B
‹R‹NC‹S‹
:
1
p
ôn
°ûn
Ñr
dG p
?ƒo
?o
Y '
?dp
G o
ás
«p
¡ '
dp
’r
G o
än
’ t
õn
æ s
àdn
G
denilen, befle-
rin ak›llar›na ve fehimlerine göre konuflmak, bir tenez-
zül-i ‹lâhîdir. Evet, bütün zîruh mahlûkat›n› konuflturan
ve konuflmalar›n› bilen, elbette kendisi dahi o konuflma-
lara konuflmas›yla müdahale etmesi, rububiyetin mukte-
zas›d›r.
‹
K‹NC‹S‹
:
Kendini tan›tt›rmak için, kâinat› bu kadar had-
siz masraflarla, bafltan bafla harikalar içinde yaratan ve
binler dillerle kemalât›n› söylettiren, elbette kendi sözle-
riyle dahi kendini tan›tt›racak.
Ü
ÇÜNCÜSÜ
:
Mevcudat›n en müntehab› ve en muhtac›
ve en nazenini ve en müfltak› olan hakikî insanlar›n mü-
nacatlar›na ve flükürlerine fiilen mukabele etti¤i gibi, ke-
lâm›yla da mukabele etmek, hâl›k›yetin fle’nidir.
D
ÖRDÜNCÜSÜ
:
‹lim ile hayat›n zarurî bir lâz›m› ve ›fl›kl›
bir tezahürü olan mükâleme s›fât›, elbette ihatal› bir ilmi
ve sermedî bir hayat› tafl›yan Zatta, ihatal› ve sermedî bir
surette bulunur.
B
Efi‹NC‹S‹
:
En sevimli ve muhabbetli ve endifleli ve nok-
ta-i istinada en muhtaç ve sahibini ve malikini bulmaya
en müfltak, hem fakir ve âciz bulunan mahlûkatlar›na,
acz ve ifltiyak›, fakr ve ihtiyac› ve endifle-i istikbali ve mu-
habbeti ve perestiji veren bir Zat, elbette kendi vücudu-
nu onlara tekellümüyle ifl’ar etmek, ulûhiyetin mukteza-
s›d›r.
TAR‹HÇE-‹ HAYATI
| 543
K
ASTAMONU
H
AYATI
kelâm:
söz, lâf›z, lâk›rd›.
kemalât:
faziletler, iyilikler, ke-
maller, olgunluklar, mükemmel-
likler.
mahlûkat:
yarat›lm›fllar, yarat›k-
lar, Allah taraf›ndan yarat›lanlar.
malik:
sahip.
mevcudat:
mevcutlar, var olan
her fley, mahlûklar, yarat›lm›fl
fleylerin tamam›, kâinat.
muhabbet
:
sevgi.
muhtaç:
ihtiyac› olan, kendisine
bir fley lâz›m olan, ihtiyaç içinde
bulunan, bir eksi¤i olup onu ta-
mamlamak isteyen.
mukabele:
karfl›l›k verme, karfl›-
lama.
muktezâ:
iktiza eden, gereken,
lâz›m gelen, icap eden, gerekli
olan.
mükâleme:
konuflma, karfl›l›kl›
konuflma, söyleflme.
münacat:
Allah'a dua etme, yal-
varma, Onun manevî huzurunda
tazarru ve niyazda bulunma.
müntehap:
seçilmifl, seçkin, güzi-
de, mümtaz.
müfltak:
ifltiyakl›, arzulu.
nazenin:
narin, ince yap›l›.
nokta-i istinat:
dayanak noktas›,
güvenme ve itimat noktas›.
perestifl:
afl›r› derecede sevme,
afl›r› sevgi, düflkünlük, meftunluk.
rububiyet:
Cenab-› Hakk›n her
zaman, her yerde ve her mahlû-
ka muhtaç oldu¤u fleyleri verme-
si, onu terbiye etmesi ve idaresi
alt›nda bulundurmas› vasf›.
sermedî:
ebedî, sürekli, daimî,
ölümsüz.
s›fat:
hâl, keyfiyet, nitelik, vas›f.
suret:
biçim, flekil, tarz.
fle'n:
hâl, keyfiyet, durum, özellik,
yap›, istidat.
flükür:
Allah'›n verdi¤i nimetler
karfl›s›nda elhamdülillah deme,
Allah'a dil ile hamd etme.
tekellüm:
söyleme, konuflma, lâf
etme.
tenezzül-i ‹lâhî:
Allah'›n, kulun
anlayabilece¤i bir üslup ve flekil-
de hitap etmesi.
tezahür:
belirti, görünüfl.
ulûhiyet:
ilâhl›k, Allah’l›k.
vücut:
var olma, var olufl, varl›k.
zarurî:
mecburî, zorunlu, ister is-
temez, naçar.
zat:
azamet ve ululuk sahibi.
zîruh:
ruh sahibi, ruhlu, canl›, ha-
yattar.
âciz:
eli yetmez, gücü yet-
mez, güçsüz.
acz:
zay›fl›k, güçsüzlük.
befler:
insan, insanl›k, âde-
mo¤lu.
elbette:
kesinlikle, mutlaka,
flüphesiz.
endifle:
düflünce, vesvese,
kuflku, kuruntu, merak, kayg›,
keder, gam, flüphe, korku.
endifle-i istikbal:
gelecek dü-
flüncesi, gelecek kayg›s›.
fakir:
zavall›, bîçare, âciz.
fakr:
fakirlik, yoksulluk, muh-
taçl›k, zü¤ürtlük.
fehm:
anlama, anlay›fl, kavra-
y›fl, idrak, zekâ, ak›l.
fiilen:
fiille, davran›fl ve hare-
ketlerle, yaparak.
hadsiz:
s›n›rs›z.
hakikî:
do¤ru, hakikate men-
sup.
hâl›k›yet:
yarat›c›l›k, yaratma
hâl ve s›fat›.
hârika:
her zaman rastlan-
mayan, ola¤anüstü vas›flar
tafl›yan ve hayranl›k hissi
uyand›ran, âdet ve tabiat d›-
fl›nda olan fley.
ihatal›:
kuflat›c›.
ifl'ar:
anlatma, bildirme.
ifltiyak:
afl›r› isteme, çok fazla
arzu etme.
kâinat:
yarat›lm›fl olan fleyle-
rin tamam›, bütün âlemler,
varl›klar.
1.
Sözün, Allah taraf›ndan insanlar›n anlayaca¤› seviyeye indirilmesi.
