Oynatt›r›yorlar zülüfvari küçük dallar›n› ve onunla te-
mafla edenlere de lâtif flevklerini ve ulvî zevklerini ihtar
ediyorlar.
ip
RÉn
H ?r
°ûn
Y zp
iƒo
g p
in
Ég{ p
iÉn
g ?n
Or
ôn
> r
Rn
C
G r
ór
æn
fn
õ«p
e n
’Én
Ñn
H
Aflk›n “hay huy” perdelerinden en hassas tellere, da-
marlara dokunuyor gibi seda veriyorlar.
(NÜSHA)
?p
dGn
hn
R p
iÉn
g r
øjp
G r
Qn
O p
iÉn
¡r
æjp
ôj ¬n
°Tƒo
g r
ón
gp
ó«p
e
ip
RÉ n
é n
e u
Ö o
M r
Rn
G
Fikre flu vaziyetten flöyle bir mana geliyor: Mecazî mu-
habbetlerin zeval elemiyle gelen a¤lay›fl, hem derinden
derine hazin bir enini ihtar ediyorlar.
ip
RÉn
jn
G p
õ«p
fn
G ¿r
õo
M p
iÉn
¡n
ªr
¨n
f Én
gr
Oƒo
ªr
ën
e p
ôn
°S r
ôn
H
Mahmutlar›n, yani Sultan Mahmut gibi mahbubundan
ayr›lm›fl bütün âfl›klar›n bafllar›nda, hüznâlûd mahbupla-
r›n›n na¤mesinin tarz›n› iflittiriyorlar.
ip
RGn
ƒn
f p
õ«r
fG ¿r
õo
M r
Rn
G »p
dn
Rn
G p
iÉn
g ¬n
ªr
¨n
f Gn
Q Én
gn
Or
ôo
e
Dünyevî sedalar›n ve sözlerin dinlemesinden kesilmifl
olan ölmüfllere; ezelî na¤meleri, hüznengiz sedalar› iflitti-
riyor gibi bir vazifesi var görünüyorlar.
SÖZLER | 357
O
N
Y
ED‹NC‹
S
ÖZ
iltica:
s›¤›nma.
irflat:
gafletten uyand›r›p do¤ru
yolu gösterme.
lâtif:
güzel.
mahbup:
sevilmifl, sevilen.
mecazî:
dünyevî ve geçici.
mertebe-i velâyet:
velîlik merte-
besi.
muhabbet:
sevgi.
na¤me:
güzel ses.
nüsha:
yaz›l› fley.
seda:
ses.
flevk:
istek, heves.
temafla:
hofllanarak bakma, sey-
retme.
ulvî:
yüksek.
vazife:
görev.
vaziyet:
durum.
zeval:
sona erme, yok olma.
zülüfvari:
saç teli gibi.
dergâh-› ‹lâhiye:
Allah’›n der-
gâh›, kap›s›.
elem:
üzüntü, ac›.
enin:
inilti.
ezelî:
bafllang›c› olmayan.
hafliye:
aç›klay›c› not, dipnot.
hay huy:
sevinç naaralar›.
hazin:
hüzünlü.
hüznâlûd:
üzüntülü.
hüznengiz:
hüzün veren,
üzücü.
ihtar etme:
hat›rlatma.
NÜSHA:
fiu nüsha mezaristandaki ard›ç a¤ac›na bakar:
?p
dn
Rn
G p
iÉn
¡n
ªr
¨n
f Gn
Q Én
gr
ôo
e zp
iƒo
g p
in
Ég{ p
iÉn
g ?n
Or
ôn
> r
Rn
C
G r
ór
æn
fn
õ«p
e n
’Én
Ñn
H
p
RGn
ƒn
f p
õ«r
fn
G ¿r
õo
M r
Rn
G
