Îtirazlar; Karahisârışarkī Meb’ûsu Ali Sürûrî Efendi’nin günlüğünde kaydettiği; “[1]324’de gördüğüm Saîd-i Kürdî hiç değişmemiş ve ihtiyarlamamış!.. Fakat rûhen hasta olduğu hem meşhûd, hem mervî.. Hattâ tedkīkāt ve te’lîfât-ı İslâmiyye a‘zâlığı teklif olunmuş ise de hastalığından bahisle i‘tizâr etmiş. Yine, kâ’l-evvel [evvelki gibi] millî elbisesiyle geziyor.” bölümünde geçen, “rûhen hasta olduğu” ifâdesi ve, Üstâd’ın M. Kemâl’e yazdığı; “Ey Gāzî-i Nâmdâr. Zât-ı Âlîniz hem muzaffer Ordu, hem muazzam Meclis’in şahs-ı ma’nevîsinin timsâlisiniz” şeklinde başlayan mektûbu ile ilgili idi.

“Rûhen hasta olduğu” ifâdesini Harb-i Umûmî mağlûbiyeti, Rus Esâreti, Osmanlı’nın yıkılması gibi hâdiselerin onun hassâs rûhunda yaptığı tahrîbâtı dikkate alarak, bu çerçevede anlamamız icab eder. Nitekim esaret dönüşü Darü’l-Hikmeti’l-İslâmiye’ye âza tâyin edildiğinde on ay kadar müsaade isteyip vazifeye başlayamama sebebinin, doktorların raporları ile tesbit edilen “vehn-i asab” (sinir zaafiyeti) rahatsızlığı olup, tedâvisi için istirahat ve temiz havanın tavsiye edildiği belirtilmektedir (A. Badıllı, Mufassal Tarihçe-i Hayat, c. 1, s. 446). Aynı zamanda, Eski Said’den Yeni Said’e geçiş safahâtında ruhunda meydana gelen ve İhtiyarlar Risâlesi’ndeki Ricâ’lar başta olmak üzere, külliyâtın muhtelif yerlerinde izah edilen manevî inkılâbı da bu nazarla okursak, meselenin bir başka vechesini görürüz. Üstad bizzat kendisi, eskiden felsefeyle ve maddî ilimlerle meşguliyetinin ruhunda meydana getirdiği kirleri ve manevî hastalıkları Kur’ân âyetlerindeki şifalı reçetelerle temizleyip tedâvi ettiğini anlatmaktadır. Eserlerinin bu kadar te’sirli olmasının en önemli sebeplerinden biri de, yine kendi ifadesiyle budur.
“Âlem-i İslâm Kahramânı Paşa Hazretlerine.. Ey Gāzî-i Nâmdâr. Zât-ı âlîniz hem Muzaffer Ordu, hem Muazzam Meclis’in şahs-ı ma’nevîsinin timsâlisiniz” hitâblarını da o günün şartları içerisinde değerlendirmek gerekir..
Memleket bir ölüm kalım mücâdelesi içerisinde.. Osmanlı, târîhe intikāl ediyor.. Yeryüzündeki müstakil tek İslâm Devletinin yeniden kuruluş günleri.. Uluçınar’ın kökünden yeni bir filiz fışkırmış.. Yeni bir ümid.. Bedîüzzamân’ın, Ankara’ya gelişinin 17. günü.. M. Kemâl; TBMM’nin Başkanı.. Henüz hakīkī mâhiyyeti ortaya çıkmamış. Onun için Üstad böyle iltifat cümlelerini kullanıyor. Ama bilâhare yaptığı hususî görüşmelerde muhatabını hakkıyla tanıyınca, evvelce ona hitaben yazdığı mektubu meb’uslara seslenen bir beyannâmeye çevirerek bastırırken, o ifadeleri çıkarmış ve sonrasında hiçbir yerde de tekrarlamamış.