Kırşehirli sanatkâr Neşet Ertaş bir türküsünde eşinden ayrılması üzerine “Yazımı kışa çevirdin, karlar yağdı başa Leyla’m, viran oldu evim yurdum, ne söylesem boşa Leyla’m” diyerek yaşadığı acı ve ıstırabını dile getirerek mutsuzluğunu ifade eder.
Ama insan nurları ve Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerini tanıyıp okumaya başlayınca yazlar kışa değil kışlar bahara, yaza çevrilir. Osman Yüksel Serdengeçti bu hakikati “Kur’an henüz yeni nazil olmuş gibi, herkes aradığını bulmuş gibi bir hal var onlarda. Said Nur ve talebelerini seyrederken, insan kendini âdeta Asr-ı Saadet’te hissediyor. Yüzleri nur, içleri nur, dışları nur... Hepsi huzur içindeler. Temiz, ulvî, sonsuz bir şeye bağlanmak; her yerde hazır, nazır olana, âlemlerin Yaratıcısına bağlanmak, o yolda yürümek, o yolun kara sevdalısı olmak... Evet!.. Ne büyük saadet!” diyor. Nur dairesindeki insanların hususiyetlerini çok iyi tahlil etmiş.
Nur Talebelerinin bu meziyetleri ve Denizli’de Üstadının yerine şehid olunca Üstadı meyusâne ağlatan İslamköylü Hafız Ali ile istikamet şehidi Binbaşı Asım Bey’in halleri Asr-ı Saadette “anam, babam sana kurban olsun” diyerek Peygamber Efendimiz (asm) etrafında pervane olan sahabeyi akla getiriyor.
“…. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum…” (Tahliller, Tarihçe-i Hayat). Bu cümleler nur dairesinin gayesini ortaya koyuyor. Bu daire içindeki her insan neşr-i hakta görev ifa ederek, hayatların bakîleşmesi sağlanıyor.
Nur hizmetleri ile ilk tanışıldığı anda gösterilen safiyane muhabbet ve ilgi insanı cezb ediyor, bu sıcaklığı başka bir yerde görmek mümkün değil. Ancak annenin çocuğuna hiçbir karşılık beklemeden gösterdiği muhabbete benziyor. Bugün nur dairesi içinde hizmet eden her fert bunu hayatında yaşadığı gibi, sonrasında da bu halin yaşanmasına vesile olur. Tabiî iman kardeşliğinden dolayı iki cihan saadetine vesile olunacak olması buna yol açıyor.
Nur dairesi içindeki safiyane muhabbet kardeşinin nefsini; makamda, teveccühte, menfaat-i maddiye ve nefsin hoşuna giden şeylerde kendi nefsine tercih ettirir. Ensar, muhacir misafirleri yemek yerken kendilerine tercih eder, misafir doymadan kendileri yemekten yemezlerdi. Sahabe mesleği olan bu “isar” hasletini yaşadığımız bu asra taşıyarak ihya etti Nur Talebeleri. Bu haslet bir saadet prensibi ve imanın zirvede olduğunu gösteren bir haslettir. “Onları kendi nefislerine tercih ederler.” Haşir Sûresinin 9. Âyetinin hükmünü yerine getirirler. Fakire yardım edilmesi şeklinde değil, kendileri muhtaç oldukları halde başkalarını kendilerine tercih ederler.
Nurlarla tanışıp nura hadim ve talebe olmadan önce bazı yanlışların içinde olunması mümkün, ama nur dairesinin içine girildikten sonra her türlü günah ve yanlıştan uzak durarak lisan-ı hal ile iyi bir örnek olarak rıza-i İlahi yolunda çalışırlar. Azami ihlâs, azami sadakat, fedakârlık, menhiyatı terk, takva, uhuvvet ve iktisat bu insanları sahil-i selamete çıkaran menzillerdir. Hayatlarının her döneminde kutup yıldızı mesabesindedirler.
Şirket-i maneviyeye dâhil olmaları nedeniyle bütün diğer talebelerin sevab ve kazançlarına ortak olurlar, günah cihetinde ölseler de sevap cihetinde yaşarlar. Talebe-i ulum sayılıp şehadet mertebesini kazanabilecekleri gibi iman ile kabre girerler.
Muhabbet fedaisi olma meziyetleri ile husumet ve gayzdan uzak durarak bütün insanlara sevgi ve şefkat elini uzatma hasletini kazandırır nur dairesi insana...