şiddetli sârî illetlerine karşı Risaletü’n-Nur’un getirdiği ve
talim ve tefhim ettiği çok hakikatlerden Sünnet-i Ahme-
diyeye (
ASM
) temessük dersini en hakikî olarak alan,
Risaletü’n-Nur Şakirtleridir.
Onlar bu temessük ve inti-
saplarının, iki kere iki dört eder kat’iyetinde mazhar ol-
dukları inayet-i Rabbaniye şahadetiyle, muaccel mükâfat-
larını görüyorlar. Yani, burada sünneti ile dalâlet ve bid’at
ve dinsizlik ateşlerinden kurtaran mensup olduğumuz şe-
riatın mübelliği; burada halâs ve mukavemetle, ahir ha-
yatımızda iman ile, haşr-i ekberde şefaatıyla inşaallah ebe-
dî sevindirecektir diyorlar diye biliyorlar.
(1)
»
u
Hn
Q p
?r
°†n
a r
øp
e Gn
ò'
g!o
ór
ªn
ër
dn
G
Madem ki böyle olmuştur; o halde şüphesiz Risale-
tü’n-Nur’un intişarındaki maksad, şu zamanın insanları-
na tahkikî imanı ders vermek, mütehayyirlerini kurtar-
mak, müteharrîlerini takviye ve tarsin etmek, zındıka ve
ehl-i ilhadı iskât ve ilzam etmektir. Amma fitne ateşleri
afet halini alan bu zamanda, cam ile elmasın beraber
satıldığı bir çarşıda bu mübarek Nurları, yani şanında
(2)
n
¿ƒo
¶p
aÉn
ën
d o
¬n
d És
fp
Gn
h n
ôr
cu
òdG Én
ær
ds
õn
f o
ør
ën
f s
Éfp
G
buyurulan Kur’ân-ı
Mu’cizülbeyan’ın hakikî tefsirleri olan Risaletü’n-Nur’un
hakaretten sıyaneti için, hem
(3)
r
än
Qs
ƒn
æn
J Gv
ôp
°S
sırr-ı tenviri-
ni Rahîm ve Kerîm Rabbimiz irade ve takdir buyurmuş.
Risale-i Nur Şakirtlerinden
Hulûsî
* * *
afet:
belâ, musibet, büyük felâket.
ahir hayat:
hayatın son devresi.
amma:
ama, lakin, ancak.
bid’at:
dinin aslında olmayıp son-
radan icat edilen şeyler, yeni âdet.
dalâlet:
iman ve İslâmiyet’ten ay-
rılmak, azmak.
ebedî:
sonu olmayan, daimî, sü-
rekli.
ehl-i ilhad:
ilhad ehli, doğru mes-
lek ve dinden, hak yolundan çıkıp
bâtıl yola sapan imansızlar, dinsiz-
ler.
hakikat:
gerçek, esas.
halâs:
kurtarma.
haşr-i ekber:
en büyük diriliş, top-
lanma.
illet:
hastalık.
ilzam:
susturma, cevap veremez
hâle getirme.
inayet-i Rabbanîye:
her şeyin ter-
biye ve idare eden Cenab-ı Hakk’ın
yardımı.intisap: mensup olma,
bağlanma, girme.
intişar:
yayılma, yaygınlaşma,
neşrolunma.
irade:
dileme, isteme, bir şeyi ya-
pıp yapmama konusunda için olan
iktidar, güç.
iskât:
susturma, düşürme, tartış-
mada cevap veremeyecek hale
getirme.
kat’iyet:
kat’îlik, kesinlik.
Kerîm:
yarattıklarına karşılık bek-
lemeden bağışta bulunan, kulları-
na nimetler ihsan eden, günahları
örten, günah işleyen affeden, Al-
lah.
Kur’ân-ı Mucizül Beyan:
açıkla-
malarıyla akılları benzerlerini yap-
maktan aciz bırakan Kur’an.
mazhar:
nail olma, şereflenme.
mensup:
bir şeye veya kimseye
bağlı olan, üye.
muaccel:
mühletsiz, vadesiz, pe-
şin.
mukavemet:
karşı koyma, dayan-
ma, direnme.
mübarek:
feyizli, bereketli, kutlu.
mübelliğ:
tebliğ eden, haber ve-
ren, bildiren.müteharrî: taharri
eden, araştıran.
mütehayyir:
hayrete düşen, şaşı-
ran.
Rab:
besleyen, yetiştiren, verdiği
nimetlerle mahlûkatı ıslah ve ter-
biye eden Allah.
Rahîm:
merhamet eden, çok mer-
hametli olan, esirgeyen, koruyan,
acıyan Allah.
sârî:
sirayet eden, bulaşıcı, sal-
gın.
sırr-ı tenvir:
nurlandırma sırrı.
sıyanet:
koruma, muhafaza
etme.
Sünnet-i Ahmediye:
Hz. Mu-
hammed’in (asm) sünneti, hâl,
söz, tavır ve tasdikleri.
şahadet:
şahit olma, şahitlik;
açık alamet, işaret.
şefaat:
Hz. Peygamberin ve di-
ğer salih kulların, bazı günah-
kâr mü’minleri bağışlamasını
Allah’tan dilemeleri.
şeriat:
Allah tarafından pey-
gamber vasıtasıyla bildirilen,
İlâhî emir ve yasaklara daya-
nan hükümlerin hepsi.
tahkikî:
araştırma ve incele-
me ile ilgili, inandığı şeylerin
aslını, esasını bilerek inanma.
talim:
ders verme, öğretme.
tarsin:
sağlamlaştırma.
tefhim:
anlatma, açıklama,
bildirme.
tefsîr:
Kur’ân’ın mana bakı-
mından izahı, açıklaması.
temessük:
yapışma, sarılma,
sıkıca tutunma.
zındıka:
dinsizlik, inançsızlık.
1.
Allah’a hamd olsun. (Fâtiha Sûresi: 2.) Şüphesiz bu, Rabbimin fazlındandır. (Neml Sûresi: 40.)
2.
Şüphesiz ki Kur'ân’ı Biz indirdik ve onu koruyacak olan da Biziz. (Hicr Sûresi: 9.)
3.
Gizlice nurlanır.
P
ARLAK
F
IKRALAR
| 304 | SİKKE-İ TASDİK-İ GAYBÎ
