İki türbesi, camisi, mezarlığı ile geleneksel hayatın sürdüğü bir Anadolu kasabasının küçük bir mahallesi. 2007’den beri sit alanı. “Sakinşehir” unvanına ve içme suyu korumasına sahip. Canada’sıyla birlikte yerli ve yabancı ziyaretçiler için bir gezi ve tenezzüh alanı. (Okuyucularımızın da iyi tanıdığı Anayasa Mahkemesi eski üyesi “Adalı” Prof. Dr. Sacid Adalı’nın da memleketi).

İlginç bir imar hikâyesi ve problemi var. Aktaralım:

Kanuna göre doğal sit kararıyla birlikte Yeşilada’nın mevcut imar planı 2007 yılında iptal edildi ve 3 yıl içinde idarenin “koruma amaçlı imar planı hazırlaması” yükümlülüğü oluştu. Ancak uzun yıllar bu plan çıkarılamadı.

Yeşilada sakinleri mağdur oldu. Süreci önceleri şifahen sordular. Eğirdir Belediyesi yöneticileri, yaşanan gecikmeyi, hazırladıkları plan taslağına Bakanlığın onay vermemesiyle izah etti.

Sonra dilekçelerle, Isparta Valiliğine ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığına seslerini duyurmaya çalıştılar. Gelen cevaplarda “kıyıların plana dahil edilmesi konusunda Belediye ile yaşanan ihtilaftan dolayı sürecin uzadığı” belirtilmekteydi.

Yeşiladalılar bir şeylerden şüphelendiler ve bu defa taleplerinin meskûn mahalle ilişkin olduğunu bildirerek, idarî muhataplarına, “kıyılara ilişkin çalışmanın sonraya bırakılmasını” önerdiler. Bu teklifi de dikkate alan Şehircilik Bakanlığı birkaç kez yerel muhataplarına “mahallenin meskûn mahalline ilişkin planın kıyılardaki dolgu planından ayrı olarak onaya gönderilebileceğini” hatırlattı. Ama süreç yine ilerlemedi.

*

Yeşiladalılar Anayasa’daki “dilekçe hakkı”na güvendiler ve 2020 yılında TBMM Dilekçe Komisyonu nezdinde seslerini duyurmaya çalıştılar. Komisyon önce Bakanlıklardan aldığı açıklamaları iletmekle yetinerek usulen bir karar verdi. Bu karar üzerine, Mustafa Yeneroğlu “Benim seçim bölgem değil” demedi, duyarlı bir milletvekili olarak karara itiraz etti ve böylece konu Komisyonun radarına esastan girmiş oldu.

Başvuru yapıldıktan 4 yıl sonra da olsa geçen Haziran ayında Komisyon nihayet konuyu görüştü. Üyeler yaşanan gecikmeye ilişkin idarenin açıklamalarından tatmin olmadılar. Başkan Sunay Karamık da duyarlık gösterdi ve yerinde inceleme kararı alındı.

Karamık başkanlığındaki Alt Komisyonun mahallinde yaptığı toplantıda “Nerede bu devlet?” diyerek az sözle çok şeyi anlatan bir vatandaşa, kalabalıktan birinin “Devlet burada” cevabı işitildi…

Evet, devlet gecikmeyle de olsa 17 yıl sonra bu Kasım ayında Yeşilada’nın ve Canada’nın Koruma Amaçlı İmar Planı’nı ilan etti.

*

Yeşiladalılar bu yeni süreçten memnun oldular. Ancak bir husus dikkatlerini çekti: Özel mülklerinde kamu yararı lehine ciddî sınırlamalar getiren planda, nedense(!) birer dolgu yeri olan adaların kıyıları “lokanta, gazino, büfe, vb.” tesislerin yapılmasına açılıyordu. Yani asıl korunması gereken kıyıların korunması unutulmuştu! Bir dinlenme ve park yeri olarak 1982’de kamulaştırılan Canada da “günübirlik tesis” adı altında yapılaşmaya açılıyordu. Plan raporundaki gecikmenin sebebi de anlaşılmış oldu. Bakanlık birkaç kez, İl Müdürlüğünün teknik raporunu da dikkate alarak, belediyece sunulan plandan, kıyılardaki dolgu alanlarının çıkarılmasını istemiş, ancak Belediye, kıyıları plan kapsamına alıp, buraların tesis alanı olarak belirlenmesinde ısrar etmişti.

Sonunda, yerel siyasetçilerin üstün becerileriyle(!) mevzuat aşılmıştı. Bugüne kadar normal imar planlarında bile yapılamayan -haksız kullanımları meşrulaştıracak- esneklikler, hazırlanan plana “koruma” adı altında konulmuştu. Kolay yol olan mevzuata uygun hareket edilse üç beş ayda hazırlanabilecek plan için zor yol tercih edilmişti.

Özetle devlet 17 yıl sonra Yeşiladalıların sesini duymuştu, oradaydı, ancak vatandaşı yanlış anlamıştı.

İmar planının daha da gecikmesi endişesine rağmen Yeşiladalılar kıyılarının talan edilmesine razı olmadı ve itiraz haklarını kullandı. Bakan Murat Kurum’un seslerini duymasını bekliyorlar.

Ne dersiniz, bu sefer devlet yöneticileri vatandaşının sesini doğru duyabilecek mi?