ebu SaİD eL-HuDRİ (Ö.74/693):
En çok hadis rivayet eden yedi Sahabiden biridir. Hudri nisbesini
dedelerinden Hudre’ye nispetle almıştır. Ebu Sait, Uhud Gazvesine katılmak için Hz. Peygamberin
huzuruna çıktığı zaman 13 yaşında idi. Ancak Hz. Peygamber buna izin vermedi. Hz. Peygamberle
birlikte ilk defa Hendek Gazvesine, daha sonra on iki gazveye katıldı. Bey’atü’r-Ridvan’da bulundu.
Resul-i Ekrem’e biat eden Sahabiler arasında ilk sırada yer aldı. 74 yılında (693) Medine’de vefat eden
Sait el-Hudri, “İmam” ve “Medine Müftüsü” lakaplarıyla anılmış, pek çok içtihadı ve fetvası kaynaklarda
yer almıştır. Rivayet ettiği 1170 hadisiyle, 1000’den fazla hadis rivayet eden yedi Sahabi arasına
girmiştir.
ebu SÜFYaN:
Kureyş Kabilesinin reislerinden olup Mekke’nin Fethinde Müslüman olan Sahabidir.
Adı Ebu Süfyan Sahr b. Harb b. Ümeyye’dir. Hicretten 57 yıl önce Mekke’de doğan Ebu Süfyan okuma
yazma bilen çok az sayıdaki Mekkeliden biridir. Resulullahın peygamberliğini ilân etmesinden sonra
İslâma cephe aldı. Bedir Savaşında Ebu Cehil öldürülünce Mekke müşriklerinin reisi oldu. Uhud
Savaşına Mekkelilerin kumandanı olarak katıldı. Ebu Süfyan’ın kızı Ümmü Habibe, Resullullahın
hanımları arasındadır. Ebu Süfyan Hicrî 31’de (354-55) Medine’de vefat etti.
ebu taLHa:
Cahiliye devrinde Medine’de doğdu. Hazreç Kabilesinin Neccaroğulları kolundandır.
Hicretten önce Müslüman olup Birinci Akabe Biatında kabilesini temsilen Resulullah ile görüştü. Hz.
Peygamberin bütün gazvelerinde bulundu. Hz. Peygamber vefat ettiğinde kabrini Ebu Talha kazdı.
Hicrî 34’de (651-52) Medine veya Şam’da vefat ettiği bildirilen Ebu Talha’dan 92 adet hadis rivayet
edilmiştir.
ebu taLİP:
Hz. Peygamberin amcasıdır. Adı, Ebu Talip Abdülmenaf b. Abdulmuttalip b. Haşim
el-Kureyşî el-Haşimî’dir. 535 yılında Mekke’de doğdu. Hz. Peygamberin babası Abdullah ve amcası
Zübeyr’in öz kardeşidir. Babası Abdulmuttalip ölümünden önce, sekiz yaşında olan Muhammed’in
bakımını ve himayesini kendisine vasiyet etmişti. Haşimoğullarının reisi olan Ebu Talip, Hz. Ali’nin de
(
RA
) babasıdır. Müslüman olmayan, fakat Resulullahı ölünceye kadar himayesinde bulunduran ve her
zaman onun yanında bulunan Ebu Talib 619 yılında Mekke’de vefat etmiştir.
ebu YaSİR (R.a):
Önde gelen Yahudi âlimlerinden biridir. Ebu Yasir, Tevrat’ta haber verilen son
peygamberin özelliklerinin Peygamber Efendimizde (
ASM
) bulunduğunu görmüş ve Müslüman
olmuştur.
ebu ZeR-İ GIFaRİ (?-653):
İslâmiyeti kabul edenlerin ilklerindendir. İlk bedevi Müslüman olarak
kabul edilir. Suriye, Kudüs ve Mısır’ın fetihlerinde bulundu. Ebu Zer, hiç bir zaman doğru bildiğini
söylemekten çekinmedi. Reveze’de münzevi bir hayat yaşayan Ebu Zer, 653 yılında Hakkın rahmetine
kavuştu. Peygamber Efendimiz yirmi yıl evvelinden şöyle haber vermişti: “Sen buradan çıkarılacak,
tek başına yaşayacak ve yalnız öleceksin.” Yani Medine’den nefyedileceğini, yalnız hayat geçirip,
yalnız bir sahrada vefat edeceğini haber verdi. Yirmi yıl sonra haber verdiği gibi çıktı.
eF’aSİYe NeCRaN:
Peygamber Efendimizin (
ASM
) peygamber olarak gönderileceğini önceden haber
veren kâhinlerden birisidir.
eNeS bİN MaLİk (612-712):
Naklettiği 2286 hadis ile en çok hadis rivayet eden Sahabelerin
üçüncüsüdür. Ailece Peygamber dostu olup, Yüce Peygamberin evlerine gidip uzun süre kalmak
suretiyle şereflendirilenlerdendir. Risale-i Nur’da da geçen meşhur lakabı, “hâdim-i Nebevî”dir.
Peygamber Efendimizin (
ASM
), mal ve çocukları için yaptığı duadan sonra hem servet, hem de geniş
bir aileye sahip oldu. “Ebu Hamza” lakabı Peygamber Efendimiz tarafından verildi. Künyesi, Ebu Hamza
Enes bin Malik bin Nadr el-Ensari şeklindedir. Uzun bir süre Peygamber Efendimizin hizmetinde
bulunarak, onun örnek hayatını yakından öğrenmemizi sağlayan Enes, Hicretten on yıl önce, 612
yılında Medine’de doğdu. Annesi Ümmü Süleym, Birinci Akabe Biatı’na katılanlardan olup, burada
Müslüman oldu. Babası Malik ise Hicretten önce vefat etti. Peygamber Efendimiz (
ASM
) Medine’ye
Mektubat | 893 |
ş
aHıS
B
ilgileri
