Fransa’dan dünyaya bakışla gördüklerini Yeni Asya’daki “Kritik Eksen” adlı köşesinde yazmaya yeniden başlayan genç yazarımız Mustafa Sait Önal’ın “Dijitalleşmenin Ötesinde: Avrupa’nın küresel rekabet yarışı-2” başlıklı yazısı dikkatinizi çekmiş olmalı.

Özetle dedi ki:

“Avrupa, gelişmiş sanayisine ve teknoloji devlerine rağmen uzaya ve dijital dünyaya açılma yarışında ABD ve Çin’in gerisine düştü ve eğer önümüzdeki kısa dönemde büyük yatırımlarla arayı kapatamazsa bu açığı artık bir daha kapatamayacak şekilde geride kalacak.”

Yazıdaki deliller ve yorumlar uzmanlık isteyen hususlar ve biz de çoğunuz gibi sadece okuyup öğrendik ve bilgilenmekten dolayı memnun olduk.

Önceki yazılarından da biliyoruz ki Önal’ın bakış ve nakış açısı sadece teknoloji ya da iktisat değil. Bu bakış işin sadece bir boyutu. Diğer boyutlardan güncel bakışını da merakla bekliyor ve izliyor olacağız.

Almanya’dan dünyaya hukukçu bakışıyla bakıp gördüklerini Yeni Asya’daki “Birinci Avrupa” adlı köşesinde yazmaya devam eden genç yazarımız Ahmed Said Aydil’in görüp söyledikleri de şöyle özetlenebilir:

“AB bir demokrasi ve çok kültürlülük/çoğulculuk projesi olarak sürmeye ve büyümeye devam ediyor. Mülteciler meselesindeki ve bilhassa Gazze sınavındaki notunun çok kötü olmasına rağmen yine de insan hakları başlığındaki birçok konuda dünyanın kalanına ders verecek ölçüde iyi durumda.”

***

Bu iki yazarımızın yaklaşımı ve yazılarında sundukları bilgi demeti bize şunları hatırlattı:

1- Evet, Avrupa ülkeleri dijital çağı yakalama yarışı açısından Çin’in bile gerisinde. Ama bu durum AB’nin asıl ürünü durumunda olan insan hakları ve hukuk devleti gibi temel insanî değerlere dair ürünleri göz ardı etmemizi gerektirmiyor.

2- Bu durum, bilhassa Çin’in, hukuk ve beşerî sermaye açısından “taklit edilebilir” bir ülke hâline gelmiş olduğu anlamına da gelmiyor.

3- Hazret-i İsa’nın sevenleri durumunda olan ve teslisi gizli gizli ve hatta açıkça reddeden Müslüman İsevîlerin ana vatanı Çin değil, Avrupa ve ABD.

4- Türk siyaseti -muvafığıyla muhalifiyle- Türkiye’nin AB üyeliği için gayretini ve desteğini sürdürmeli.

5- AB’nin “âkıl adamları” Türkiye’yi ve Türkiye’deki AB taraftarı cereyanı ve mensuplarını cesaretle desteklemeli.

6-Zira dünya, insan hakları ve hukuk devleti açısından hâlen de iki kutuplu ve Çin “kendisine kaçılan” pozitif kutupta değil, “kendisinden kaçılan” negatif kutupta yer alıyor.

***

Bu bilgilerle güncele bakacak olursak:

1. İslâm dünyasının dünyaya bir insan hakları beyannamesi metni ve “çok kültürlülük” hoşgörüsü ya da “farklılıkları bir arada yaşatma” imkânı pratiği sunamamış olması biz Müslümanlar açısından büyük bir ayıp ve İslâm namına da bir kayıp.

2. İslâm dünyasının böyle bir metni yakın zamanda sunabileceğinin işaretlerinin ortaya –henüz- çıkmaması da aslında başka bir ayıp.

3. Eğer “tek adam”lıktan ve “tek adamcı”lıktan sıyrılıp silkinip kendine gelirse, Türkiye, bilhassa bu açıdan İslâm dünyasına bir örnek olabilir durumda.

4. Türkiye’de bu potansiyel örnekliğin merkezinde elbette “hür dünya” ve AB ile işbirliği içindeki dindar demokratlar var.

5. O demokratlara hakikî adaletin ruhunu üfleyecek olanlar ise sayıları az, ama yükleri büyük bir ekip:

Bütün hilelere ve kandırmacalara rağmen ezberinden dönmeden devletin devam ve bekası için dahi olsa fertlerin hakkı ve hayatı feda edilemez” demeye devam eden adalet-i mahza taraftarı Nur Talebeleri.