Ticaret için mal mülk önemli. Aklı başında olan her insan sermayesiyle ticaret yapar, kazancıyla yatırım yapar. İnsanların yaptığı bu yatırım ya ölü yatırımdır veya “ölümüne” yatırımdır. Bu yatırım aynı zamanda hangisine olursa olsun öyleki ölümüne yatırımdır.

İnsanın ne kadar sermayesi var ki? Yeryüzündeki ilk insanın dünya kadar sermayesi mi var- dı? Bütün dünya onun muydu? İlk insan ile şimdikiler arasında sermaye bakımından ne fark var? İnsan işte… Kendisinin olmayan malıyla hava atar. Kendisinin olmayan mülküyle caka satar. Konumuyla gururlanır. Enaniyeti tavan yapar. Hele hele bu asrın insanı “Ben” derken verilen ilmi de kendisinden zannedip halinden, hareketinden, sözünden, konuşmasından kocaman “BEEEEENNN” yankılanır. Halbuki toplamı bir gramı bile bulmayan virüs karşısındaki â- cizliğini görünce insanın, insana: “Sen neymişsin be abi(!)” diyesi geliyor.

İşte “Ölüm kesin bir gerçektir” hakikati insana hangisine yatırım yapmalı diye sorgulatıyor:

Ölü yatırım mı yoksa ölüme yatırım mı yahut ölümüne yatırım mı? Hangisine ölümüne yatırım yapmalı?

Bugün bu sorular kendisini daha çok hatırlatıyor.

Sermayesinin farkında olan bu asrın en önemli âlimlerinden Bediüzzaman Said Nursî’ye “Sen tüccar mısın?” diye sorduklarında o, “Evet tüccarım. Hem de…” 1 diyor.

O Bediüzzaman ki ölü yatırım yapanların yirmiden fazla onu zehirlemelerine karşılık yatırımını ölüme yani ahirete, ölümüne yatırım yapıyor.

Ölüm gerçeği, insanı sarsıyor. Ölüm gerçeği ikaz ediyor. Ölüm gerçeği, gaflet perdesini yırtıp aralıyor: Ölü yatırım mı yoksa ölüme, ahirete yatırım mı? Hangisi için ölümüne yatırım?

Ölüm hakikati karşısında dünyaya yatırım, ölü yatırım. Dünyayı ahiretin kazanılması için ticarethane kabul edip ahirete çalışmak ise ölüme yatırım.

İnsan dünyayı kazanmak için hayat sermayesini ortaya koyuyor. Bediüzzaman’ın tabiriyle “acuze-i şemta” (gelinlik giymiş kocakarı) denilen dünyaya insanlar, ölümüne yatırım yapıyor. Dünyanın bizzat kendisine ba- kan yönüne, yatırım yapıyor. Ancak ölüm gerçeği bu yatırımı sıfırlayıp hiçe indiriyor.

İyi tüccar malını nemalandırıp arttıran tüccardır. İyi tüccar dünyanın ahirete bakan yönüne yatırım yapandır. İyi tüccar dün-  yanın Allah’ın isimlerinin tecellisine bakan yönüne yatırım yapandır. 2

Talebelerinden Molla Hamid, Üstadı Bediüzzaman’a “Seyda! Biz de Allah’tan korkuyoruz, ama senin ödün patlıyor!” 3 diyor. Bediüzzaman Said Nursî de şu cevabı veriyor:

“Molla Resul! Kısa bir ö- mürde, ebedî hayatı kazanmaya gelmişiz. Hem burada rahat oturayım, hem Cennet dâvâ edeyim, olmaz böyle şey! Onun için cesaret edemiyorum rahat oturmaya!”

İşte tüccarların farkı! Kimisi ölümüne sarıldığı dünya malını kaybetmekten ödü patlıyor. Kimisi de ebedî sonsuz mesut bir hayatı kaybetmekten Rabbini razı edemeyeceği ticareti yapamamaktan, O’ nun emrini yerine getirememe endişesinden ödü patlıyor.

Sonuçta kaybetmekten ödü patlayan insanlar, ölümüne yatırım yapıyor. Ya ölü (dünyaya) yatırım yapıyor ya da ölüme (a- hirete) yatırım yapıyor. Evet, hem de ölümüne yatırım!...

Dipnotlar:

1- Nursî, Bediüzzaman Said. Eski Said Dönemi Eserleri, Yeni Asya Neşriyat Aralık 2017, s. 220. 

2- Nursî, Bediüzzaman Said. Sözler, Yeni Asya Neşriyat Mart 2017, s. 385. 

3- Atasoy, İhsan. Nesil Yayınları, s 183.