Kalbin Arş-ı İlâhî

Âyine-i Samed’dir.

Her şeyde Mutasarrıf,

O, Vâhid-u Ehad’dir.

Doğmadı, doğurmadı,

Her şey O’nun mülküdür.

Rızası haricinde,

Dolaşmaksa uykudur.

Oku dedi âlemi,

İlk gelen emri ile. 

Senin için yarattım,

Eflâkı, sevgi ile.

Meleğe kabul için,

Âdeme verdi ilim.

Şecere yaklaşınca,

Dedi ne olur hâlim.

İstimdad-ı Hak için,

Dedi ki yâ Muhammed 

Halimi görüyorsun,

İsterim Senden meded.

Bütün zalâm çekildi,

Âlem envâra döndü.

Nur-u Ahmet gelince,

Bütün cehalet söndü.

Geçti bin dört yüz sene,

Geldi en son Müceddid.

Ulûm-u imanide 

Etti yeniden tecdid.

Bir güneş doğdu birden,

Şarkın sarp kayasından.

Dünya teneffüs etti,

O, Nur’un havasından.