Fakat yetkililer bunlara “Bir yanlışlık oldu, tekrar dünyaya dönebilirsiniz” demişler. 

Amerikalı bir yol ve yöntem bulup dönmüş dünyaya.

Japon da bir araç bulmuş ve dünyaya dönmüş.

Bizimki ahiret sokaklarında dolaşıp duruyormuş.

Yetkililer buna “Neden dünyaya dönmüyorsun? Bu süper bir fırsat, ne güzel günahlarından dolayı tövbe etmek ve bir daha da günah işlememek için imkân ve fırsatın olacak” demişler.    

Adam, “Devlet baba yol paramı versin ki gideyim” demiş.

Bu fıkra vatandaş olarak her hizmeti devletten istediğimizi çok iyi anlatıyor. 

Sadece eğitim ve sağlık gibi klasik kamu hizmetlerinin sunulmasını istemeyiz, aynı zamanda ekonomi bozulsa “devlet düzeltsin”, güvenliğimiz tehdit edilse, mesela terör azarsa “devlet önlesin” isteriz.

Bu anlayıştan dolayıdır ki devleti ‘baba’ yerine koymuşuz. 

Tamam, devlet babadan her şey istenebilir. 

Fakat “Bu konuda biz ne yapabiliriz, devlete nasıl yardımcı olabiliriz?” diye sormayız kendi kendimize.

Oysa günümüz devlet ve kamu yönetimi anlayışına göre, devlet aslî fonksiyonlarını iyi bir şekilde yerine getirebilmesi için sırtında kambur gibi duran bazı işleri başka aktörlere devretmelidir. 

Böylece devlet aslî fonksiyonlarını daha iyi yerine getirebilir.    

Kamusal hizmetlerin sunumunda devlete bir nevi ortak olan bu aktörler özel sektör ve sivil toplum kuruluşlarıdır. 

Kamusal hizmet sunumunda devlet ve özel sektör ortaklığına “Yeni kamu yönetimi anlayışı” deniliyor.

Bunlara sivil toplum kuruluşlarının da eklenmesi anlayışı ise “yönetişim” olarak ifade ediliyor.