Dünyaya nispetle zindanda sayılırsın..

Ana rahmindesin..

Kalbin atıyor..

Ellerin, ayakların kımıldıyor..

Belli ki, talimdesin..

O dar yerden çabucak çıkmak istiyorsun..

Lâkin..

Vakit tamam olmadan asla..

“Geç oldu” deme, her şeyin vaktini ayarlayan var..

Yakındır.. 

Doğumun yakındır..

Ama henüz erken..

Daha epey mesafe var..

Olgunlaşmadan, kemale ermeden asla..

Her şeyin bir kaderi var..

Takdiri var..

Güneşin, gülün, gecenin gündüzün, baharın ve kışın..

Her biri ince ince bir hesaptan geçmeden çıkamaz, gelemez..

Kader var..

Kaderi yaratan var.. 

Her şeye Kadir olan Allah var.

Karanlığın sınırı aydınlığı müjdeler..

Dünya seni de bağrına basacak bir gün merak etme..

Toprak da öyle.. 

Son defa bu dünyadan giderken, o kucaklayacak bedenini.. 

Tıpkı, doğduğunda seni kucaklayıp koklayan sevgili ve şefkatli annen gibi..

Annenden başkasına seni emanet etmeyen Yaradan...

Belli ki O’dur her işi ince bir hesapla ayarlayan..

Sen bir görevle geliyorsun..

Geldiğinde vazifene dikkat et..

Dikkat et ki, çektiğin zahmete değsin..

Sen doğmak istediğin gibi..

Dünya da doğumunu bekliyor..

Yolunu gözlüyor..

Duâları duyuyorsun değil mi?

Ey nesl-i cedit, ey yeni nesil gel artık..

Gel artık bekliyoruz diyen duâları..

Bu dünyadan giderken..

Ruhun ulvî âlemlere yükselirken..

Bedenin geldiği yere dönecek..

Gelişin gibi, gidişin de güzel olacak..

Bekle.. Az daha bekle..

Az daha sabreyle..

...

Bir gül için..

Ne çilelere katlanır bahçıvan..

Ta en uzak kuyulara kadar gider..

Bazen eli boş döner..

Kurumuştur kaynaklar..

Ama hep ümitle gider, ümitle döner bahçıvan..

Bugün yoksa, yarın vardır.. 

Yarını yaratan Allah vardır..

Yeter ki, yolunda ol sen..

Görevinin başında ol.

Bir gülün yetişmesi için, bin zahmeti göze alana, neler vermez ki Allah...

Bir gül değil, bahçeler dolusu binler güller verir..

Yarın yüzümüze gülümseyecek güller için, bugün her zahmete değer..

Gözyaşları sulara karışır..

Kimseler görmez, bilmez bu çileyi..

Yarınlar için katlanır bahçıvan; her meşakkate, her zahmete.

Her zahmetten sonra iki ferahlık gelir..

Gecenin karanlığından sonra ard arda iki aydınlık geldiği gibi..

Omuzlarda duâlarla taşınır kovalardaki sular..

Bedel ödeyen bilir, bir damla suyun kıymetini..

Dökmeden usul usul getirilir..

Fidanların yüzü güler.

Su verildikçe..

Bağrı yanık toprağın yüzü güler..

O gün yakındır, çok yakındır..

Gülümsemek ister bahçıvanın yüzüne güller..

Bugüne kadar çektiğin zahmete değdi diye..

Ama vakti vardır her şeyin..

Az daha bekleyeceksin.

Unutulmuş değilsin..

Toprağın gecesinde seni daha tohumken unutmayan Allah..

Güneşle buluştuğun bu demde mi unutacak ey güzel gül..

Belli ki, her şeyin olduğu gibi senin de bir vaktin var..

Kaderin var..

Kaderi Yaratan Allah var..

Bekle, az daha bekle..

Az daha sabreyle..

Vakit tamam olduğunda “Ya Fettah” diyeceksin..

Bahçıvanına gülümseyeceksin..

Değermiş diyecekler..

Seni böyle ter ü taze açılmış görenler..

Rengin ayrı güzel, kokun ayrı güzel..

Kökünde yok, dalında yok, sapında yok, yaprağında yok..

Toprakta zaten hiç yok..

Nereden aldın bu kokuyu, nereden buldun bu rengi..

En usta ressamlar bile karıştırıyor renkleri.

Sen nereden buldun bu rengi, bu ahengi..

Kara toprakla yüzleri güldürür Allah..

Gönülleri ak eder..

“Hayranız Senin her işine Rabbim” diyecekler..

Ölümü de sevecekler..

Hayatı sevdikleri gibi..

Toprağın altında unutulmadığını..

Orada yok olup, çürüyüp dağılmadığını..

Adeta bir nevi ruhun hükmünde olan küçücük bir tohumda hayat bulduğunu..

Görecekler ölmediğini.

Sen daha bize, çok dersler vereceksin ey güzel gül..

Gülümsemeye hazır ol..

Az daha sabreyle..

Dünyanın yüzünü güldüreceksin sen..

Az daha sabreyle..

...

Unutma..

Zorlukları, kolaylıklar takip eder..

Karanlığın sınırı, aydınlığı müjdeler..

Müjdeler baharla gelir..

Cenâb-ı Hak’tan ferman gelmeden..

Hiçbir şey olmaz..

Ne kış gider, ne bahar gelir..

Ne çiçek açar..

Ne çocuk..

Ne de güneş doğar..

Allah’ın takdiridir bunlar..

Adil isminin cilvesidir, tecellisidir bunlar..

Dünyanın bir yanı geceye girerken..

Bir yanı gündüze girer..

Dünyanın bir yanı kışa girerken..

Bir yanı, yaza girer..

Bu, maddî âlemde böyle olduğu gibi;

Manevî âleminde de böyledir..

Bu Allah’ın takdiridir.

Bu Allah’ın kanunudur..

Kanunu koyan hükmünü icra eder.

Şu kadar yıl süren uzun kıştan sonra biz bahara girdik..

Onlar ise kışa girdi..

Bunun içindir azmaları.

Bunun içindir kızmaları..

Kıskançlıkları, tuzakları..

Bunun içindir..

Son kozlarını oynuyorlar..

Artık kaderle çarpışıyorlar..

Kadere tenkit eden, başını örse vurur kırar..

Kadere meydan okuyana, kader meydan dayağı atar..

Hakla çarpışanın Allah, boynunu kırar..

Ruhunu çarpar..

Çarpılır da çarpıldığının farkında olmaz.

İslâmiyet güneş gibidir üflemekle sönmez.

Milyarlarca cılız nefes hep birden güneşi söndürmek için üfleseler de..

Bir püf kadardır yapacakları.

Yapacakları varsa görecekleri de vardır.

Allah nurunu tamamlayacaktır inşaallah..

İslâm âleminin yüzünün gülmesi yakındır..

Olan biten hep bu doğum sancılarıdır..

Karanlığın sınırı, aydınlığı müjdeler..

Sabah yakındır..

Gözü olana gün ışımıştır..

“Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sadâ, İslâmın sadâsı olacaktır.” (Tarihçe-i Hayat, 133)

Es-salâtü ve’s-selâmü aleyke yâ Rasûlallah…