Œ
18
œ
Ben burada inşaallah emanetçi olduğum Sözler’i ina-
yet-i Hakla ve duanız berekâtıyla lâyıklı kulaklara duyura-
bileceğimi ümit ediyorum. Üstadım, müsterih olunuz, bu
Nurlar ayak altında kalamazlar. Onları dellâl-ı Kur’ân’dan
enzar-ı cihana vaz eden Hâlık (Celle Celâlühü) bizim gibi,
kimsenin ümit ve tahayyül etmeyeceği âciz insanlarla bi-
le neşir ve muhafaza ettirir. Bu işi ben sa’yim ile, kudre-
tim ile kazandım diyen huddam o gün görecekler ki, o
mukaddes hizmet, zahiren ehliyetsiz görünen, hakikaten
çok değerli diğerlerine devredilmiş olur kanaatindeyim.
Bu sebeple oradaki kardeşlerimizden Risale-i Nur ile çok
alâkadar olmalarını rica etmekteyim.
Hulûsî
ì®í
Œ
19
œ
Risaletü’n-Nur, mektubatü’n-Nur’un mütalâası, tahrir
edilmesi, başkalara neşir ve tebliğe alâkadri’l-istita çalı-
şılması gibi emr-i hayr-ı azîme havl ve kuvvet-i Sameda-
nî ve inayet ve lütf-i Rabbanî ile muvaffak olduğum za-
manlar ki: Bu evkatta evvelen ve bizzat bu fakir istifade,
istifaza, istiane etmiş oluyor. Bu itibarla mezkûr saatleri
çok mübarek tanıyor, firakına acıyor, o yaşayışın deva-
mını, tekrarını, kesilmemesini “ez canudîl” arzu ediyo-
rum. Fakat ne çare ki, iğtinam edebildiğim kısacık vakit-
lerde zihnimi safîleştirip Nurların karşısına, dolayısıyla
BARLA LÂHİKASI | 69 |
hayır:
fayda.
hizmet:
bir uğurda bir işin yapıl-
ması için çalışma, o iş için gayret
gösterme, çabalama.
huddam:
hizmetçiler, hademeler.
iğtinam:
fırsat, ganimet bilmek,
yağmalama.
inayet:
yardım, ihsan, lütuf.
istiane:
yardım isteme, yardım
dileme.
istifade:
faydalanma, yararlan-
ma, yarar sağlama.
istifaza:
feyiz alma.
itibar:
dolayı.
kanaat:
görüş, fikir.
kudret:
güç, kuvvet, takat, ikti-
dar.
kuvvet:
tesir kudreti, etkileme
gücü.
kuvvet-i Samedanî:
Allah’a,
Onun ezelî kuvvet ve kudretine
mensup, her şey kendisine muh-
taçken, O hiç bir şeye muhtaç ol-
mayan Allah’ın kuvveti.
lâyık:
uygun, yakışır, münasip.
lütf-i Rabbanî:
bütün âlemleri
tedbir ve terbiye eden Allah’ın
lütfu, ihsanı.
mezkûr:
zikredilen, adı geçen,
anılan.
muhafaza:
koruma, saklama, hıf-
zetme.
mukaddes:
takdis edilmiş, müba-
rek, ayıp ve noksanlardan kurtul-
muş, kutsal, aziz, temiz.
muvaffak:
başaran, başarmış,
başarılı.
mübarek:
feyizli, bereketli.
müsterih:
bütün kaygılardan
kurtulup gönlü rahata kavuşan,
içi rahat, kaygısız.
mütalâa:
okuma, dikkatli okuma.
neşir:
herkese duyurma, tamim.
rica:
dileme, isteme.
sa’y:
çalışma, çabalama, gayret
etme, iş görme, emek sarf etme.
safî:
saf olan, duru, katıksız, katı-
şıksız.
tahayyül:
hayale getirme, haya-
linde canlandırma, zihinde can-
landırma, tasavvur etme.
tahrir:
eser meydana getirme, ki-
tap yazma.
tebliğ:
yetiştirme, ulaştırma, gö-
türme, bitiştirme, eriştirme.
ümit:
umut, umma, ümit; bazı
şeylerin istediği yönde olması ko-
nusunda beslenen his.
Üstad:
Bediüzzaman Said Nursî
Hazretlerinin, özel isim yerine ge-
çen bir sıfatı; öğretici, öğretmen.
vaaz:
bildirme, gösterme.
vakit:
vakit, zaman, an.
zahir:
görünüşe göre, anlaşılan,
meğer.
zihin:
bilinç, dimağ.
âciz:
beceriksiz, kabiliyetsiz.
alâkadar:
ilgili, ilişkili, müna-
sebetli, bağlı.
alâkadri’l-istita:
güç, takat,
kudret yettiği kadar.
arzu:
bir şeye karşı duyulan
istek, heves.
azîme:
büyük iş, büyük gü-
nah, belâ.
berekât:
saadetler, mutluluk-
lar, hayırlar, meymenetler.
bizzat:
kendisi, kendi, şahsen.
can:
sevimli, samimî, şirin.
celle celâlühü: “
Onun celâli
yüce ve aziz oldu.” manasın-
da Allah’ın adı anılınca söyle-
nen bir saygı sözü.
çare:
yazık.
dellâl-ı Kur’ân:
Kur’ân’ı ilân
eden, tanıtan, hizmet eden.
dil:
gönül, kalb.
ehliyet:
yeterlilik, bir işe ehil
olma, her hangi bir konuda
yapabilme gücü, göreve lâyık
olma.
emanet:
emniyet edilen kim-
seye bırakılan şey, eşya veya
kimse.
emir:
iş buyurma, buyruk,
buyrultu (ağızdan veya yazı
ile.
enzar-ı cihan:
dünyanın gö-
zü, dikkati.
evkat:
vakitler, zamanlar.
evvelen:
evvelâ, birinci, ilk
olarak.
ez canudîl:
candan ve gönül-
den.
fakir:
zavallı, bîçare, âciz.
firak:
ayrılık, ayrılma, hicran.
hakikaten:
hakikat olarak.
Hâlık:
yoktan yaratan, her
şeyi yoktan var eden, yaratı-
cı; Allah.
havl:
güç, kuvvet.
