Dağlar gibi yığılmış, sırtımdaki günahım,

Bu günahla varılmaz; ama Sensin, penahım.

Gazabını kuşatmış Senin gani gufranın,

Nâçâr olana meded şe’nindendir, Sultanın.

Âlemlerin Sultanı, cümle canın hâmisi,

Yerde gökte ne varsa, her hepsinin Sâni’si.

Sultanım ki, şefkati, deryaları taşadır,

O deryanın ehlini, Cennetlerde yaşatır.

Ümitsizlik yaraşmaz, Sultanımın kuluna,

Gönül versin, yeter ki; O’nun kutlu yoluna.

Affa mazhar olmaya, günahımız vesile,

Açılmadık kapı yok, yapışınca, İsmiyle.

Hayra ma’tûf ameller, bahçesinin kapısı,

Ötelerde, o yerler; tasvir olmaz, yapısı.

Sun’ eylemiş Sultanım, mü’min için, cinânı, 

Âhiret de, bekliyor; Emre mutî cihânı.

Şu fakirin emeli, ol Makam’dan, affıdır,

Serdettiği bunca söz, ümidbeste kahrıdır.