Çocuk eğitiminde de aynı yöntem büyük ölçüde geçerlidir. Çocuğun mizacını tanıyıp, çocuğa göre uygulanacak yöntem ve teknikler belirlenmelidir. Tek başına bu yeterli midir? Kesinlikle hayır, kendimizi de tanımalıyız ve ihtiyaca binaen de kendimizi yetiştirmeliyiz.

Davranış bilimciler bu alanda çalışarak çeşitli şablonlar oluştursa da hiçbir çocuk diğerine benzemez. Ancak yapılan çalışmalar bir orta yol tutturma gayretinin ürünü olduğu için muteberdir. İşte bu minvalde yapılan çalışmaların neticesinde, çocuk eğitiminde otoriter, serbest demokratik ve ihmalkâr aile tiplerinin ortaya çıktığı görülmüştür.

Biz, demokrat aile tipinin ne olduğu ve olması gerektiği konusuna ışık tutmak niyetindeyiz. Demokratik ebeveynlikte, diğer yöntemlerde olduğu gibi fıtratı hesaba katmayan bir yaklaşım tarzı yoktur. Sınırsız bir serbestlik, tavizsiz bir otoriter yapı ya da çocuk ne yaparsa yapsın umursamamazlık gibi bir anlayıştan uzaktır. Demokratik ebeveynler “hem kontrolü, hem de ilgi ve sevgiyi dengeli bir şekilde” kullandıkları için daha makul ve mutedildirler. 

Bu metodla çocuğun ikna olması sağlanır. Teklif çocuktan geldi diye önemsememek söz konusu değildir. Bu tür aileler çocuk eğitiminde değil anne ve baba olarak aile içi işleyişte de demokratiktirler. Konuşurlar, müzakere ederler, takip eder ve değerlendirirler. Burada hem çocuğun hem de birbirlerinin haklarını önemseyen bir yapı söz konusudur. Çocuk hakkı, anne hakkı ve baba hakkı ve hürriyetleri dikkate alınır kimsenin kimseyi üzmesine fırsat verilmez.

Hiddet ve şiddetin, baskı ve zorbalığın söz konusu olmadığı demokratik aile yapısı mantık olarak bizlere yabancı değildir. Belki yakın tarihimizin cehalet karanlıklarıyla çocuğunu kucağına alamayan babalar olmuştur ama bu bizim inanç değerlerimizle örtüşen bir anlayış değildir. Biz kuşu ölen çocuğa taziyeye giden, çocuk sırtından ininceye kadar secdeden başını kaldırmayan Peygamberin (asm) ümmetiyiz.

Neticede demokratik aile yapısında yetişen çocuklar; tehlikelerden büyük ölçüde korunur. Kendini geliştirme onlar için sıradan işlerdir. Daha ne olsun?