Bizde sadece ‘taksi plakası’ olanlar bu hizmeti verebilirken; Suudi Arabistan’da her isteyen taksicilik yapabiliyor. Dolayısı ile fiyatlar da tam anlamıyla ‘serbest pazarlık’ usulüne göre şekilleniyor.

Maalesef bu nokta kötü örneklere rastlamak da mümkün. Cidde’den Mekke’ye giderken bindiğimiz minibüsün şoförü da böyle idi. Dil bilen bir umreci arkadaş gerekli pazalıkları yaptı ve belli bir fiyata anlaşma sağlandı. Sonrasında daha otoparktan çıkarken “Otopark parasını da sizin vermeniz gerekir” diye söylenmeye başladı. Sonra da, “Sizi Mekke’de farklı otellere bırakacağım. Onun farkını da isterim” deyip durdu.

Neyse muhatap olan umreci arkadaş konuştu ve bir orta yol bulundu. Taksicilik yapan minibüs şoförü bu taleplerinde bekli haklıydı, ama bunu en baştan bize söylemesi icap etmez miydi? Maalesef kötü örnekler her yerde var ama tabii ki bunlara takılmamak icap eder.

Gerek Mekke ve gerekse Medine’de çok güzel tanışma ve sohbetlere de şahit olduk. Tavaf esnasında cevşen duasının mealini okurken, yanımızda tavafa devam eden bir amcanın; “Biraz daha sesli oku da ben de ‘amin’ diyeyim. Bu çok güzel bir duaya benziyor” demesi bizi tebessüm ettirdi. Haliyle biz de mümkün olduğunca cevşeni bütün tavaf esnasında sesli olarak okumaya devam ettik. 

Bir defasında da tavaf devam ederken tam Hacerülesved’in karşısındayken tavaf durdu ve herkes namaz için saf tutmaya başladı. Biz de bundan istifade ile tam ‘siyah taş’ın karşısında ve çok yakınındaki safta yerimizi aldık. (Kaynaklar, Hacerülesved’in Hz. İbrâhim tarafından Kâbe’nin inşası esnasında tavafın başlangıç noktasını belirlemek amacıyla yerleştirildiği konusunda ittifak etmekle birlikte bu taşın menşei, tarihçesi ve mahiyeti hakkında, birçoğu zayıf isnadlara dayanan, bazıları aynı zamanda sembolik bir anlam taşıyan çeşitli rivayetler nakledilmiştir. (Bkz.: islamansiklopedisi.org.tr) )

Ekseriyet ezanın okunmasını beklemek için otururken bazıları da ayakta duaya devam ediyordu. Tam önümde ayakta duran bir umrecinin duası dikkatimi çekti. Kulak aşinalığı ile cevşen okuduğunu zannettim. Duası bitince Senegalli olduğunu öğrendiğim bu umrecinin okuduğu dua cevşen değilse de ona yakın bir duaydı. O okudukça yanında olanlarla birlikte biz de ‘amin’ demeye devam ettik ve güzel bir tablo ortaya çıkmış oldu.

Umre ‘notları’ muhtemelen devam eder, ama ‘rızık’ konusundaki bir hatıra ile bu günlük noktalayalım: Aylar önce damadımız bir miktar ‘kuru dut’ getirmişti. Bu arada ifade etmekte mahzur yok ki, ‘dut’ sevgimiz çocukluğumuzda yayladaki çobanlık günlerimize dayanır. Derken Umre’ye giderken bunu yanımıza almıştık. Kabe’nin dış kısmında otururken bu paketi açtık ve hem biraz atıştırdık hem de yanımızda bulunan Kayserili umrecilere ikram ettik.

Onlarla konuşurken bir hanım umreci geldi ve elini uzatarak duttan almak istedi. Türkçe bilmeyen, ‘yabancı’ bu umreci hanıma da bu ‘dut’tan ikram ettik. Tabii ki daha önce ‘dut’ görmediği anlaşıldı. El hareketiyle “Bu nedir?” diye sordu. Biz de “Bismillah de, öyle ye” dedik ve o bir avuç ‘dut’ alıp uzaklaştı. 

“Eceliniz sizi nasıl takip ederse, rızkınız da öylece takip eder” hadis-i şerifinin tezahürü olan hadiseye şahit olmak bizleri şükrettirdi...