gibi her birisi yirmi bir kere tekrar› var.
?
ile
¿
(HAfi‹YE 1)
birbirinin kardefli ve birbirinin yerine geçti¤i için her bi-
risi otuz üçer defa zikredilmifltir.
¢°T ,¢°S ,¢°U
mahreç-
çe, s›fatça, savtça kardefl olduklar› için her biri üç defa;
Æ ,´
kardefl olduklar› hâlde
´
daha hafif, alt› defa,
Æ
s›kleti için yar›s› olarak üç defa zikredilmifltir.
R ,P ,® ,•
mahreççe, s›fatça, sesçe kardefl olduklar› için, her birisi
ikifler defa;
?
ve
G
ile beraber ikisi
’
suretinde ittihat et-
tikleri ve
G
,
’
suretinde hissesi
?
’›n yar›s›d›r. Onun için
?
k›rk iki defa,
G
onun yar›s› olarak yirmi bir defa zikre-
dilmifltir.
Hemze
(
A
),
g
ile mahreççe kardefl olduklar›
için,
hemze
(HAfi‹YE 2)
on üç,
g
bir derece daha hafif oldu-
¤u için on dört defa;
? ,± ,¥
kardefl olduklar› için
¥
’›n
bir noktas› fazla oldu¤u için
¥
on;
±
dokuz,
?
dokuz;
Ü
dokuz,
ä
on iki—
ä
’nin derecesi üç oldu¤u için on
iki defa—zikredilmifltir.
Q
,
?
’›n kardeflidir, fakat ebcet
SÖZLER | 611
Y
‹RM‹
B
Efi‹NC‹
S
ÖZ
tenvin:
Arapça bir kelimenin so-
nunu nun gibi okutmak üzere ko-
nulan iflaret.
zikretme:
söyleme.
derece:
kademe, de¤er.
hafliye:
aç›klay›c› not, dipnot.
hemze:
elif.
hisse:
pay.
ittihat:
birleflme.
mahreç:
ses ve harflerin a¤›z-
dan ç›kt›¤› yer.
nun:
Arapçada bir harf.
savt:
ses.
s›fat:
nitelik.
s›klet:
a¤›rl›k.
suret:
flekil, biçim.
HAfi‹YE 1:
Tenvin
dahi nun’dur.
HAfi‹YE 2:
Hemze
, melfuze ve gayrimelfuze yirmi befltir ve
hemze’
nin
sakin kardefli
elif’
ten üç derece yukar›d›r; zira hareke üçtür.
