»
u
æp
e n
? r
«n
dp
G /
Êr
òo
Nn
h /
‹ r
øo
c
n
h ?/
Ur
ôp
Mn
h /
Êr
õo
M r
Öp
gr
Pn
Gn
h ? /
Jn
ôr
ão
Y
»
u
°ùp
ëp
H Ék
Hƒo
ér
ën
e »/
°ùr
Øn
æp
H Ék
fƒo
àr
Øn
e »
p
æ r
?n
©r
én
J n
’n
h »
u
æn
Y n
A B É n
æn
Ø r
dG p
Ⱦr
bo
Rr
QGn
h
t
?n
M Én
j o
?ƒ t
«n
b Én
j t
?n
M Én
j o
?ƒ t
«n
b Én
j t
?n
M Én
j m
?ƒo
à`r
µn
e u
ôp
°S u
?o
c r
øn
Y /
‹ r
?p
°ûr
cGn
h
p
¿'
Gr
ôo
? r
dGn
h p
¿Én
Á/
’r
G n
?r
gn
G r
ºn
Mr
QGn
h ? /
F B Én
?n
ao
Q r
ºn
Mr
QGn
h »/
ær
ªn
Mr
QGn
h o
?ƒ t
«n
bÉn
j
1
n
Ú/
en
ôr
cn
’r
G n
?n
ôr
cn
G Én
jn
h n
Ú/
ªp
MGs
ôdG n
ºn
Mr
Qn
G BÉ n
j n
Ú/
e'
G
2
n
Ú/
ª n
dÉn
©r
dG u
Ün
Q ! o
ór
ªn
ër
dG p
¿n
G r
ºo
¡j'
ƒr
Yn
O o
ôp
N'
Gn
h
°
âlem:
evren, kâinat.
benlik:
ben duygusu, ego.
Celâl:
nihayet derecede büyük-
lük, azamet, ululuk sahibi Allah.
Cemal:
Cenab-› Hakk›n lütuf ve
ihsan› ile tecellisi.
dua:
Allah’a yalvarma, niyaz, yal-
varma, istek..
ebed:
sonsuzluk.
ehadiyet:
Allah’›n birli¤i.
ehl-i iman:
iman edenler, Müslü-
manlar.
emniyet:
güven.
ezel:
bafllang›c› olmayan geçmifl
zaman.
felek:
gökyüzü.
hamd:
Allah’› övme, yüceltme.
hata:
kusur, eksik ve yanl›fl.
Hayy-› Kayyum:
her hususta ik-
tidar› olan, her canl›ya hayat
veren ve onlar› ayakta tutan, Al-
lah.
hisler:
duygular.
hürmet:
hat›r.
hüzün:
üzüntü, keder.
h›rs:
k›zg›nl›k, öfke.
kerem:
cömertlik.
kutup:
büyük evliya, çok büyük
din âlimi.
lâtif:
güzel, hofl.
mahsus:
ait.
mazhar:
gösteren.
meftun:
müptelâ, düflkün, tut-
kun.
mensup:
ba¤l›.
merhamet:
flefkatli, ac›yan,
koruyan flefkat göstermek, koru-
mak.
minnet:
flükür hissi.
nasip:
k›smet.
nefis:
insan›n kötülü¤ü isteyen
ve sevk eden yan›.
nur:
manevî güzellik.
Rab:
sahip, terbiye ve idareci
olan Allah.
salât:
rahmet.
sema:
gök.
s›r:
gerçek k›ymeti, gizli hakikat-
ler.
s›rr›:
bilinmeyen hakikatleri.
flükür:
teflekkür etme, minnet
duyma.
1.
Allah’›m! S›rlar semas›n›n günefli, nurlar›n mazhar›, Celâl dairesinin merkezi, Cemal fele¤i-
nin kutbu olan, ehadiyete mensup Muhammed’in (a.s.m.) lâtif zat›na salât eyle.
Allah’›m! Onun, Senin kat›ndaki s›rr› ve onun Sana olan manevî yak›nl›¤› hürmetine korku-
mu emniyete çevir, hatalar›m› sil, hüzün ve h›rs›m› gider, benim destekçim ol; beni benden
al›p Kendine götür, yaklaflt›r; benli¤imden geçmeyi bana nasip et, beni nefsime meftun ve
hislerimle perdelenmifl k›lma; bana her gizli s›rr› aç.
Yâ Hayyü, yâ Kayyum! Yâ Hayyü, yâ Kayyum! Yâ Hayyü yâ Kayyum! Bana merhamet et,
arkadafllar›ma merhamet et, ehl-i iman ve Kur’ân’a merhamet et. Duam›z› kabul buyur, ey
merhamet edenlerin en merhametlisi ve ey kerem sahiplerinden daha çok kerem sahibi Al-
lah’›m!
2.
Dualar›, “Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, flükür ve minnet, Âlemlerin Rabbi olan Al-
lah’a mahsustur” sözleriyle sona erer. (Yunus Suresi: 10.)
530 | SÖZLER
Y
‹RM‹
Ü
ÇÜNCÜ
S
ÖZ
