konuşma.
kalem-i kudret:
kudret kalemi,
Allah’ın güç ve kuvveti ile yarat-
ması.
kastî:
kastederek, isteyerek, bile
bile yapılan.
kat’î:
kesin, şüpheye ve tereddü-
de mahal bırakmayan.
kıyas:
karşılaştırma..
Ma’bud-i Mahmûd:
övülmeye,
methe lâyık olan ma’bud olan Al-
lah.
mahsus:
bir şeye veya kişiye has
olan.
medar-ı hamd:
şükür sebebi.
medar-ı şükür:
şükür sebebi.
merhamet:
acımak, şefkat gös-
termek, korumak, esirgemek.
mevcudiyet:
var olma, varlık.
minnet:
bir iyiliğe karşı teşekkür
etme.
mukabil:
karşılık.
Mün’im-i rahîm:
nimetlerin ha-
kikî sahibi olan merhamet sahibi
Allah.
nazar:
bakış, dikkat.
nefis:
kötü vasıfları kendisinde
toplayan hayırlı işlerden alıkoyan
güç.
nimet:
Allah’ın bağışladığı maddî
ve manevî lütuf ve ikramlar.
rab:
besleyen, yetiştiren, verdiği
nimetlerle mahlûkatı ıslah ve ter-
biye eden Allah.
rahîm:
sonsuz merhamet sahibi
olan Allah.
rahman:
sonsuz merhamet sahi-
bi ve şefkatle bütün varlıkları rı-
zıklandıran Allah.
rızık:
Allah’ın lütuf ve ihsan ettiği
nimetler.
rububiyet:
Cenab-ı Hakkın her za-
man, her yerde, her mahlûka muh-
taç olduğu şeyleri vermesi, onu
terbiye etmesi ve idaresi altında
bulundurma vasfı.
safî:
saf olan, katışıksız, duru.
suret:
biçim, şekil, tarz.
şerait:
şartlar.
şükür:
Allah’ın nimetlerine karşı
memnunluk gösterme.
tedbir:
idare etme, çekip çevir-
me.
tedvir:
çekip çevirme.
terbiye:
besleyip büyütme, yetiş-
tirme.
zîhayat:
hayat sahibi.
âciz:
zayıf, güçsüz.
ahir:
son.
âlem:
varlık sınıflarından her
biri.
Bismillâh:
Besmele, Allah na-
mına, Allah için, Allah’ın adı
ve izni ile.
ebed:
sonu olmayan gelecek
zaman, sonsuzluk, daimîlik.
ekser:
pek çok.
elhamdülillâh:
Allah’a hamd
olsun, Allah’a şükür.
ezel:
başlangıcı olmayan geç-
miş zaman, öncesizlik.
fışkı:
taze hayvan gübresi.
hadsiz:
sınırsız, sonsuz.
hâl:
bir şeyin duruşu, görünü-
şü ve içinde bulunan durum
ve şartların tümü.
hamd:
Allah’a karşı şükran ve
memnuniyetini onu överek
bildirme.
hüccet:
delil.
hüccet-i imaniye:
imanî de-
1.
Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla. • Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve
minnet, Âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. (Fatiha Suresi:1-2.) İlâahir…
2.
Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet, Allah’a mahsustur. (Fatiha Sure-
si: 2.)
3.
Âlemlerin Rabbi. (Fatiha Suresi: 2.)
