(1)
r
ºn
?r
Yn
G *n
G
, o tulûun sebeb-i zahirîsi: küre-i arz kafası-
nın aklı hükmünde olan kur’ân onun başından çıkmasıy-
la, zemin divane olup, izn-i İlâhî ile başını başka seyyare-
ye çarpmasıyla hareketinden geri dönüp, garptan şarka
olan seyahatini irade-i rabbanî ile şarktan garba tebdil et-
mekle güneş garptan tulûa başlar. evet, arzı şems ile, fer-
şi arş ile kuvvetli bağlayan hablullahi’l-metin olan
kur’ân’ın kuvve-i cazibesi kopsa, küre-i arzın ipi çözülür,
başıboş, serseri olup aksiyle ve intizamsız hareketinden
güneş garptan çıkar. Hem müsademe neticesinde emr-i
İlâhî ile kıyamet kopar diye bir tevili vardır.
Amma dabbetülarz; kur’ân’da gayet mücmel bir işaret
ve lisan-ı hâlinden kısacık bir ifade, bir tekellüm var. taf-
sili ise, ben şimdilik, başka meseleler gibi kat’î bir kana-
atle bilemiyorum.
Yalnız bu kadar diyebilirim:
(2)
*G s
’p
G n
Ör
«n
¨r
dG o
ºn
?r
©n
j n
’
nasıl ki, kavm-i Firavuna çekirge afatı ve bit belâsı ve
kâbe tahribine çalışan kavm-i ebrehe’ye ebabil kuşları
musallat olmuşlar. öyle de, süfyanın ve deccallerin fit-
neleriyle bilerek, severek isyan ve tuğyana ve Ye’cüc ve
Me’cüc’ün anarşistliği ile fesada ve canavarlığa giden ve
dinsizliğe, küfür ve küfrana düşen insanların akıllarını baş-
larına getirmek hikmetiyle arzdan bir hayvan çıkıp mu-
sallat olacak, zirüzeber edecek.
r
º n
?r
Yn
G *n
G
, o dabbe, bir ne-
vidir. Çünkü, gayet büyük bir tek şahıs olsa, her yerde
afat:
afetler, büyük belâ ve musi-
betler.
anarşist:
hiçbir düzen ve otorite
tanımayan, karışıklık ve bozgun-
culuktan yana olan, ondan fayda
uman kimse.
arş:
göğün en yüksek katı.
dabbe:
yürüyen hayvan, (hadis-i
şeriflerde zikredilen kıyamet alâ-
metlerinden dabbetülarz).
dabbetülarz:
hadis-i şerifle
ahirzamanda olacağı haber veri-
len ve kıyamet alâmetlerinden
olan bir cins mahlûk.
deccal:
kıyamet zamanına yakın
meydana çıkarak fitne ve fesada
sebep olacağı, İslâmî şeairi tahrip
edeceği, tarihte görülmemiş zu-
lümleri nifakla aldatarak yapaca-
ğı hadis-i şeriflerde belirtilmiş ya-
lancı ve zararlı şahıs.
ebabil:
Kur’ân-ı Kerîm’in Fil Sure-
sinde geçen, Kâbe’yi yıkmaya ge-
len Ebrehe’nin ordusunu helâk
eden kuşlar sürüsüne verilen isim.
emr-i İlâhî:
Allah’ın emri.
fafsil:
etraflıca bildirme, uzun uza-
dıya anlatma, açıklama.
ferş:
yeryüzü, zemin, dünya.
fesat:
bozukluk, karışıklık, nifak.
fitne:
azgınlık, baştan çıkarma, az-
dırma.
garp:
güneşin battığı taraf, gün
batısı, batı.
hablullahi’l-metin:
Allah’ın sağ-
lam ve kopmaz ipi.
hikmet:
gizli sebep, gaye.
hükmünde:
değerinde, yerinde.
intizamsız:
düzensiz, düzgün ol-
mama.
irade-i rabbanî:
Cenab-ı Hakkın
mahlûkatın terbiye, tedbir ve ida-
resi konusundaki yapabilme gü-
cü, kudreti.
izn-i İlâhî:
Allah’ın izni.
kanaat:
inanma, görüş, fikir.
kat’î:
kesin, şüpheye ve tereddü-
de mahal bırakmayan.
kavm-i Ebrehe:
Hz. Muhammed’in
(a.s.m.) doğumundan elli gün ka-
dar önce Kâbe’nin tahribine gelen
Habeş ordusu komutanı Ebre-
he’nin kavmi, askerleri.
kavm-i Firavun:
Firavun’un kav-
mi, ilâhlık iddiasında bulunan, din-
siz, azgın Firavun’un kavmi.
kıyamet:
bütün kâinatın Allah ta-
rafından tayin edilen bir vakitte
yıkılıp mahvolması.
kuvve-i cazibe:
çekme kuvveti,
cezp etme kuvveti, çekicilik.
küfran:
iyilik bilmeme, görülen
iyiliği unutma, nankörlük.
küre-i arz:
yer küre, dünya.
musallat:
çok fazla rahatsız
eden, fazlasıyla üzerine giden
ve sataşan.
müsademe:
çarpışma, tokuş-
ma, vuruşma, birbirine çarp-
ma.
sebeb-i zahirî:
görünürdeki
sebep.
seyyare:
gezegen.
Süfyan:
ahirzamanda gelece-
ği ve ümmetin karanlık gün-
ler yaşamasına sebep olacağı
sahih hadislerde bildirilen deh-
şetli, dinsiz ve münafık şahıs.
şark:
doğu.
şems:
güneş.
tahrip:
harap etme, yıkma,
bozma.
tebdil:
değiştirme, dönüştür-
me.
tekellüm:
söyleme, konuşma.
tevil:
yorumlama, yorum.
tuğyan:
azma, azgınlık, hid-
detlenme.
tulû:
doğma, doğuş.
Ye’cüc Me’cüc:
hadislerde kı-
yamete yakın zamanda çıka-
cağı belirtilen kısa boylu ça-
pulcu iki kavmin adları.
zirüzeber:
altüst, karmakarı-
şık, darmadağın.
1.
En iyi Allah bilir.
2.
Gaybı Allah’tan başka kimse bilemez.
B
eŞinci
Ş
ua
| 934 | Şualar
