Demokratların iktidara gelmesiyle sanayide çok önemli adımlar atıldı: Fabrikalar, hidroelektrik santralleri, barajlar, demirçelik vs. ancak darbelerle hep önümüz kesildi. Zaten 1950/60, 1965/71 atılımları emperyal güçleri rahatsız etti ki, “bizim çocuklar darbe yaptı” itirafında dahi bulundular. O dönemde öyle sıçrama yapıldı ki, otomotiv sanayisinde bazı aksamlar dışardan olsa da Anadol, Murat, Şahin, Doğan, Kartal, Toros gibi arabalar ürettik. Ancak bunlar siyasî malzeme yapılmadı. Ve hala o arabaların bir çoğu piyasada ki, dağ bayır için köylümüzün tercihi. Aradan 52 sene geçmesine rağmen bir adım ilerlemediğimiz gibi (yüzde yüz) yerli sloganı ile seçim yatırımı olarak yerli ve milli kavgasındayız. Şikayet de şu; “efendim muhalefet neden TOOG’un açılışına gelmedi ve neden iftihar etmiyorsunuz, yerli ve millî olan bu güzel eseri neden alkışlamıyorsunuz?

Elbette memlekete bir çivi çakılmasını destekler ve teşvik ederiz. Fakat soru sormayı unutan, tek medyadan beslenen müzmin AKP muhibbanlarına, her şeyde olduğu gibi, işin aslını tahkik etmek, sarayın algılarına bir virgül koymak, manipüle edilen tarafgirliklerine ters geliyor. Önce yüzde 80’den başlayan yerlilik oranı biraz okuma neticesinde 60’lara, en sonunda 51’lere düştü. 

İşin en doğrusunu da yine kendileri beyan ettiler.

Açılışı yapıldı. Fakat henüz üretime geçilmedi. 2022 sonuna düşünülüyordu, şimdi altı ay sonrasına atıldı ki, Nisan. Yani seçim takvimi. Fiyatı da meçhul... Yine CEO Gürcan Karakaş’a göre fiyat vermek yanlış. Tercümesi şu ki; şimdi bir milyon denilen fiyatın 6 ay sonrasına garantisi yok. Zira Türkiye’de saatlik değişen döviz piyasasına ve fiyatlara güven olmaz demektir ki, enflasyon habercisi ve itirafı.

Ama bunları AKP muhibbanlarının önlerine sermek, tahkik etmek, gece ve gündüzü yer değiştirmek, ak ile kara gibi çok zor.

Sırf tarafgirliklerine halel gelmemesi için, otomotiv devi Almaya’nın bir çok arabasının dışarda üretildiğini dolayısıyla onlarında yerli olmadığını iddia etmeleri ki, tarafgirliğin pik noktası.

Avrupa’yı methetmek, Türkiye’yi yermek niyetinde değiliz. Fakat geri kalmışlığımızı Risale-i Nur ekseninde izah edip, bizi kemalata kamçılamak, terakki etmek için eksiklerimizi görmek ve bu sebeple AB’ye girmektir derdimiz. 

Bu mevzuda bir yazı kaleme almıştık bkz: *Avrasya muvazeneleri* https://www.yeniasya.com.tr/omer-faruk-ozaydin/avrasya-muvazeneleri_414104..

Yazıya mebni olan Sunuhat’taki derste Bediüzzaman; Avrupa’yı bütün yönleriyle ele alıyor. Orayı dünyanın çekim merkezi haline getiren sanayisi ve onun da madeni demir olmasını nazara veriyor.

Fakat bizim muhibbanlar bu derse rağmen (günde 20 sahife Risale okuyan AK-Nurcular) demir işletmeciliğinin olmadığı iddiasıyla TOGG’un namusunu kurtarma peşindeler. 

Bütün bu tarafgirliklere siyasettir der geçeriz. Ancak asrın alimi; bütün ilimleri yuttuğu, ehl-i ilimce tesbit edilen Bediüzzaman’a rağmen ahkam kesmek hem Nurculuğu siyasete kurban vermek, hem de sadakatten nasip almamak demektir.

Esasen bütün meselelerimiz böyle değil mi? 

Eğer sadakatimiz olsaydı dini siyasete alet edenlere ölesiye bu kadar tarafgir, yapılan onca zulmü alkışlayabilir miydik?

Dezenformasyon yasası mı demiştiniz!