“(Önlerine) Kitap konulmuştur; artık suçlu-günahkârların, onda olanlardan dolayı dehşetle-korkuya kapıldıklarını görürsün. Derler ki: ‘Eyvahlar bize, bu kitaba ne oluyor ki, küçük büyük bırakmayıp her şeyi sayıp-döküyor?’ Yapıp ettiklerini (önlerinde) hazır bulmuşlardır. Rabbin hiç kimseye zulmetmez.”1

“Zalimlerin yaptıklarından ötürü korkuya kapıldıklarını göreceksin; ama bu mutlaka başlarına gelecek. İman edip dünya ve ahiret için yararlı işler yapanlar ise Cennet bahçelerinde olacaklar. Onlar için Rableri katında istedikleri her şey vardır. İşte büyük lütuf budur.”2

“Allah insanlara asla zulmetmez. Fakat insanlar kendilerine zulmederler.”3

“Kıyamet günü bütün mahlûkat mahşer meydanına toplanır. Hayvanlar, böcekler, kuşlar ve her şey… Allah’ın adâleti tam olarak tahakkuk eder, hattâ boynuzsuz koyunun hakkı bile kendisine zarar veren boynuzlu koyundan alınır. Sonra Cenab-ı Hak hayvanlara; “Toprak olun!” buyurur. İşte o zaman (bu hâli gören) kâfir kimse (hesaba çekilecek olmanın dehşetinden); “Ah keşke ben de (şu hayvanat gibi) toprak olsaydım!” diyecektir.”4

“Hiç mümkün müdür ki, gökte, yerde, karada, denizde yaş kuru, küçük büyük, âdi âlî herşeyi kemâl-i intizam ve mizan içinde muhafaza edip, bir türlü muhasebe içinde neticelerini eleyen bir hafîziyet, insan gibi büyük bir fıtratta, hilâfet-i kübrâ gibi bir rütbede, emanet-i kübra gibi büyük vazifesi olan beşerin rububiyet-i ammeye temas eden amelleri ve fiilleri muhafaza edilmesin, muhasebe eleğinden geçirilmesin, adalet terazisinde tartılmasın, şayeste ceza ve mükâfat çekmesin? Hayır, aslâ!”5

Dipnotlar: 

1. Kehf Sûresi,49; 2. Şûrâ Sûresi, 22; 

3. Yunus Sûresi,44; 4. Hâkim, Müstedrek, II, 345/3231. Krş. Hâkim, IV, 619/8716; 5. Sözler, 97-98.