Œ
32
œ
Çoktan beri ruh-i kemteranemin son derece müştak
bulunduğu ve her bir kelimesi birer elmas mahzeni olan
şu Yirmi Sekizinci Risale-i pürnurlarını
lehülhamd
kıraat
ve istinsaha muvaffak oldum. Şu altınmisal hurufattan
mürekkep elmas menbaının derece-i kıymet ve rağbet ve
ehemmiyetini arz ve ifade hususunda (mübalâğa olma-
sın) mümkün olsa idi, şu risale-i kıymettarînin hakaik-ı
namütenahisini muvazzıh ve cami birçok kelimatın vaz
ettirilmesine çalışacaktım ki, hakikat lâyıkıyla ifade edil-
sin. Zira Hâlık-ı Âlem Hazretleri, şu mükevvenatı halk ve
icat ve her birini birer vazife ile tavzif ve ecel-i âlemin hu-
lûlünde mes’uliyet noktasında bu dünyada acz ve fakr ve
zaaf ve ihtiyacını fehm ve idrak ederek, kavanin-i ezeli-
ye ve desatir-i Rabbaniyeye imtisal ve ittiba edenlere şu
mevzuubahis Cennet gibi bir nimet ile izaz edecek ve
alelhusus Cennette en büyük nimet, Cemal-i bâkemal-i
Rabbaniyeyi müşahede ve müşerrefiyet-i uzma olduğun-
dan, şu fânî âlemdeki her şey binnetice Cennete nazır ve
hayran olduğu ve şu hakaikın menbaı olan Furkan-ı Mü-
bin ve Kur’ân-ı Azîm’in ebvab-ı müteaddidesini feth ve
esrar-ı gûnagûnuna ıttılâ ile derya-i hakaika dalmak her-
kese müyesser olmadığından, beş sual ve beş cevap mif-
tah-ı hakikisiyle o künuz-i mütenevvia kapılarını açıp pek
yakından ve kemal-i sarahatle gösterilmesi ciheti, değil
bu abd-i âcizin kasır aklı, belki oldukça yüksek zekâlara
abd:
kul, köle.
âciz:
beceriksiz, kabiliyetsiz.
acz:
zayıflık, güçsüzlük.
âlem:
dünya, cihan.
arz:
söyleme, ifade etme.
binnetice:
neticede, netice ola-
rak.
cami:
ihtiva eden, kaplayan.
Cemal:
Cenab-ı Hakkın lütuf ve
ihsanı ile tecellisi.
cemal-i ba-kemal-i Rabbaniye:
Rabbimizin o mükemmel güzelli-
ği.
derece-i kıymet:
kıymet derece-
si.
desatir-i Rabbaniye:
yaratıcıya
ait düsturlar.
ecel-i âlem:
dünyanın ölümü.
elmas:
çok kıymetli bir mücev-
her.
esrar-ı gûnagûn:
çeşitli gizli haki-
katler.
fakr:
fakirlik, yoksulluk, muhtaç-
lık, züğürtlük.
fehim:
anlama, anlayış, kavrayış,
idrak, zekâ, akıl.
Furkan-ı Mübin:
hak ile batılı
tam olarak ayıran; Kur’ân-ı Kerîm.
hakaik:
hakikatler, doğrular, ger-
çekler.
hakaik-i namütenahi:
sonsuz
hakikatler.
Hâlık-ı Âlem:
âlemin yaratıcısı,
bütün âlemi yaratan, Allah.
halk:
yaratma, yaratış.
hamd:
teşekkür, şükran.
hulûl:
gelip çatma, erişme.
hurufat:
harfler.
husus:
mevzu, konu.
idrak:
anlayış, akıl erdirme, anla-
ma, kavrama kabiliyeti.
imtisal:
emre tamamen uyma,
gerekeni yapma, alınan emre bo-
yun eğme.
istinsah:
nasihat alma, öğüt iste-
me. nüshasını yazma, örneğini çı-
karma, kopya etme.
ittiba:
tâbi olma, uyma, arkasın-
dan gitme, itaat etme.
izaz:
ağırlama, ikram etme.
kasır:
eksik, kusurlu.
kavanin-i ezeliye:
Allah’ın ezelî
kanunları.
kelimat:
kelimeler, sözler, lâkırdı-
lar.
kemal:
en yüksek değer, değer,
kıymet, paha.
kemal-i sarahat:
izahtaki mü-
kemmellik, açıklık.
kıraat:
okuma, devamlı ve düz-
gün okuma.
kıymet:
değer, bir şey için tespit
edilen karşılık, paha, bedel, tutar.
künuz-i mütenevvia:
çeşitli hazi-
neler.
menba:
kaynak, her hangi bir
şeyin çıktığı yer.
mes’uliyet:
sorumluluk, yap-
tığı iş ve hareketten hesap
vermeye mecbur oluş.
miftah-ı hakikî:
gerçek
anahtar.
muvaffak:
beceren, neticeye
varan, sonuç alan.
muvazzıh:
açıklayan, izah
eden, ayrıntılarıyla anlatan.
mükevvenat:
yaratılmışların
tamamı, bütün mahlûkat,
kâinat, mevcudat.
mürekkep:
terkip edilmiş, iki
veya daha çok şeyin karışma-
sından meydana gelen, bir-
leşmiş, birleşik.
müşahede:
bir şeyi gözle gör-
me, seyrederek anlama, sey-
retme.
müşerrefiyet-i uzma:
büyük
şeref.
müştak:
çok arzulu.
müyesser:
nasip olan.
namütenahi:
uçsuz bucaksız,
sonu olmayan, sonsuz, bit-
mez tükenmez.
nazır:
bir yüzü bir tarafa ba-
kan, yönelik.
nimet:
iyilik, lütuf, ihsan, ba-
ğış.
pür:
bütün.
risale-i kıymettar:
değerli ki-
tap, risale.
ruh-i kemterane:
âcizâne, fa-
kirâne olan kimsenin ruhu.
tavzif:
vazifelendirme, görev-
lendirme, işe alma, iş verme.
vaz:
bildirme, gösterme.
za’f:
zayıflık, kuvvetsizlik,
dermansızlık, arıklık.
zira:
çünkü, ondan ki, şun-
dan, şu sebepten ki, onun
için.
| 82 | BARLA LÂHİKASI
