Ne kadar harçlık versem? Ne kadar süreyle versem? Harçlık vermeye hangi yaşta başlasam? Harçlık miktarını tesbit için nasıl bir hesaplama yapmalıyım? 

Gibi birçok soru peşpeşe sıralanır. İşin içinden çıkılamadığında da uydum kalabalığa cinsinden bir yöntemle durum idare edilmeye çalışılır.

Harçlık konusu çocuğa sorumluluk şuuru kazandırmak, özgüven oluşturmak, planlama  yapmak, tasarruf bilinci oluşturmak gibi olumlu davranışlar kazandırmada değerlendirilmesi gereken iyi bir fırsattır. Heba edilmemeli titizlikle üzerinde durularak değerlendirilmelidir.

Çocuklar para harcama konusunda çok isteklidirler. Ellerinde ne kadar paraları olursa bitirinceye kadar harcama eğilimindedirler. Bu durum tesbitinden sonra göz önünde bulundurulması gereken durum, çocuğun okulda gün içerisinde ne gibi ihtiyaçları olacağı ve ne kadar para ile bu ihtiyacını gidereceğidir. Çocuğun beslenmesi ve suyu  evden konuluyorsa bu çocuğun zarurî bir gideri olmayacağından sembolik küçük bir harçlık verilmesi yerinde olacaktır. 

Beslenmesini okul kantininden yapacaksa günlük beslenmesine uygun gideri olacaktır, harçlıkta bu gidere göre ayarlanacaktır. Eğitimin içinden birisi olarak çocuklarınızın okul kantini dahil dışarıda yemek yemesini tavsiye etmemekteyiz.

Çocuğa harçlığı başlangıçta günlük olarak verilmelidir. Para kullanmasını bilmediği ve harcama zaafiyeti had safhada olduğu bilindiğine göre haftalık veya aylık uygulaması yanlıştır. Günlük verilen harçlıklarla para kullanmasını öğrenen çocuğa zamanla parasını arttırarak tasarruf yapması yönünde telkinlerde bulunmalıdır. Günlük aldığı harçlığı yetirip tasarruf etme alışkanlığına da ulaştığında haftalık uygulamasına geçilmelidir. Haftalık harçlığında da aynı yol takip edilmelidir. Önce harçlığıyla haftalık ihtiyaçlarını karşılayabilmeli ardından da arttırarak tasarruf edebilmelidir. Bu yolda çocuk desteklenmeli, başarısız olduğunda da her zaman olmamak kaydı ile  bunun normal olduğu üzülmemesi gerektiği telkinleriyle cesaretlendirilmelidir. Haftalık uygulaması da oturduğunda aylık uygulamasına geçilebilir. Çocuk haftalık veya aylık harçlık kullanımıyla para harcama planlaması yapacak, zarurî olmayan isteklerine gem vurarak sabretmeyi de öğrenecektir. Zamanından önce parasını harcadığında birkaç gün harçlıksız kalmalı ki, hedefleri tutturamadığında bunun bir bedeli olduğunu fark edebilsin. Aksi taktirde üç günde harçlığını tüketip de, annem babam nasıl olsa takviye eder düşüncesi çocuğa büyük bir kötülüktür. 

Kesinlikle varsın okulda iki gün harçlıksız kalsın, ama harcama planlaması yapmayı ve buna sadık kalmayı, sadık kalmadığında da yaşayacağı bir bedel olacağını bilsin. Para yönetimi konusunda hedeflerine ulaşan bir çocuğun kendine olan güveni artacaktır.

Çocuğa gereğinden fazla para verilmesi her şeyden önce israf olup, beraberinde  para ve kişilik arasında bir bağ kurarak, insanları değerlendirmesi maddî değerler üzerinden olması gibi sakat bir sonuca yönelmesi söz konusudur. Aile çocuğa çocuğun içinde bulunduğu sosyo-ekonomik durumuna münasip harçlık vermelidir. Çok az veya çok yüksek verilen harçlıklar çocukta istenmedik davranışların oluşmasına sebeptir. Bu istenmedik davranışların standardı yok, kesin olan davranışsal bir aykırılığın ortaya çıkışıdır. Çocuk olur ya harçlığını kaybederse bu durumda mağdur olmaması için gerekli takviye yapılmalıdır. Kesinlikle arkadaşlarından ya da başkalarından borç alma gibi çözüm olmayan yöntemlere müracaat etmesine izin verilmemelidir. Çocuk parası var ise gerek duyduğu şeyi alacak, yok ise parası oluncaya kadar sabredecektir. 

İhtiyacı olan arkadaşına yardımcı olması gerektiğini bilecek, ama borçlanma gibi bir kavram çocuğun dünyasına hiç olmazsa okul yıllarında girmemelidir.

Çocuk harçlığını kullanırken kendini disipline edebilmeli, parayı yönetebilmeli, istek ile ihtiyaç arasındaki farkı görerek harcamalarını ona göre yapabilmelidir. Aileler çocuklarını bu sonuçlara ulaşıncaya kadar takip ve kontrol etmelidir. Bu açıdan baktığımızda okul harçlıkları çocukların eğitiminde güzel bir vasıtadır.