Şu dâr-ı dünyada dertsiz insan bulamıyorsunuz. Herkesin kendine göre bir derdi, kederi, sıkıntısı var. Kimin yüreğine dokunsanız, ondan türlü âhlar işitiyorsunuz.
Kezâ, öyle sarsıntılı bir zamandayız ki, hemen herkesin teselli olmaya ve sükûnet bulmaya ihtiyacı var.
Tabiî, bu ihtiyacın karşılanması, öyle olduğu yerde durarak olmuyor. Bunun için emek lâzım, gayret lâzım. Ama, bu da yetmiyor. Ayrıca, İlâhî dergâha el açıp duâ etmek lâzım geliyor.
Nefsimiz “Tamam, kabul” dese bile, karşımıza ister istemez “Hangi duâlar?” diye bir suâl çıkıyor. Aşağıda bu suâlin cevabına bakmaya çalışalım.
*
Çağımızda hakiki bir Peygamber (asm) varisi olan Üstad Bediüzzaman, teselli ve sükûnet veren duâlara dair büyük tahşidat yapmış. Kendisi de aynı ihtiyacı hissettiği için, hemen her meselede duâya, niyaza, münacatta bulunmaya yönelmiş. Duâları hiç ihmâl etmemiş.
Meselâ, Üçüncü Şuâ, baştan sonra duâdır; aynı zamanda bir ismi Münacat Risâlesidir. Dördüncü Şuâ, yine duâ ve niyaz ile Allah’a yönelten Ayet-i Hasbiye-i Nuriye’den müteşekkildir. Keza, 23. Mektup ve daha başka risâlelerde duânın usûl ve esâsları hakkında gayet ve geniş ve tesirli bahisler mevcut.
Nitekim, kendisi günde belki yüz defa dergâh-ı İlâhiye el açıp duâ ettiğini beyan ediyor. Bunun belki otuz defadan fazla “Kurân şakirtlerinin selâmet-i imanları” için duâ ettiğini ayrıca hatırlatıyor.
*
Bu yazının ana konusu olan teselli edici ve sükûnet verici duâlar hakkında ise, Dokuzuncu Lemâ’da şu ifadeyi kullanıyor: ...Ben pek acib ve çok hazin bir hâlette iken, iman ve Kurân’dan gelen bir medetle, “Feintevellev fekul hasbiyellahu lâilaheillahu, aleyhi tevekkeltü vehuve Rabbu’l-arşi’l-azîm” ayeti imdadıma yetişti; gayet emniyetli ve selâmetli bir gemi hükmüne geçti. Ruh kemâl-i emniyetle ve sürûrla, o ayetin içine girdi.
Evet, anladım ki, ayetin mâna-yı sarihinden başka bir mâna-yı işarîsi beni teselli etti ki, sükûnet buldum ve sekînet verdi.
Teselli veren söz konusu âyet, Tevbe Suresinin 129. âyeti olup meâli şudur: “Eğer insanlar senden yüz çevirirse, sen deki: ‘Allah bana yeter. Ondan başka ibadete lâyık hiçbir ilâh yoktur. Ben Ona tevekkül ettim. Yüce Arşın Rabbi de Odur.”
Bu âyetin de dahil olduğu yedi âyeti Lemâlar isimli eserinin hemen başında sıralayan Üstad Bediüzzaman, bunlar hakkında şu mâlumatı veriyor: “Her zaman, hususan mağrib ve işâ ortasında otuz üçer defa okunması çok faziletli bulunan kelimât-ı mübareke…”
*
Diğer altı “kelimât-ı mübareke”nin hangi sûrede kaçıncı âyet olduğu ve meâlerinin ne olduğunu da kısaca aktarıp, mevzuya öyle nokta koyalım:
1. [Yûnus] Karanlıklar içinde kaldığında niyaz etti: “Senden başka ilâh yoktur. Seni her türlü noksandan tenzih ederim. Gerçekten ben kendine zulmedenlerden oldum.” (Enbiya Suresi: 87.)
2. [Eyyub] Rabbine şöyle niyaz etmişti: “Bana gerçekten zarar dokundu. Sen ise merhametlilerin en merhametlisisin.”(Enbiya Suresi: 83.)
3. (Yukarıda aktardığımız Tevbe Suresi: 129.)
4. Allah bize yeter. O ne güzel vekildir. (Âl-i İmran Suresi: 173.)
5. Kötülüklerden uzaklaşmak ve iyiliğe yönelmek ancak Allah’ın yardımıyladır. (Âl-i İmrân Sûresi: 173.)
6. Ey Bâkî olan Allah, Bâkî ancak Sensin! Ey Bâkî olan Allah, Bâkî ancak Sensin! (Duâ-niyâz)
7. O [Kur’ân], iman edenler için bir hidayet rehberi ve bir şifâ kaynağıdır. (Fussılet Suresi: 44.)
NOT: Bu duâ âyetlerini orijinal haliyle ve 33’er defa okumak, her zaman için faziletli olup harikulade bir feyze, berekete medar olduğu gibi, ayrıca, sayılamayacak kadar çok tecrübe ile sâbittir ki, yatarken okunduğunda, çabuk uykuya dalmaya ve rahat bir uyku çekmeye de vesile oluyor.