Tarihçe-i Hayat - page 504

Üstad›m›z›n nefisle mücahedede bir rüsuh ve ihtisas›
vard›r ki, asla huzuzat-› nefsaniyelerine hizmet etmezler.
Bir insana kâfi gelmeyecek kadar az yerler ve az uyurlar.
Gecelerde, sabaha kadar calib-i dikkat bir hâl-i hafliane
ile ubudiyette bulunurlar; yaz ve k›fl bu adetleri tahallüf
etmez. Teheccüt ve münacat ve evratlar›n› asla terk et-
mezler. Hatta bir Ramazan-› fierifte pek fliddetli hastal›k-
ta, alt› gün bir fley yemeden savm-› visal içinde ubudiyet-
teki mücahedelerini terk etmediler. Komflular› her za-
man derler ki: “Biz, sizin Üstad›n›z›n sekiz sene yaz ve
k›fl geceleri, ayn› vakitlerde sabaha kadar hazin ve muh-
rik sadas›yla münacat seslerini dinler ve böyle fas›las›z,
devaml› mücahedesine hayretler içinde kal›rd›k.”
Hem, Üstad›m›z taharet ve nezafet-i fler’iyeye son de-
rece riayet eder; her zaman abdestli olarak bulunur. As-
la mübarek vaktini bofl geçirmez; ya Risale-i Nur telifiy-
le veya tashihiyle meflgul veya münacat-› Cevfleniyeyi k›-
raat ve secdegâh-› ubudiyete kaim veya tefekkür-i âlâ-i
‹lâhî bahrine müsta¤rak bulunurdu.
Ekseriyetle, yaz zaman› flehre uzak ormanl›k da¤ var-
d›, Üstad›m›zla oraya giderdik. Yolda hem Risale-i Nur
tashih ederler, hem bu âciz talebelerinin okuduklar› risa-
leye dikkat ederler ve tashih için hatalar›n› söylerler ve-
yahut eski müellefat›ndan birisinden ders verirler; bu su-
retle yolda bile mübarek vaktini vazife ile geçirirlerdi.
Evet, biz itiraf ediyoruz ki; Üstad›m›z›n nutkundaki leta-
fet ve ülfetindeki halâvet o derece feyiz bahflederdi ki,
âciz: eli yetmez, gücü yetmez,
güçsüz.
âdet: görenek, usul, al›flkanl›k.
asla: hiç bir vakit, olmas› imkân-
s›z.
bahr: deniz.
bahfl: ba¤›fl, ihsan, verme. ba¤›fl-
layan, veren, affeden.
calib-i dikkat: dikkat çeken, dik-
kati celp eden.
ekseriyetle: daha ziyadesiyle,
çoklukla, ço¤unlukla.
evrat: virtler, okunmas› âdet olan
dinî dualar.
fas›la: aral›k, ara.
feyiz: Allah'›n kuluna ba¤›fllad›¤›
marifet ve dinî heyecan.
halâvet: tat, tatl›l›k, flirinlik.
hâl-i hafliane: Allah'tan korkarca-
s›na bir hal.
hata: yanl›fl, yanl›fll›k, galat.
hatta: manaya kuvvet vermek
için “üstelik, fazla olarak, bundan
baflka, kadar, bile, dahi, hem
de...” manalar›nda, cümle baflla-
r›nda kullan›lan edatt›r.
hayret: flaflk›nl›k.
hazîn: keder meydana getiren,
ac› uyand›ran, hüzün veren.
huzûzat-› nefsanîye: nefsin haz-
lar›, nefse hofl gelen fleyler.
ihtisas: bilgi, hüner, marifet.
itiraf: baflkalar›n›n bilmedi¤i gizli
bir kusurunu söyleme, kendisi
için iyi say›lmayacak bir hâli giz-
lemeyip söyleme.
kâfî: yeter, yetecek.
kâim: ayakta duran, ayakta bulu-
nan, aya¤a kalkan.
k›raat: okuma, devaml› ve düz-
gün okuma.
letafet: latiflik, hoflluk, güzellik.
meflgul: ilgilenen, u¤raflan.
muhrik: tesirli, dokunakl›.
mübarek: feyizli, bereketli.
mücahede: savaflma, mücadele,
u¤raflma, çaba, gayret.
müellefat: yaz›lm›fl kitaplar, telif
olunmufl eserler.
münacat: Allah'a dua etme, yal-
varma, Onun manevî huzurunda
tazarru ve niyazda bulunma.
münacat-› Cevfleniye: Cevflene
ait dua.
müsta¤rak: gark olmufl, dalm›fl,
batm›fl, içine girmifl.
nefis: kötü vas›flar›, nitelikleri
kendisinde toplayan, kötülü¤e
sevk eden, flehevî istekleri kam-
ç›lay›p hay›rl› ifllerden al›koyan
güç.
504 | BED‹ÜZZAMAN SA‹D NURSÎ KASTAMONU HAYATI
nezafet-i fler'iye: fleriata ait
pakl›k, fleriat›n temizli¤i, pak-
l›¤›.
nutuk: söz söyleme, konufl-
ma.
Ramazan-› fierif: mübarek,
flerefli Ramazan ay›.
riayet: uyma, tâbi olma.
rüsuh: maharet, meleke.
sada: ses.
savm-› visal: iki gün iftar et-
meden oruç tutma.
secdegâh-› ubudiyet: kullu-
¤un secde yeri, kullu¤un gös-
terildi¤i secde yeri, ibadet
edilen yer.
suret: biçim, flekil, tarz.
tahallüf: geride kalma.
taharet: temizlik, pakl›k.
talebe: ö¤renci, tahsil gören.
tashih: düzeltme, daha iyi ve
daha do¤ru hale getirme,
yanl›fl›n› giderme.
tefekkür-i âlâ-y› ‹lâhî: Allah'›
tefekkür etme, mahlûkata
olan nimetlerinden yola ç›ka-
rak, derin bir zihnî faaliyetle,
delil ve bürhan ile Cenab-›
Hakk› tan›ma ve bilme ameli-
yesi.
teheccüt: gece namaz›, gece
kalk›larak k›l›nan nafile na-
maz.
telif: kitap yazma, eser orta-
ya koyma.
ubudiyet: kul oldu¤unu bilip
Allah'a itaat ve ibadet etme.
ülfet: ahbapl›k, dostluk, afli-
nal›k.
üstat: ö¤retici.
vazife: ahlâk veya ifl icab› ya-
p›lmas› gereken ifl, görev.