Salisen
: Velâdet-i Ahmediye (
AsM
) gecesinde kâbe’de-
ki sanemlerin sukutuyla, kisra-i Farisin saray-ı meşhure-
si olan eyvanı inşikak etmesi gibi, irhasat denilen yüzer
harikalar, tarihçe meşhurdur.
Rabian
: Bir orduya parmağından gelen suyu içirmesi
ve camide, bir cemaat-i azîme huzurunda, kuru direğin,
minberin naklinden dolayı müfarakat-i Ahmediyeden
(
AsM
) deve gibi enin ederek ağlaması,
(1)
o
ô n
ªn
?r
dG s
?n
°ûr
fG n
h
nas-
sı ile, şakk-ı kamer gibi, muhakkiklerin tahkikatıyla bine
baliğ olan mu’cizatıyla serfiraz olduğunu tarih ve siyer
gösteriyor.
Hamisen
: dost ve düşmanın ittifakıyla ahlâk-ı hasene-
nin şahsında en yüksek derecede; ve bütün muamelâtı-
nın şahadetiyle, secaya-i samiye, vazifesinde ve tebliga-
tında en âlî bir derecede; ve din-i İslâm’daki mehasin-i ah-
lâkın şahadetiyle, şeriatında en âlî hisal-i hamide en mü-
kemmel derecede bulunduğuna ehl-i insaf ve dikkat te-
reddüt etmez.
Sadisen
: onuncu sözün İkinci İşaretinde işaret edildi-
ği gibi, ulûhiyet, mukteza-i hikmet olarak tezahür isteme-
sine mukabil, en azamî bir derecede, zat-ı Ahmediye
(
AsM
), dinindeki azamî ubudiyetle en parlak bir derecede
göstermiştir.
Hem Hâlık-ı Âlem’in nihayet kemaldeki cemalini bir
vasıta ile mukteza-i hikmet ve hakikat olarak göstermek
istemesine mukabil, en güzel bir surette gösterici ve tarif
edici, bilbedahe, yine o zattır.
ahlâk-ı hasene:
güzel ahlâk.
âlî:
yüce, yüksek.
azamî:
en fazla, en büyük.
baliğ:
erişmiş, ulaşmış.
bilbedahe:
apaçık bir şekilde.
cemaat-i azîme:
büyük ve kala-
balık cemaat, topluluk.
cemal:
güzellik.
din-i İslâm:
İslâm dinî.
ehl-i insaf:
insaflı olanlar.
enîn:
inilti, inleme.
eyvan:
kemerli, yüksek bina; sa-
ray, köşk.
Hâlık-ı Âlem:
âlemin yaratıcısı,
bütün âlemi yaratan, Allah.
hamisen:
beşinci olarak.
harika:
olağanüstü, hayranlık his-
si uyandıran.
hisal-i hamide:
övülmeye lâyık
güzel huylar.
inşikak:
yarılma, ikiye ayrılma.
irhasat:
Hz. Muhammed’in pey-
gamberliğinden önce meydana
gelen ve peygamber olacağına
işaret eden harika hâller.
ittifak:
birleşme, fikir ve söz birli-
ği.
kemal:
mükemmellik.
kisra-i Faris:
Fars kisrası, İran pa-
dişahı.
mehasin-i ahlâk:
ahlâkî güzellik-
ler.
mu’cizat:
mu’cizeler; Allah tara-
fından verilip, yalnız peygamber-
lerin gösterebilecekleri büyük ha-
rika işler.
muamelât:
muameleler, işler, dav-
ranışlar.
muhakkik:
gerçeği araştıran, bir
şeyin iç yüzünü inceleyerek vâkıf
olan.
mukabil:
karşılık.
mukteza-i hikmet:
hikmetin ge-
reği.
mukteza-i hikmet ve hakikat:
hakikatin ve hikmetin gereği.
müfarakat-i ahmediye:
Peygam-
ber Efendimizin ayrılığı.
nakil:
aktarma, yer değiştirme, ta-
şıma.
nas:
Kur’ân’ın açık ve kesin hük-
mü.
nihayet:
son derece.
rabian:
dördüncü olarak.
sadisen:
altıncı olarak.
salisen:
üçüncü olarak.
sanem:
put, Allah’tan başka tapı-
nılan şey.
saray-ı meşhure:
meşhur saray.
secaya-ı samiye:
yüksek seciye-
ler, karakterler, ahlâklar.
serfiraz:
üstün; baş üstünde.
siyer:
Peygamberimizin hayat ta-
rihi; onun hayatının bütün safha-
larını anlatan ve vasıflarını nakle-
den eserler.
sukut:
düşme.
suret:
biçim, şekil, tarz.
şahadet:
şahitlik, tanıklık.
şakk-ı kamer:
ayın ikiye bö-
lünmesi; Hz. Muhammed’in Ce-
nab-ı Hakkın izniyle, bir par-
mak işaretiyle ayı ikiye böl-
mesi suretiyle gösterdiği bü-
yük mu’cize.
şahadet:
şahitlik, tanıklık.
şeriat:
Allah tarafından pey-
gamber vasıtasıyla bildirilen,
İlâhî emir ve yasaklara daya-
nan hükümlerin hepsi.
tahkikat:
araştırmalar, incele-
meler.
tebligat:
tebliğler, Peygamber-
lerin Allah’ın emrini kullara bil-
dirmeleri ve hakka davet et-
meleri.
tereddüt:
kararsızlık, bir ko-
nuda şüphede kalma.
tezahür:
ortaya çıkma, görün-
me.
ubudiyet:
kulluk, ibadet et-
me.
ulûhiyet:
ilâhlık, Allah’ın kâ-
inattaki her şeyi hâkimiyetiy-
le kendisine ibadet ve itaat
ettirmesi.
vasıta:
aracı.
vazife:
görev.
velâdet-i ahmediye:
Peygam-
berimiz Hz Muhammed’in do-
ğuşu.
zat:
kişi, şahıs, fert.
zat-ı ahmediye:
Peygambe-
rimizin zatı, şahsı.
o
n
d
okuzuncu
m
ekTup
| 358 | Mektubat
1.
Ay yarıldı. (Kamer Suresi: 1.)
